Installatie pastoor-deken Carlos Fabril in Purmerend

Zondag 16 maart werd Carlos Fabril geïnstalleerd als pastoor van de H. Maria, moe­der van God-pa­ro­chie (De Rijp, Oost­hui­zen, Westbeemster, Scher­mer­horn, Landsmeer en Purmerend) en als deken van het dekenaat Purmerend, waar ook Mon­nic­ken­dam, Edam, Ilpen­dam en Volen­dam toe behoren. De fees­te­lij­ke vie­ring von plaats in de H. Nicolaas­kerk van Purmerend.

Zijn taak

Pastoor-deken Carlos Fabril is ook admini­strator van de H. Fran­cis­cus pa­ro­chie van Mon­nic­ken­dam, Edam en Ilpen­dam (waar Mario Agius als pries­ter is en Henk Bak diaken) en pastoor van de Portugese pa­ro­chie (waar p. Domingos Monteira CSSp is aan­ge­steld). In de pa­ro­chie van Maria, Moeder van God wordt pastoor-deken Carlos Fabril bijgestaan door kape­laan Mariusz Momot en diaken Marcel Kaaijk, ook diaken Jack Noe helpt mee).

Fees­te­lijk

Het was een fees­te­lij­ke in­stal­la­tie­vie­ring in een volle H. Nicolaas­kerk in Purmerend. Achter het altaar is nu mooi opge­steld de reliek van de H. Nicolaas die de pa­ro­chie onlangs heeft gekregen. In de kerk waren behalve mensen uit de eigen pa­ro­chie ook pa­ro­chi­anen van met name Naar­den, maar ook andere lokaties in 't Gooi en zelfs uit Blokker waar Carlos Fabril was voor zijn 16 jaar in 't Gooi.

In­stal­la­tie

Bij de Eucha­ris­tie­vie­ring con­ce­le­breer­den de kape­laan, de beide diakens en vice-rector José Manuel Tercero Simòn van het Re­demp­to­ris Mater semi­na­rie. Het Caecilia- en Paulus­koor ver­zorgde de zang. Aan het begin van de vie­ring las de vice-voor­zit­ter van het kerk­bestuur de benoe­mings­brie­ven voor, na ieder­een verwelkomd te hebben. daarna vond de eigen­lijke in­stal­la­tie plaats, bekrach­tigd door een luid applaus van alle gelo­vi­gen. Tijdens de voor­beden wer­den aan de nieuwe pastoor alle attributen overhan­digd die bij het pastoors­ambt behoren.

Na afloop van de vie­ring maakten vele mensen gebruik van de gelegen­heid de nieuwe pastoor te fe­li­ci­te­ren

(De homilie is gedeelte­lijk gelijk aan de preek die ik bij de Stille Omgang heb gehou­den)

Samen op weg, luis­te­rend naar Gods stem

H. MIS BIJ DE INSTALLATIE VAN PASTOOR DEKEN CARLOS FABRIL

Tweede zon­dag van de veer­tig­da­gen­tijd C - H. Nicolaas­kerk, Purmerend

Beste pastoor-deken Carlos Fabril, broe­ders en zusters,

In­stal­la­tie

Het is een vreugde om vandaag bij U te zijn
en samen met jullie de heilige Eucha­ris­tie te vieren
bij gelegen­heid van de in­stal­la­tie
van pastoor-deken Carlos Fabril
als pastoor van de pa­ro­chie Maria, moe­der van God
en als deken van het dekenaat Purmerend.
Dit is een fees­te­lijk gebeuren
waarbij de nieuwe pastoor offi­cieel
in het bezit wordt gesteld
van alle rechten en plichten
die aan zijn ambt verbon­den zijn.

Herder, samen met U!

Intussen hebben velen van U
de nieuwe pastoor-deken
al leren kennen.
U heeft in hem een harte­lijke en toegewijde her­der,
een man van geloof, ontmoet,
een pries­ter ook met veel erva­ring.
Ik ben dank­baar dat hij deze nieuwe taak
met vreugde en grote bereid­heid
heeft willen aan­vaar­den,
samen met het pastoor­schap van de Portugese pa­ro­chie.
Van harte wens ik hem hier­voor
Gods zegen toe!
Moge de goede God
de nieuwe pastoor
hier veel vreugde geven in zijn ambt
en moge hij steeds de steun van U allen
mogen ervaren,
want een pries­ter kan het niet alleen
en moet het ook niet alleen doen,
we zijn ge­roe­pen om samen kerk te zijn
en elkaar op te bouwen
als lichaam van Jezus Christus.

De berg Tabor, een hoogte­punt...

We hoor­den in het evan­ge­lie
over drie leer­lin­gen
die samen met Jezus de berg Tabor bestegen
en Hem daar in al Zijn heer­lijk­heid mochten zien.
Wie weleens daar is geweest, in het heilig Land,
weet wat een mooie, vre­dige plek dat is.
Daar had­den die drie apos­te­len
dus deze prach­tige erva­ring
en hoor­den zij Gods stem.
Daarna moesten ze weer naar bene­den
om de weg te ver­volgen:
de tocht naar Jeru­za­lem,
waar Jezus zou gaan lij­den en sterven.
Bergen en dalen,
hoogte­pun­ten en diepte­pun­ten...

Pelgrim van hoop

Alles wat ons over­komt, vreugde en verdriet,
kunnen we op ver­schil­lende manieren opvatten.
Voor som­mi­ge mensen is het glas altijd half­vol,
voor anderen is het meestal halfleeg;
mis­schien ziet U meer de donkere kanten,
mis­schien zie je altijd wel een licht­puntje,
maar hoe dan ook: ben je op de top
of zit je in een dal,
God houdt van je
en Hij heeft een plan voor Uw leven,
Hij wil dat U uit­ein­delijk gelukkig wordt,
al gaat die weg vaak langs het kruis!
Dus je bent uit­ge­no­digd
om iedere dag van je leven
een pelgrim van hoop te zijn!
Pelgrim van hoop:
dat is het thema van dit heilig Jaar 2025.

Veilig en met vreugde

Som­mi­ge mensen zijn in staat
om in alles wat hun over­komt
de hand van God te zien.
Als we de hand van God kunnen zien,
als we Zijn stem kunnen horen
in wat ons over­komt,
dan kunnen we veilig en met vreugde
vooruit gaan.
Maar hoe krijg je dat voor elkaar?
Hoe kun je zo veilig en rus­tig vooruit gaan?
Hoe kun je zout der aarde
en licht der wereld zijn, zon­der je kracht te verliezen?

Toronto

Ik herinner me nog de Wereld-Jon­ge­ren­da­gen van Toronto.
Het waren de laatste Wereld-Jon­ge­ren­da­gen
van paus Johannes Paulus II;
de paus was al oud en leed aan de ziekte van Parkinson.
Ieder­een vroeg zich af
hoe lang hij nog te leven zou hebben,
een beetje zoals nu met paus Fran­cis­cus.
De grote slot­mis in Toronto was in Downsview Park
met 800.000 jon­ge­ren
die de tevoren op het veld had­den over­nacht.
Maar het had die nacht nogal geregend
en ieder­een was flink nat gewor­den.

Miezeren en waaien

Toen de paus aankwam
ging het opnieuw een beetje miezeren,
maar de Mis begon
en die oude paus riep met luide stem
over dat grote veld:
“Denk aan je doopsel, denk aan je doopsel”.
Toen keek hij naar de hemel en het werd droog,
zelfs de zon begon te schijnen.
Maar even ver­der in de Mis begon het te waaien,
een stevige wind.
Toen riep de paus opnieuw, over dat grote veld:
“Denk aan je vormsel, denk aan je vormsel”.
Denk aan het blazen van de Geest!

Er door­heen kijken...

Zo leerde hij ons allemaal
om door de dingen heen die mis­schien moei­lijk zijn
en die je als een tegen­slag kunt ervaren,
om daardoor­heen de liefde van God te zien,
door te gaan, vast te hou­den.
Zie niet alleen de regen, niet alleen de wind,
maar open je voor het waaien van de Geest.
Zit je in problemen?
Kijk uit naar de komst van de Heer,
ben je verdrie­tig?
Geef je droef­heid aan Jezus,
denk aan Zijn lij­den,
vraag kracht naar kruis,
kracht om de opdracht die ligt in wat je over­komt,
te kunnen aan­vaar­den en vol­bren­gen.
Ga door, houd vol, wees standvas­tig
met geloof, hoop en liefde.
Met door­zet­tings­ver­mo­gen en Gods genade
komen we ver,
soms hebben we goede hulp nodig;
en vaak, als we op zo’n manier
iets kunnen over­win­nen,
wor­den we gees­te­lijk sterker.

Zout en licht

Paus Johannes Paulus riep de jon­ge­ren in Toronto op
om zout en licht te zijn in deze wereld:
“Met jullie geloof, hoop en liefde,
met jullie verstand, jullie kracht en door­zet­tings­ver­mo­gen
moeten jullie de wereld waarin we leven,
men­se­lijker maken”,
dat waren de woor­den die hij zei.

Aanra­king

De kracht om dat te doen,
de kracht om zout en licht te zijn,
komt voort uit onze erva­ring
vooral van de keren dat we zijn aan­geraakt
door Gods genade.
Velen hebben ooit zo’n aanra­king van God ont­van­gen,
er zijn momenten geweest dat we
die steun en kracht van ons geloof
bij­zon­der hebben ervaren.
Je voelt dan blijd­schap en vrede in je hart, vervulling.
Soms zit dat in kleine dingen
en je kunt die momenten ge­mak­ke­lijk weer vergeten
bij­voor­beeld als je daarna weer overwel­digd wordt
door angst of verdriet
of door wereldse begeerten
of gewoon als je erg druk bent.

Vergeet ze niet!

Maar probeer ze niet te vergeten,
schrijf ze des­noods op, die genade-momenten,
want het was de Heer die je heeft aan­geraakt
en genade-momenten vormen
de mooie, zekere bron voor ons leven,
voor ons han­de­len en spreken.

Het is niet van­zelf­spre­kend
dat we die mooie erva­ringen
in ons hart kunnen vast­hou­den
waardoor er hel­der­heid kwam in ons hart
en licht en kracht.
Als God ons iets moois laat ervaren,
komen daarna meestal ook be­proe­vingen,
zoals bij de apos­te­len
toen ze weer van die berg Tabor waren afgedaald.
Die be­proe­vingen zijn een soort test voor ons leven.
Met Gods hulp kunnen we de test doorstaan!

Een troost als je weleens moedeloos bent

Zo was het dus bij die apos­te­len.
Ze hebben de heer­lijk­heid gezien
van Jezus hun Heer.
Daarna moesten ze ver­der,
lij­den kwam op hun pad,
ze waren zwak, ze zijn gevallen,
liepen weg, waren bang, lieten het erbij zitten,
maar dat is weer een troost voor ons allemaal:
je bent niet de enige
die weleens ont­moe­digd is
en je mag weer opstaan
als het mis ging.

Zijn aanra­king in de sacra­menten

In deze Veer­tig­da­gen­tijd
staan we daar bij­zon­der bij stil:
je mag een nieuw begin maken,
in de biecht gaf Jezus ons daarvoor een speciaal sacra­ment.
Hij wil je ziel opnieuw aanraken
met Zijn liefde,
de liefde die Hij ons geeft
in elke Eucha­ris­tie­vie­ring.
En ook aan ons klinkt die­zelfde uit­no­di­ging
die we hoor­den in het evan­ge­lie:
Dit is Mijn Zoon, luistert naar Hem!

Van harte wens ik de nieuwe pastoor-deken
Gods zegen toe
om samen met U op weg te gaan,

luis­te­rend naar Gods stem!