De deugden van sint Jozef

H. Mis in de kathedraal

Op het hoog­feest van Sint Jozef, 19 maart, staan we stil bij de deug­den van sint Jozef.

De heilige Mis is om 19.00 uur in de ka­the­draal en te volgen via Ka­the­draal TV

(De preek is groten­deel dezelfde als die voor de pries­ters op deze dag)

Een nederige die­naar

SINT JOZEF 19 MAART Ka­the­draal

Het kan heel goed zijn
dat je in de loop van je leven
verwon­dingen oploopt,
in de zin van zaken die zijn gebeurd,
manieren waarop je bent behandeld
en die je hebben gekwetst.

Verwon­dingen

Als het om erns­tige zaken gaat,
hebben veel mensen grote moeite
om zulke gees­te­lij­ke verwon­dingen
onder ogen te zien.
Ik heb zeker de nodige mensen mee­ge­maakt
- vroe­ger in mijn pa­ro­chie bij­voor­beeld -
die over de moei­lijkste episo­den van hun leven,
als over een donkere put, een deksel had­den geplaatst.
Daar dachten ze niet graag aan terug,
dat verstopten ze liever.

Spreken om aan te nemen

Maar het is zeker
- en ik denk dat velen van U zich dat wel bewust zijn -
dat het veel beter is erover te spreken,
met een ver­trouwde persoon, een bege­lei­der, een pries­ter;
want als het kan en haal­baar is, met Gods hulp,
is het heel goed en be­lang­rijk
dat het lij­den in ons leven, de pijn en het verdriet
er mogen zijn
en dat we die kunnen aan­ne­men als een kruis
dat we met Christus willen dragen.
Mis­schien moet je dat duizend keer opnieuw doen,
dat aan­ne­men van de moei­lijke gebeur­te­nissen
maar wie het moei­lijke van zijn leven kan aan­ne­men,
zal merken dat het min­der pijn gaat doen.

Sint Jozef als buiten­staan­der

Ook sint Jozef maakte iets mee
dat hem wel inner­lijk gekwetst moet hebben:
Aan sint Jozef werd de zorg
voor Maria en haar Kind toe­ver­trouwd,
maar hem werd niets gevraagd,
al zette dat heel zijn leven op z’n kop.
Het evan­ge­lie volgens Matteüs
verhaalt ons van de geboorte van Jezus
vanuit het per­spec­tief van sint Jozef.
Jozef is in zekere zin een buiten­staan­der.
Het geheim van de menswor­ding
gaat vooraf aan zijn be­trok­ken­heid erbij.
Hij komt het pas te weten, bij toeval lijkt het wel,
als blijkt dat Maria zwan­ger is.

Maria, begin van de Kerk

We eren Maria als beeld van de kerk,
want zij is maagd en moe­der,
zoals de Kerk de maagd en moe­der is
die Christus steeds opnieuw ter wereld brengt,
vooral door de ver­kon­di­ging van Zijn woord
en de vie­ring van de sacra­menten.
Maria is ook de eerste gelo­vi­ge,
zo wordt zij begroet door Elizabeth:
“Zalig zij die geloofd heeft”(Lc. 1, 45).

Maar kun je geloven en je toe­ver­trou­wen
als alles zo buiten je om is gebeurd, zoals bij sint Jozef?

Beschermer van de Kerk

In Italië en Spanje en mis­schien ook in andere lan­den
wordt vandaag op zijn feest­dag
vader­dag gevierd.
En sint Jozef is ook
de patroon en bescherm­hei­lige van de Kerk,
want Jozef kreeg de bij­zon­dere zorg kreeg opgedragen
voor de heilige familie met Maria die beeld is van de kerk
en eerste gelo­vi­ge
en dus kreeg hij de zorg voor het begin van de Kerk,
waardoor sint Jozef bescherm­hei­lige van de kerk is gewor­den.

De deug­den van sint Jozef

We zou­den dus op deze dag
naar Sint Jozef kunnen opzien,
hem om voor­spraak en bescher­ming kunnen vragen
en ons kunnen spiegelen
aan zijn deug­den,
vanuit de over­tui­ging dat de deug­den
die sint Jozef bezat
ook voor ons be­lang­rijk zijn.

Niet veronge­lijkt

De aller­eerste deugd van zint Jozef die opvalt
is dat hij meteen in liefde en eenvoud
zijn dienst­ba­re vaderrol op zich neemt,
zodra hem enige uitleg wordt gegeven,
al is dat op het moment
dat de menswor­ding van Gods Zooon
al lang en breed in gang was gezet.
Jozef lijkt helemaal niet te blijven hangen
in het gevoel dat hem tekort is gedaan.

Dit kan ons ook over­ko­men.
Ook wij kunnen ons
weleens niet goed behandeld voelen:
de com­mu­ni­ca­tie is niet goed gegaan,
je bent gepasseerd,
er is alle reden om boos te wor­den
om die manier van han­de­len.

Dienst­baar

Het kan niet anders dan dat sint Jozef
een grote nede­rig­heid moet hebben gehad
om zo te kunnen rea­geren als hij doet.
Hij denkt bovendien helemaal niet aan zich­zelf,
hij denkt aan Maria
en hoe hij het beste zou kunnen han­de­len,
zodat zij geen grote problemen zou hebben,
want een overspelige vrouw
zou gestenigd kunnen wor­den. 
Jozef is nederig en ge­hoor­zaam:
hij doet meteen wat hem wordt gevraagd
en hij is dienst­baar,
meteen bereid om die dienst­ba­re taak te vervullen
die hem van Godswege werd gevraagd.
Hij is een persoon van geloof en ver­trouwen,
niet bang voor de onzekere toe­komst,
zon­der aarzelen en zon­der te letten
op moge­lijke kleinmen­se­lijke gevoelens,
pakt hij de taak op die hij heeft gekregen.

Stil­zwij­gend

Sint Jozef komt niet aan het woord
in de evan­ge­lies,
er zijn geen woor­den van Jozef over­ge­le­verd;
hij doet als het ware zwijgend zijn taak,
hij laat zich nau­we­lijks horen,
hij zoekt geen aan­dacht voor hem­zelf.

Laten we de heilige Jozef vandaag vragen
om in die­zelfde geest, de geest van sint Jozef
op weg te blijven gaan, onze weg als christen:
dienst­baar, ge­hoor­zaam, ver­trouw­vol, nederig...
Mogen we op zijn voor­spraak de kracht ont­van­gen
om in die geest te leven en te han­de­len...