Aciesviering van het Legioen van Maria

Wees als de barmhartige Vader

Zater­dag 22 maart kwamen de leden van het Legioen van Maria bijeen in de kapel bij de O.L. Vrouwe­kerk in Am­ster­dam om daar hun toe­wij­ding als legionair te vernieuwen. Wat is het Legioen van Maria?

Wat is het Legioen van Maria?

Het Legioen van Maria is een inter­na­tio­nale katho­lie­ke private vereni­ging van gelo­vi­gen die in vele lan­den actief is. Als doel­stel­ling formu­leerde het Legioen van Maria: “de heili­ging van zijn leden door gebed en actieve mede­wer­king, onder kerke­lijke lei­ding, aan de taak van Maria en de kerk om de kop van de slang te ver­plet­teren en het rijk van Christus uit te brei­den”. Leden van het Legioen stellen zich ter beschik­king van de dioce­sane en lokale clerus om inge­schakeld te wor­den in elke vorm van prak­tische ziel­zorg en apos­to­laat. Er zijn actieve leden en bid­dende leden, die laatste odnersteunen de ac­ti­vi­teiten vooral door gebed en offer.

Viering

Zater­dag­mid­dag kwamen de ongeveer 45 leden bijeen voor aanbid­ding en rozen­krans, de heilige Mis en de verneiu­wing van de toe­wij­ding met de gebe­den van het Legioen van Maria. Ieder lid komt naar voren en spreekt een korte toe­wij­ding uit terwijl hij of zij het "vexillum" vasthoudt, het veldteken met de beeltenis van Maria dat het legioen aan­voert.

Het evan­ge­lie van de dag was Lc. 15, 1-3. 11-32, de parabel van de verloren zoon. Tijdens de heilige Mis, waarbij pries­ter Peter Klos con­ce­le­breerde. heb ik de volgende homilie gehou­den:

Met Maria Jezus ter wereld brengen

ZATERDAG IN DE TWEEDE WEEK VAN DE VEERTIGDAGENTIJD Acies, O.L. Vrouwe­kerk Am­ster­dam

Beste leden van het Legioen van Maria, beste Legionairs,

Toewij­ding

Het is mooi U vandaag weer te kunnen ont­moe­ten
bij gelegen­heid van de Acies-vie­ring
waarin U Uw akte van toe­wij­ding vernieuwt
aan de on­be­vlekte maagd Maria ,
mid­de­la­res van alle gena­den
en onze hemelse Moeder.
De toe­wij­ding aan Maria,
betekent dat U Uw leven onder haar bescher­ming stelt
en wilt leven en werken als kind van Maria
en U wilt inzetten om
waar en hoe U dat kunt
met Maria Jezus ter wereld te brengen,
dat wil zeggen
dat U Uw mede­wer­king wilt geven
om Jezus Christus geboren te laten wor­den
in de harten van de mensen,
door de kracht van Gods genade,
door de wer­king van de heilige Geest.

Onmach­tig?

Zeker, wij zijn maar beperkte en zwakke mensen,
dage­lijks voelen we onze beperkt­heid,
er is zoveel dat wij niet tot stand kunnen brengen;
tegen­over het wereld­ge­beu­ren
en tegen­over het ongeloof in deze wereld,
tegen­over de mens die zich­zelf op een troon zet
en tegen­over zoveel kwaad dat geschiedt,
voelen wij ons vaak mach­te­loos.
Zeker, dat is waar,
maar dat betekent eigen­lijk alleen maar
dat we nog meer moeten steunen
op de kracht van God, op Zijn genade
en de voor­spraak van Maria, de Moeder van God,
bid­dend dat we goede instru­menten mogen zijn
in Zijn hand,
dat we mogen groeien in hei­lig­heid.

Het apos­to­laat van de legionair

Een heel be­lang­rijk deel
van het apos­to­laat van een Legionair
is het bezoeken van mensen aan huis,
waar dat moge­lijk is en wanneer U daartoe in staat bent.
Dit werk wordt onder­steund
door de vele bid­dende leden,
want ook als bij­voor­beeld onze ge­zond­heid
of onze andere ver­plich­tingen het niet toelaten
om zelf op pad te gaan:
U bent verbon­den met het goede werk dat anderen doen
door Uw gebed en offer.
En omdat we ons allemaal heel erg bewust zijn
van het belang van het werk van de heilige Geest en de genade,
zijn we ons er ook zeer goed van bewust
hoe be­lang­rijk gebed en offer zijn!

Evangeli­sa­tie en caritas

Het bezoeken van mensen
staat in het bij­zon­der in dienst
van twee heel be­lang­rijke zaken:
 de evangeli­sa­tie en de caritas.
Beiden vloeien voort
uit de liefde tot God en de liefde voor de naaste.
Doordat U in contact treedt met anderen,
verlangt U het evan­ge­lie, de blijde bood­schap van Jezus
en de liefde voor de heilige Maagd Maria,
door te geven, uit te stralen
opdat velen zich mogen bekeren
tot Christus en de Kerk.
Het tweede, even­zeer be­lang­rijke doel,
is dat we de zieken en armen,
alle mensen in de marge van de maat­schap­pij,
willen lief­heb­ben en dienen,
want we herkennen in hen
Jezus Christus zelf.
Hij heeft ons geleerd dat we Hemzelf dienen
als we er zijn voor onze naasten
vooral voor hen die in armoede en problemen zitten.

Contact moei­lijk?

Soms is het moei­lijk iemand te bereiken,
kun je niet met iemand in contact komen,
omdat die ander zich afsluit,
er geen ope­ning is om over diepere zaken te spreken.
Dan is het parool:
wachtend uitzien naar ... en bid­den!
Zo gaat het vaak in onze apos­to­lische contacten.

De barm­har­tige Vader

Daarom is het heel mooi
dat we juist op deze dag
de parabel hoor­den van de verloren zoon,
die ook wel de parabel
van de barm­har­tige Vader wordt genoemd.
Want die barm­har­tig­heid van de Vader
is in feite het be­lang­rijk­ste
en door­slag­ge­vende in dit verhaal.

Een eigen leven

De jongste zoon gaat weg,
hij gaat zijn eigen leven lei­den, los van Zijn Vader.
Die Vader is na­tuur­lijk een beeld van God.
Heel veel mensen zijn zo een eigen leven gaan lei­den,
waarbij door­slag­ge­vend werd
wat zij zelf wil­den,
wat zíj leuk von­den, waar zíj naar verlang­den,
maar als je die weg opgaat
cirkel je in feite om jezelf,
je leven is niet meer een dienst,
je leeft niet meer voor God en je naaste.
En dan gaat het fout...
Mensen denken:
Ik moet mezelf kunnen zijn,
ik wil vrij zijn, mijn gang kunnen gaan,
maar je ware zelf is
dat je beeld van God bent
en dat die God voor ons is mens gewor­den
en dat zijn leven een offer werd,
dat Hij voor ons heeft gebracht.

De ware ontplooiing

Dus, het goed mens-zijn bestaat erin
dat de dienst die je bewijst
aan God en je naaste voorop staat,
omdat de liefde voorop staat,
en dat dienst­baar zijn
het brengen van offers inhoudt;
alleen als je offers brengt en dient,
kun je vol­waar­dig mens zijn
en kan je ware zelf zich ontplooien.

Het geduld van de Vader

De Vader in de parabel was zo.
Hij liet het onrecht dat over hem kwam
doordat zijn jongste zoon hem zo behandelde,
rus­tig aan zich gebeuren,
hij bracht geen schade toe aan de liefde,
hoe groot het offer ook geweest moet zijn
dat hij bracht om de emotie
om zijn gekwetste vader­liefde
niet de boven­toon te laten voeren.
Hij deed wat zijn jongste vroegen
liet hem gaan,
maar hij bleef op de uitkijk staan,
wachtend en bid­dend.
Die vader is na­tuur­lijk - ik zei het al -
een beeld voor God.
God zelf is zo
dat Hij in liefde op ons wacht
en dat we van Hem
altijd weer nieuwe kansen krijgen.
Hij bleef gedul­dig,
zon­der hef­tige emoties,
toen zijn zoon niet toe­gan­ke­lijk was,
zich afsloot voor de liefde van zijn Vader.
Maar bid­dend bleef hij wachten op andere tij­den.

Moge de hou­ding van die barm­har­tige Vader
ons ook in­spi­re­renom die­zelfde weg te gaan
en het beeld van God
dat wij in ons dragen,
steeds meer te laten stralen.