Het goede gebeurt in verborgenheid

Aankondiging van de Heer, Maria Boodschap

Op het Hoog­feest van de aan­kon­di­ging van de Heer, Maria Bood­schap, was ik in Heiloo en in de ka­the­draal. In Heiloo vier­den we de heilige Mis in de genade­ka­pel; ’s Avonds was de Mis in de ka­the­draal mét de deel­ne­mers aan de Alphan­cur­sus.We ston­den stil bij de stappen die God nam op weg naar onze verlos­sing.

De genade­ka­pel was goed gevuld en Sandra en Carla Fase zorg­den voor mooie zang. Samen met rector Jacques Quadvlieg celebreerde ik de heilige Mis.
In de ka­the­draal waren ruim zeven­tig mensen voor de avond­mis, waar­on­der de deel­ne­mers aan de Alpha­cur­sus. Omdat hun avond over de Eucha­ris­tie ging, heb ik in de homilie daarover nog iets toe­ge­voegd.

Op de foto hier­on­der: het klooster van de zusters met borst­beeld van de H. paus Johannes Paulus II.

IN STILTE EN EENVOUD

25 MAART AANKONDIGING VAN DE HEER - MARIA BOODSCHAP

Dat we dit jaar een heilig jaar vieren
wil zeggen dat we gedenken
dat Jezus Christus op aarde is geko­men,
we gedenken het jubileum van zijn geboorte.

25 JAAR GELEDEN...

25 jaar gele­den was de heilige paus Johannes Paulus II
op deze dag in Nazareth.
De dag ervoor was er een grote Eucha­ris­tie­vie­ring geweest
op de berg van de Zalig­spre­kingen
en had hij het huis van de Neo­ca­te­chu­me­nale Weg ingewijd,
het Domus Galilaeae.
Ik had de eer gehad erbij te mogen zijn,
een prach­tig en bij­zon­der gebeuren
met vele, tien­dui­zen­den mensen.
Maar die dag erop, 25 maart,
moest ik ‘s morgens alweer ver­trek­ken
om met het vliegtuig naar huis te gaan.
Ik had geen andere moge­lijk­heid
dan de heilige Mis in alle eenvoud te vieren,
op mijn hotel­ka­mer,
voordat ik naar het vlieg­veld moest.

Maar dat was eigen­lijk ook wel heel mooi.

Met velen

De dag ervoor was ik met zoveel mensen,
op die berg van de zalig­spre­kingen,
zoals Jezus zelf met duizen­den mensen erbij
het evan­ge­lie verkon­digde
en het brood vermenig­vul­digde.
Soms moest Jezus in een bootje stappen
om zich te be­scher­men
tegen de opd­ringende menigte.
Daar deed die Mis op de berg van de Zalig­spre­kingen
mij aan denken.

Eenvoud

De dag erna was ik in de stilte en de eenvoud
van mijn kamer om de Eucha­ris­tie te vieren,
eigen­lijk zoals toen 2000 jaar eer­der,
nu dus 2025 jaar gele­den,
de engel Gabriël in alle eenvoud
|het huisje van Maria was binnen gegaan
en haar aan­kon­dig­de
dat zij de moe­der zou wor­den
van de Zoon van God.
In die zin paste de eenvoud van mijn Mis
bij de eenvoud van de dag die we her­dachten.

Groots­heid en eenvoud

Het is nog steeds zo:
we kunnen onder de indruk zijn
en geïnspireerd wor­den
door een prach­tige Mis
met vele mensen,
maar ook juist door de stilte en de eenvoud,
de rust en be­zin­ning van een stil moment.
Vaak gebeuren de be­lang­rijk­ste dingen
op stille momenten...

On­be­vlekte Ont­van­ge­nis

De be­lang­rijk­ste momenten
die hebben geleid tot onze verlos­sing zijn wel deze:
ten eerste werd Maria
op haar God­de­lijk moe­der­schap voor­be­reid.
Dat gebeurde door haar on­be­vlekte ont­van­ge­nis,
waardoor Maria gevrij­waard bleef van erfschuld.

Maar wie kon dat weten?

Het gebeurde in de diepste stilte en verborgen­heid.

De bood­schap aan Maria

De volgende stap is het feest van vandaag:
De engel Gabriël kon­digt Jezus aan
en Die wordt ont­van­gen in de schoot van Zijn moe­der.
Dat is het eigen­lijke moment van Zijn menswor­ding.
We vieren dus een heel be­lang­rijk moment.
Hij kwam hierop aarde,
maar ook nu weer was het op een heel verborgen manier,
in de schoot van Zijn moe­der.

Kerst­mis

De volgende stap was het kerst­feest:
Jezus werd geboren in de stal van Beth­le­hem.
Daar kwam Hij aan het licht,
Hij was niet meer volle­dig verborgen,
maar nog steeds was alles heel een­vou­dig
en alleen een paar een­vou­dige mensen
kwamen Hem eren.

Paas­feest

De laatste stap is het Paas­mys­te­rie,
het eigen­lijke moment van onze verlos­sing:
Zijn lij­den, zijn kruis­dood en ver­rij­ze­nis.
Er waren vele mensen die toegekeken hebben
toen Hij Zijn kruis naar Calvarië droeg,
maar wie waren echt betrokken bij wat daar gebeur­den?
Opnieuw waren dat maar een paar mensen,
daar onder het kruis:
Maria, Johannes en de goede moor­de­naar
en de hoofdman van de soldaten die tot geloof kwam (Mt. 27, 54).
En bij de ver­rij­ze­nis was niemand aanwe­zig,
leer­lin­gen hebben Jezus pas gezien nadat Hij verrezen was.
In die grootste momenten van de verlos­sing,
toont Jezus zich in al Zijn kwets­baar­heid:
vóór de conceptie of nog niet geboren,
als een weerloos kind
of als een kleine en lij­dende mens,
vermoord als een crimineel...

In de stilte

Zo zien we dat alle grootste gebeur­te­nissen
in de voor­be­rei­ding en de vol­tooi­ing van de verlos­sing,
gebeur­den in relatieve eenvoud en stilte,
met slechts enkele mensen hooguit
die het geheim herken­den.
Zo zal het steeds weer zijn,
ook voor ons.
De grote en mooie gebeur­te­nissen
kunnen ons zeker in­spi­re­ren en sterken,
zoals de won­de­ren en woor­den van Jezus
grote menigten
met bewon­dering, geloof en ver­trouwen
hebben vervuld.
Maar bij de diepte en de kern
zullen we aan­ko­men
als we stil en een­vou­dig
in ons binnenste gaan
om de Heer te ont­moe­ten.
De grootste geheimen van ons geloof
von­den plaats in verborgen­heid,
alleen wie een een­vou­dig hart had,
kon ze herkennenen;
zo is het nog steeds.

Zeg het na...

In die geest heeft Maria haar jawoord ge­spro­ken;
laten we het haar na zeggen:
geef mij een een­vou­dig hart
om een­vou­dig Uw wil te kunnen doen...