Arsacal
button
button
button
button


Ze waren anders in het leven gaan staan...

Hemelvaart van de Heer

Overweging Preek - gepubliceerd: donderdag, 29 mei 2025 - 806 woorden

Het hoog­feest van de Hemel­vaart van de Heer heb ik in de ka­the­draal gevierd. De leer­lin­gen beleef­den het afscheid van Jezus en zijn vertrek voor­goed, niet als een soort uit­vaart, niet als iets heel verdrie­tigs. Integen­deel, ze waren blij. Hoe is dat moge­lijk?

 

 

HEMELVAARTSDAG C KATHEDRAAL

Op eigen kracht?

Veel mensen werken op eigen kracht.
We kunnen dat merken
aan de manier waarop ze de dingen doen
en de manier waarop ze spreken.
Vaak hebben mensen het bij­voor­beeld
over hun eigen pres­ta­ties,
zeggen ze trots te zijn
op wat ze hebben gedaan,
wat ze kunnen en pres­te­ren.
In de manier waarop ze het daarover hebben,
lijkt het alsof dat allemaal uit hen­zelf komt.
En mis­schien dat dit ons ook wel over­komt,
dat we kijken naar ons leven en onze successen
als iets wat zuiver en alleen uit ons­zelf komt
of hooguit mis­schien
dat onze genen daar een rol in spelen.
Als je zo in het leven staat,
ver­werk je na­tuur­lijk ook tegen­slagen,
lij­den en verdriet op een andere manier.
Als alles uit jezelf moet komen
en het komt niet meer uit jezelf,
wat is er dan nog over?

Suzan & Freek

U zult wel gelezen hebben of gehoord
over Freek Rikkerink, van het duo Suzan & Freek,
32 jaar, net getrouwd, kindje op komst,
uitgezaaide kanker, niets meer aan te doen...
Hoe ga je daar mee om, als je zoiets over­komt?

Mis­schien dat veel mensen
gedachten aan zulke af­schu­we­lijke gebeur­te­nissen,
die de grond onder je voeten vandaan halen,
maar liever vermij­den,
dat je er gewoon niet aan denkt dat zoiets kan gebeuren,
gewoon ver­der gaat
volgens je eigen patroon,
op je eigen kracht, je eigen geld, je eigen macht,
je ogen sluitend
voor de breek­baar­heid van je men­se­lijk bestaan.

Maar er is ook een andere weg...

Kracht uit den hoge

Vandaag vieren we Hemel­vaarts­dag,
de dag waarop Jezus afscheid nam van Zijn leer­lin­gen
en Zijn aardse bestaan voor­goed verlaat.
Jezus gaat terug naar de hemel.
Eerst geeft Hij nog een soort samen­vat­ting
van de bete­ke­nis van Zijn leven en werken:
lij­den, sterven, ver­rij­ze­nis,
ver­kon­di­ging, beke­ring en ver­gif­fe­nis,
dat zijn de woor­den die Jezus noemt
om de kern van Zijn zen­ding aan te geven.
De eerste helft was gebeurd,
de tweede helft
zou de taak van de leer­lin­gen zijn:
ver­kon­di­gen, tot beke­ring oproepen,
in Gods naam ver­gif­fe­nis schenken.
Daar gaat het om.
Daarvoor zullen ze
met kracht uit den hoge wor­den toe­gerust.

Held­sta­tus

Dit geeft de enorme omwen­teling aan
die de leer­lin­gen hebben door moeten maken
tij­dens hun omgaan met Jezus.
Zij zijn er langzamer­hand
heel anders in gaan staan.
Ze waren ooit be­gon­nen
vol bewon­dering voor Jezus’ woor­den,
voor Zijn macht
en de kracht om won­de­ren te doen.
Ze had­den gedacht
dat Hij een enorme pres­ta­tie zou leveren:
de Romeinen verjagen,
een ko­nink­rijk stichten
en zeker zou­den daarin voor hen
glansrijke posities zijn weg­ge­legd.
Ze zagen een schit­te­rende toe­komst voor zich
met macht en aanzien;
ze waren ondanks de woor­den van Jezus
waar­mee Hij Zijn lij­den voorspelde,
teleur­ge­steld en ont­goo­cheld
toen het kruis op hun weg kwam.

Anders in het leven staan

Lang­zaam, lang­zaam gingen ze begrijpen,
anders kijken, anders in het leven staan...
En vandaag in het evan­ge­lie
wordt dat nog eens dui­de­lijk samen­ge­vat:
Leer­ling van Jezus, je leeft niet alleen
van je eigen kracht, je gewel­dige vermogens en talenten,
je leeft van het lij­den, sterven en verrijzen van de Messias,
van Jezus,
je leeft van Kracht uit den hoge,
van de gave van de heilige Geest.
Dus, alles wat je kunt en hebt
is gekregen, ont­van­gen;
leef je leven als geschenk,
als onver­diend geschenk.

Afscheid

Dat komt daarna tot uiting
in hoe die leer­lin­gen ver­der gaan.
Ze hebben afscheid geno­men van Jezus,
je zou kunnen zeggen:
de Heer heeft hen verlaten,
nu staan ze er alleen voor,
dit is een soort van uit­vaart, een afscheid
en er is niets over ge­ble­ven
van hun hoge ver­wach­tingen
van hun gedachte te heersen met Jezus als koning.
Maar nee: zo beleven de leer­lin­gen dit nu niet meer:
ze aanbid­den Hem,
er is blijd­schap in hun hart
en zij ver­heer­lij­ken God.

Op eigen kracht?

Hoe sta je in het leven?
Leef je, werk je op eigen kracht
of zie je alles wat je hebt en kunt doen
als een geschenk
en probeer je je ook gees­te­lijk voor te berei­den
op de dagen dat het naar men­se­lijke maatstaven
je mis­schien min­der goed zal gaan?

Leef je op eigen kracht
of leef je van Kracht uit den hoge?

De leer­lin­gen had­den geleerd
en waren heel anders in het leven gaan staan;
zij wachtten op kracht uit den hoge,
de kracht van de heilige Geest,
die zou hen in staat stellen
tot de ver­kon­di­ging onder alle volkeren,
waarover Jezus had ge­spro­ken.

Pinksternoveen

Ook wij ver­wach­ten in de periode
tussen Hemel­vaart en Pink­ste­ren
die kracht uit den hoge,
we bid­den om de gaven van de heilige Geest,
om wijs­heid, om kracht, om onder­schei­ding, om liefde,
voor ons­zelf, voor onze dier­ba­ren,
voor heel de Kerk en heel de wereld.

Maar alles zal er dus van afhangen
of wij met open han­den staan
en met een open hart
om die gave te ont­van­gen.

 

post deze webpagina op: Facebook X / Twitter
Terug