Mgr. Johannes Gijsen overleden

Op het hoog­feest van St. Johannes de Doper, zijn patroon­hei­lige, is de vroe­gere bis­schop van Roermond, mgr. dr. J.M. Gijsen, op 80 jarige leef­tijd overle­den. Ruim twin­tig jaar was hij bis­schop van Limburg en daarna - na een rust­pe­rio­de - nog vele jaren bis­schop van Reykjavik in IJsland.

Hij werd in 1972 op 39 jarige leef­tijd tot bis­schop van Roermond benoemd. Hij was een bis­schop met visie, niet con­ser­va­tief in de zin dat hij terug wilde naar de tijd van vóór het tweede Vati­caans concilie. Integen­deel, hij wilde juist met hart en ziel een bis­schop zijn die in en voor dat concilie stond en dat wilde uit­voeren. Hij wilde trouw zijn aan de paus en de kerk. Hij wilde de “weg des Heren berei­den”, zoals zijn wapen­spreuk luidt. Dat moti­veerde hem onder meer om een pries­ter­oplei­ding te beginnen, het groot­semi­narie Rolduc, waar zo'n 175 pries­ters zijn opgeleid, waar­on­der vijf van de hui­dige bis­schop­pen (onder wie mgr. J. Punt en ikzelf). Dat plantje heeft dus, zoals paus Paulus VI des­tijds hoopte en uitsprak, vrucht gedragen voor het hele land.

Ook begon hij een oplei­ding tot het per­ma­nent diaconaat dat het concilie had inge­voerd en een oplei­ding voor leken medew­wer­kers in catechese en pas­to­raat, die hij cate­chisten noemde. De geloofs­vor­ming had zijn speciale aan­dacht: hij publi­ceerde een cate­chis­mus voor vol­was­se­nen en veel catechese­ma­te­riaal voor jon­ge­ren en kin­de­ren, een traditie die het bisdom Roermond nog steeds voortzet. Hij startte een grootscheepse campagne om het katho­lie­ke geloof breed bekend te maken, wat leid­den tot de bekende slogan: “Katho­liek, zo gek nog niet!”. Zijn verlangen naar authen­tiek katho­liek onder­wijs leidde tot een eigen onder­wijsregle­ment voor Roermond, dat echter geen succes werd zodat het bisdom zich later toch bij het lan­de­lijk onder­wijsregle­ment heeft aan­ge­slo­ten.

Mgr. J. Gijsen was een bis­schop met een visie en een nieuwe koers, die dan ook de nodige weerstan­den opriep. Als jonge pries­ter had hij de last van het bis­schops­ambt opgelegd gekregen en de weerstand die zijn komst onder de oudere pries­ters en mede­wer­kers opriep, was voor hem zeker een kruis. Ook de laatste jaren van zijn leven heeft hij niet ge­mak­ke­lijk gevon­den. Aan het begin van dit jaar open­baarde zich de ziekte waaraan hij nu is overle­den.

Moge de Heer hem opnemen in Zijn woning, moge hij rusten in vrede.