Arsacal
button
button
button
button


Woord aan het einde van de bisschopswijding

Nieuws - gepubliceerd: zaterdag, 10 december 2011 - 619 woorden
Woord aan het einde van de bisschopswijding

“Doe maar wat Hij u zeggen zal”. Het zijn de laatste woor­den die Maria in het evan­ge­lie spreekt. Op de bruiloft van Kana wer­den ze gericht tot de dienaren - de diakonoi in het Grieks, ministri in het Latijn, je zou het bijna met “be­die­naren” mogen vertalen. Het bruilofts­feest lijkt ten einde, want de men­se­lijke wijn is op. De situatie op dit feest tekent ons men­se­lijk on­ver­mo­gen, dat wij altijd ergens aan onze grenzen raken, niets meer te bie­den hebben. Maar dit men­se­lijke feest wordt tot een over­vloe­dig bruilofts­feest, met Christus als de bruidegom en Maria als de bruid als beeld van de Kerk en nieuwe Eva.

“Doe maar wat Hij u zeggen zal”, deze bemoe­digende, aan­moe­di­gende woor­den heb ik als mijn bis­schop­pe­lijk motto, mijn wapen­spreuk, gekozen. Ze zijn een uit­no­di­ging tot geloof en ver­trouwen en zij laten ons een weg zien van je door Maria laten lei­den tot ver­trouwen in Jezus, die ons in het bruiloftsmaal van de Eucha­ris­tie tegemoet treedt.

“Doe maar wat Hij u zeggen zal”: Dat is ook de bood­schap die we willen door­ge­ven, die de kern is van iedere chris­te­lijke gees­te­lij­ke lei­ding: dat je met vreugde en ver­trouwen mag vol­bren­gen wat Hij in Zijn Woord tot je zegt of in je hart heeft gelegd. 

Daarbij wil ik bij­zon­der denken aan de jonge mensen in wier hart God het heeft gelegd om heel hun leven te geven aan Christus en Zijn Kerk.

Onze bood­schap is goed, prach­tig en volmaakt. Wij allen - gewijde be­die­naren en leken - moeten en mogen dit evan­ge­lie voor leven, door geven, ver­kon­di­gen, juist nu. Want de schaamte die we voelen, dat de voor­beeld­func­tie van onze Kerk zo bescha­digd is, moet ons er juist toe brengen Mensen die zijn gebruikt en bescha­digd geraakt, met de liefde van het evan­ge­lie tegemoet te tre­den en met groter vuur en ijver het evan­ge­lie te beleven.

In de periode voor mijn bis­schops­wij­ding werd mijn gevoel vooral bepaald door dank­baar­heid om al Gods goede gaven. De moei­lijk­he­den zullen zeker komen, maar de wij­ding is toch aller­eerst genade, de vol­heid van het pries­ter­schap. Zeer dank­baar ben ik ook dat mijn beide ouders deze dag mogen meemaken en ik dank hen en ook mijn zussen en familie voor hun harte­lijk meeleven .

De zeer vele harte­lijke reacties en ook vandaag Uw aanwe­zig­heid hebben me goed gedaan. Ik dank U daarvoor. Heel bij­zon­der dank ik Zijne Excellentie, de heer Hans Hillen, de minister van defensie en pa­ro­chi­aan van deze pa­ro­chie, voor zijn aanwe­zig­heid. Het verheugt me dat kar­di­naal Simonis die mij tot diaken en pries­ter heeft gewijd hier aanwe­zig is; ook dank ik de Apos­to­lisch Nuntius, Zijne Excellentie, mgr. Bacqué voor zijn aanwe­zig­heid en harte­lijk­heid. Ik wens hem voor zijn toe­komst elders - wanneer hij bin­nen­kort gaat ver­trek­ken - alle zegen toe. Ik wil ook onze Aarts­bis­schop en voor­zit­ter van de Bis­schop­pen­con­fe­ren­tie, mgr. Eijk en de andere Bis­schop­pen zeer danken voor hun aanwe­zig­heid en voor de harte­lijke wijze waarop zij mij in hun mid­den hebben opgeno­men. Heel bij­zon­der dank ik na­tuur­lijk onze bis­schop, mgr. Punt, die ik als hulp­bis­schop terzijde mag staan, en mgr. Van Burg­ste­den die zoveel harte­lijk­heid en in­spi­ra­tie heeft gegeven; goede vrien­den als don Agostino, Fr. Conn van de Gregoriana en vele anderen en allen die deze dag hebben voor­be­reid: heel veel dank.

De koor­school van onze ka­the­draal, waar we erg trots op zijn - o.l.v. Fons Ziekman en organist Ton van Eck - is naar Hilversum geko­men met prach­tige zang.

“Doe maar wat Hij u zeggen zal”. Laten we op dit woord van Marianiet bang zijn, niet in onze schulp kruipen, maar met ver­trouwen ver­der gaan.

+ Mgr. Dr. Jan W.M. Hendriks

post deze webpagina op: Facebook X / Twitter
Terug