Pinksterfeest met vormsel in Den Helder

Op de eerste Pinkster­dag bezocht ik de HH. Petrus en Paulus­paro­chie in Den Helder om daar de heilige Eucha­ris­tie te vieren, pa­ro­chi­anen te ont­moe­ten en het heilig vormsel toe te dienen. De kerk is van oorsprong een water­staats­kerk maar ver­schil­lende keren - laatste­lijk in de negenti­ger jaren - opnieuw ingericht.

Pastoor Ivan Garcia con­ce­le­breerde en cate­chiste Anita Captein was lectrice en begeleidde de vor­me­lin­gen, samen met een andere vrijwilligster. Het dames- en heren­koor Sint Caecilia ver­zorgde de fraaie gezangen en de vor­me­lin­gen waren goed voor­be­reid. Zij had­den mij tevoren een brief ge­schre­ven waarin hun motivatie stond ver­woord waarom zij het vormsel wil­den ont­van­gen. Na afloop was er (na­tuur­lijk) gelegen­heid om koffie te drinken en met mensen te spreken.

Hier­on­der de homilie die ik bij deze gelegen­heid (en de dag ervoor bij de dio­ce­sane vormsel­vie­ring) heb gehou­den

Homilie

Dat moment dat de heilige Geest
over de apos­te­len kwam,
werd alles anders.
Vóór die tijd zaten ze bang bij elkaar,
de ramen en deuren gesloten,
onzeker, ze wisten het niet meer.
Na die tijd waren het andere mensen:
ze waren niet meer bezorgd
over wat anderen zou­den denken,
wat ze van hen zou­den vin­den
en hoe ze zou­den rea­geren, nee:
ze gingen naar buiten
en spraken vrij­moe­dig
over Jezus en dat Hij uit de doden was opgestaan.

Ik denk dat we dit allemaal wel een beetje
kunnen herkennen.
Je zult het vast ook wel hebben dat je denkt:
Kan ik dit wel?
Of: wat zou­den ze van me vin­den?
Vinden ze mijn jeans of mijn T-shirt wel leuk?
Zit mijn haar soms raar?
Kijken ze naar mijn pukkeltjes?
Staat mijn neus soms scheef?
Hoe kom ik over? Wat vin­den anderen van mij?

Dat maakt dui­de­lijk dat het voor ons
- en bijna voor iedere mens -
heel be­lang­rijk is
om ge­waar­deerd te wor­den
en aanvaard te wor­den,
zoals je bent,
dat er iemand is die van je houdt.

Er zijn veel kin­de­ren en jonge mensen
die geen pret­tig thuis hebben
of het niet fijn hebben op school.
Het doet best veel pijn
en het blijft een beetje aan je knagen

als anderen niets van je moeten hebben,
je geen pret­tige contacten hebt,
als je door anderen wordt gepest.
Er zijn veel anti-pest-pro­gram­ma’s,
er zijn TV-pro­gram­ma’s over pesten
en be­ge­lei­ding voor kin­de­ren die wor­den gepest
en voor kin­de­ren die pesten.
Pesten verpest het leven anderen.
Toch is het pesten niet over.
Het is helaas nog lang niet overal door­ge­dron­gen
dat je dat echt niet moet doen.

Ook dit maakt dui­de­lijk
hoe be­lang­rijk het is voor iedere mens
om ge­waar­deerd en aanvaard te wor­den.
Je bent het waard
dat anderen je waar­de­ren!

Jullie weten na­tuur­lijk alles
over de bevruch­ting van de eicel door de zaadcel
en over hoe een mens tot stand komt.
Maar dat is maar één kant van het verhaal.
Want als je even afstand neemt en kijkt
dan zie je ook het bewon­de­rens­waar­dige:
dat het iets bui­ten­ge­woons is
dat uit een zaadje en eitje een mens tot stand kan komen.
Dat is en blijft bij­zon­der, ja een won­der!
Als je er zo naar kijkt
zie je God aan het werk
en dan ga je pas goed beseffen:
Ik ben bij­zon­der!
Ik ben een won­der!
Je bent niet zomaar die jongen of dat meisje met die pukkeltjes of puistjes,
niet zomaar degene met die leuke kleren
of geen leuke kleren,
met een scheve neus en grote oren of juist niet,
nee, je bent een won­der, een prach­tig, perfect won­der,
gemaakt door God
een God die van je houdt
en die jou heel bij­zon­der vindt,
die blij met je is,
zon­der meer.

Ik heb eens iemand leren kennen
die is evolutiebioloog.
Hij stottert erg maar hij is heel knap.
Ze hebben hem gevraagd les te geven
op de uni­ver­si­teit.
Daar is hij docent.
Ik denk dat hij het altijd best wel las­tig heeft gevon­den
dat hij zo stottert.
Mis­schien is hij er ook wel mee gepest.
Maar toen hij zoveel te weten kwam
over hoe alles is ontstaan
en over hoe de evolutie is gegaan,
is hij katho­liek gewor­den:
hij zag de hand van God
in hoe alles is ontstaan,
hij herkende het won­der,
hij merkte een liefde
in dat won­der van de schep­ping.

“Er is Iemand die van mij houdt
en die mij goed vindt,
zoals ik ben”.
Die Iemand is God, je Vader in de hemel.

En als we zo over ons­zelf gaat denken
en als we dat ook zo voelen in ons hart,
dan gebeurt er iets moois:
je wordt vrij:
je hart gaat open,
je hoeft niet meer zo angs­tig te zijn
en op­ge­slo­ten in jezelf,
je hoeft niet bang te zijn voor anderen
of onzeker over jezelf:
je kunt naar buiten gaan
en vol ver­trouwen liefde geven aan andere mensen
omdat je zelf ook liefde voelt in je hart.
Dat is geluk.
Geluk is niet als je veel geld hebt,
geluk is ook niet als je alles kunt en alles mag,
geluk is als je liefde hebt,
liefde voor God
en liefde voor andere mensen.

Beste vor­me­lin­gen,
daarom krijgen jullie vandaag
het sacra­ment van het vormsel,
de heilige Geest.
De heilige Geest geeft je kracht,
Hij helpt je om goede beslis­singen te nemen,
om niet in jezelf op­ge­slo­ten te zijn,
niet angs­tig, somber zon­der durf,
maar blij en vol ver­trouwen,
met kracht en vuur.

En daarom bid­den we vandaag voor jou
en alle vor­me­lin­gen
dat de heilige Geest
altijd bij je zal zijn,
dat Hij je zal lei­den en zal helpen,
dat Hij jouw geest mag verlichten,
zodat je weet wat je moet doen
en ook de kracht krijgt om die weg te gaan.

En daarom bid­den we voor jullie allemaal
dat bij jullie gebeuren mag
wat de apos­te­len op het Pinkster­feest hebben mee­ge­maakt,
ook al zie je geen vuur en hoor je geen sterke wind.
Dat geeft ook niet,
als je hart maar altijd vervuld mag zijn
met de kracht van God!
En daarom bid­den wij:
“Kom, heilige Geest!”.
amen.