Vaya con Dios!

St. Urbanuskerk te Nes aan den Amstel - Nieuwjaarsdag, 1 januari 2012

Homilie in de St. Urbanus­kerk te Nes aan den Amstel

Hope­lijk bent U het nieuwe jaar allemaal weer goed be­gon­nen. Som­mi­gen van U hebben mis­schien goede voor­ne­mens gemaakt. In alle media komt die vraag voort­du­rend op ons af: welke goede voor­ne­mens heb je voor het nieuwe jaar gemaakt? Verhuizen naar Limburg? stoppen met roken, afvallen en derge­lijke; Vaak betreffen die voor­ne­mens de eigen ge­zond­heid, soms zijn er voor­ne­mens over de relaties met anderen: ik zal die persoon wat meer verdragen, gelijk­moe­diger zijn, wat meer klaar staan voor die of die. Andere mensen zeggen terecht: je moet eigen­lijk iedere dag goed beginnen en iedere keer als je in gebreke bent ge­ble­ven, maak je je een goed voor­ne­men om het toch wat beter te doen, daar heb je geen nieuw­jaar voor nodig.

Toch kijken we rond oud en nieuw na­tuur­lijk onwil­le­keu­rig terug en vooruit. Voor som­mi­gen van U was 2011 een heel moei­lijk jaar, voor anderen werd het ge­ken­merkt door heel mooie en bij­zon­dere gebeur­te­nissen. In beide gevallen zult U 2011 niet gauw vergeten. Mis­schien heeft dat voorbije jaar diepe won­den geslagen, en zal het  veel tijd vragen om de pijn daar­van weer wat drage­lijker te doen zijn.

We staan nu aan het begin van het nieuwe jaar en kijken vooruit. Wat zal dit jaar ons brengen? We vragen vandaag Gods bij­zon­dere zegen en stellen ons­zelf, onze ge­zin­nen, alle die ons dier­baar zijn of voor wie we verant­woor­de­lijk­heid dragen, onder de bescher­ming van Maria op dit hoog­feest van de Moeder van God.

Mijn wens voor U aan het begin van dit jaar is - zoals de Span­jaar­den zeggen: - “Vaya con Dios” Ga met God. Leg je zorgen aan Hem voor , je pijn en je verdriet, maar ook je plannen en verlangens, vraag om de kracht tot overgave en herhaal die woor­den van Maria en van Jezus zelf: “Uw wil geschiede, niet mijn wil, Heer, maar uw wil”. Maria sprak die woor­den toen haar gevraagd werd Gods moe­der te wor­den; Jezus sprak die woor­den toen Hij voor Zijn lij­den en kruis­dood stond.

Wat mogen anderen van ons als gelo­vi­ge mensen ver­wach­ten in dit nieuwe jaar? Ons bij­zon­dere voor­beeld op deze nieuw­jaars­dag zijn de her­ders op de vel­den van Beth­le­hem, die we in het evan­ge­lie hebben ontmoet. Het waren een­vou­dige, volkse mensen, niet rijk, getekend door een hard bestaan, ze moesten gewoon flink werken voor hun bestaan en ze stond niet als bij­zon­der vroom bekend. Het waren gewone mensen, zoals U en ik zelfs mis­schien eer­der een beetje margi­naal in de samen­le­ving.

Laten we dus eens kijken hoe zij met hun geloof omgingen. toen zij de bood­schap van de engelen had­den gehoord dat een Kind geboren was, gingen zij meteen op weg en zij “haastten zich”, staat er in het evan­ge­lie. Dat is een uiting van hun en­thou­sias­me, zij “gaan ervoor” en laten er geen gras over groeien. Dat is zeker een eerste kenmerk dat mensen in ons mogen ver­wach­ten: en­thou­sias­me en inzet voor ons geloof, dat we “er voor gaan”. Het gaat tenslotte om iets dat heel be­lang­rijk voor ons is. Dat mogen we best een beetje laten zien. Als de her­ders bij het kind komen, ver­tellen ze wat ze hebben mee­ge­maakt, over de engelen en de bood­schap in die koude winter­nacht, zodat ie­der­een ver­won­derd stond. Wij hebben op onze eigen levensweg na­tuur­lijk ook wel dingen mee­ge­maakt: soms wer­den we ge­sterkt door ons geloof op moei­lijke momenten, soms hebben we een bij­zon­dere erva­ring gehad, dat we merkten dat God met ons bezig was, een gebedsverho­ring, een troost, een roe­ping, de vreugde om een nieuw begin, en ga zo maar door. Veel mensen hou­den dat alleen voor zich­zelf, ze praten er niet over, maar wat zou het een goed kunnen doen als ze dat wél eens probeer­den, gewoon in heel een­vou­dige woor­den, zoals de her­ders dat deden toen ze bij de plaats kwamen waar het Kind geboren was. Tenslotte gaan de her­ders weer naar huis, terwijl zij God, ver­heer­lij­ken,  loven en danken. Ook dat is een aspect wat we nogal eens kunnen vergeten. Als we een nood voelen, steken we een kaarsje op en we bid­den om uit­komst. Maar er is ook zoveel moois om God voor te danken en te prijzen. Schrijf voor je zelf eens vijf dingen in je leven op waar je dank­baar voor bent. Het is goed daarop te focussen, meer dan op de moei­lijke dingen, de pijn en het verdriet. Op de lagere school, de basis­school, leerde ik van de zusters na­tuur­lijk om stil voor mezelf te bid­den als ik de heilige communie had ont­van­gen, maar de zusters zei­den erbij: je mag nooit meteen beginnen te vragen, eerst moet je God loven en Hem bedanken voor wat je al gekregen hebt, voor al Gods goede gaven.

Dus, goede voor­ne­mens aan het begin van dit nieuwe jaar? Laten we op weg gaan door dit nieuwe jaar met de in­stel­ling van die een­vou­dige her­ders, met vurig­heid en en­thou­sias­me ons geloof delend en niet vergeten Hem te bedanken, die de gever is van alle goeds. Vaya con Dios, Ga met God.

AMEN