Strijden tegen eenzaamheid!
vertegenwoordigers diaconie (caritas) bijeen
Op dinsdag 28 oktober kwamen in de pastorie van de Sint Nicolaasbasiliek in Amsterdam voor hun regulier overleg de priesters, diakens en pastoraal werkers bijeen die binnen de pastorale teams in 'Groot Amsterdam' zorg dragen voor de caritas (diaconie). Zij kwamen bijeen met de verantwoordelijken voor de diocesane caritas.
Ik was erbij om in gesprek te gaan over de uitdagingen rond caritas in ons bisdom en daarna kwam Nina ter Beek om naar aanleiding van de Week tegen de Eenzaamheid te spreken over de ‘Coalitie Erbij Amsterdam’ waar ook de katholieke caritas bij betrokken is.
In onze samenleving is eenzaamheid het grootste probleem en het ziet er niet naar uit dat dit probleem kleiner wordt door de ontwikkelingen in de zorg. Eeenzaamheid gaat vaak gepaard met allerlei andere factoren die op het leven van mensen wegen, zoals armoede en schulden. Gebrek aan geld brengt uitsluiting en isoleert en schept dus vaak eenzaamheid. Mogelijkheden tot schuldhulpverlening worden steeds kleiner en er komen steeds meer hulpvragen terecht bij isntellingen zoals De Regenboog die steunen op de bijdragen van met name Kerken en soms ook andere organisaties.
Het aantal mensen dat eenzaam is stijgt nog steeds. Alleen al in Amsterdam zijn er zo'n 65.000 mensen die eenzaam zijn. Dit houdt in dat zij minder vaak dan een keer per maand spreken met een niet-hulpverlener. Getallen waar ikzelf in ieder geval nogal van schrok. Het gaat hier om mensen die door de uitsluiting waarmee hun situatie gepaard gaat, een bijna verborgen leven lijden. Ik ben dan ook blij dat de katholieke Caritas Amsterdam zich heeft verbonden met de Coalitie om deze problematiek aan te pakken en mensen uit hun isolement te halen.
In het gesprek dat ikzelf met regiovertegenwoordigers ‘diaconie’ had, heb ik enige zorgen gedeeld die met name de vergrijzing in de Parochiële Caritas (PCI) besturen betrof en de vaak geringe doorstroming in deze besturen. De bestaande PCI's zullen de parochieverbanden of gefuseerde parochies moeten gaan volgen en dus ook moeten fuseren. Een ander zorgpunt is dat er (te) weinig herkenbare katholieke caritas is, al is dat zorgpunt juist in Amsterdam het minst van toepassing.
In ieder geval moet duidelijk zijn voor onszelf en voor anderen dat caritas in het hart van het katholieke kerk-zijn staat geschreven!