Bedankt dat jullie zijn ingegaan op Gods roeping!

In het Redemptoris Mater-seminarie

Vrij­dag­avond 12 de­cem­ber was ik voor de heilige Eucha­ris­tie en de maal­tijd in het Re­demp­to­ris Mater­semi­narie in Nieuwe Niedorp, waar twin­tig se­mi­na­risten wonen van de Neo­ca­te­chu­me­nale Weg die voor het bisdom Haar­lem-Am­ster­dam de pries­ter­oplei­ding volgen en aan De Tilten­berg stu­de­ren. Ik heb hen bedankt dat zij zijn inge­gaan op Gods roe­ping en hun leven willen geven aan Christus en de Kerk.

Het evan­ge­lie in de Eucha­ris­tie­vie­ring was van de dag: Mt. 11, 16-19 over de kin­de­ren op het markt­plein die willen dat ie­der­een naar hun pijpen danst. Daar­mee verge­lijkt Jezus de mensen die kri­tiek hebben op Johannes de Doper omdat die het één doet en op Jezus Christus omdat Hij het andere doet.In onze hou­ding tegen­over God kunnen we soms zijn wanneer we mopperen over wat ons over­komt. Maar in het evan­ge­lie is het méér: Johannes was een boetgezant die opriep tot beke­ring en diens levens­stijl was over­een­koms­tig: hij leidde een sober leven van boete en gebed. Jezus is de bruidegom en Hij kwam om met Zijn volk een nieuw verbond te sluiten en een bruiloftsmaal te vieren. Daarbij hoort vreugde, feest, eten en drinken.

Het gaat er dus ook om dat de mensen Johannes en Jezus niet aan­vaar­den, erkennen en waar­de­ren in de eigen­heid vann hun roe­ping en dat komt helaas vaak voor in de Kerk. Nieuwe ini­tia­tie­ven, nieuwe gaven en cha­risma's ont­moe­ten steeds veel kri­tiek van allerlei mensen die er iets op aan te merken hebben. Mis­schien is er soms ook iets aan te merken, maar dat zou in een sfeer van broe­der­lijkehid en begrip moeten gebeuren en - wat het voor­naamste is - gelo­vi­gen en a fortiori de pries­ters moeten een open oog en hart hebben voor de gaven die de heilige Geest aan de Kerk schenkt en daarbij hoort een geest van elkaar en andere ini­tia­tie­ven afkraken zeker niet. Voor een pries­ter of toe­koms­tig pries­ter is dat een be­lang­rijk iets: heb een open oog en een open hart voor de gaven en cha­risma's die God aan Zijn volk schenkt.

Tenslotte heb ik de se­mi­na­risten bedankt dat zij zijn inge­gaan op Gods roe­ping en geko­men zijn met het verlangen om hun leven te geven en in dienst te stellen van Christus en de Kerk. Na­tuur­lijk is het semi­na­rie ook een plaats en de oplei­ding een tijd waarin de roe­ping nader moet wor­den on­der­schei­den en dat kan er soms ook toe lei­den dat een se­mi­na­rist moet besluiten toch een andere weg te gaan. Dat is niet erg. Maar de genero­si­teit die onder dat ingaan op Gods roe­ping zit die is fun­da­men­teel en het is be­lang­rijk om die het hele leven te bewaren. De grote verlei­ding, beko­ring is om een beetje voor jezelf te hou­den en een beetje aan God te geven. Dat is een verlei­ding waar­mee iedere pries­ter te maken heeft, dat geldt ook voor mij­zelf. Maar we zijn ge­roe­pen om alles te geven met een genereus hart en naar het voor­beeld van Maria.

Twee se­mi­na­risten van dit semi­na­rie zijn onlangs diaken gewijd en berei­den zich voor op de pries­ter­wij­ding.