Avondmis voor pastoor Kees Stam:

Een bescheiden en gewetensvol priester ging heen...

In de HH. Michael en Clemens aan de Dorpsweg in Rotter­dam-Charlois heb ik op 15 de­cem­ber de avond­mis gevierd voor de zielenrust van pastoor Cornelis Stam. Hij was een trouw en gewetens­vol pries­ter, die ik goed heb gekend. De laatste jaren waren niet ge­mak­ke­lijk maar er waren liefde­volle mensen die hem gewel­dig steun­den, die zelf geen familie meer had. Zo is hij omringd door liefde­volle zorgen op 5 de­cem­ber heen­ge­gaan naar zijn Schepper.

Homilie

Beste Erica, beste Hennie, pastoor Grondhuis, Henk en Lolita,
broe­ders en zusters,
Vanavond mogen we pastoor Kees Stam
met onze gebe­den be­ge­lei­den
naar het hemels paradijs.
Van harte wensen wij hem
een goede laatste reis toe
en hopen en ver­wach­ten
dat hij daarboven al wel
goed zal zijn aange­ko­men.
Want hij was een man van geloof,
zeer gewetens­vol, eerbie­dig en oprecht.
Pastoor Stam is op latere leef­tijd pries­ter gewor­den.
51 jaar oud was hij toen hij op 8 no­vem­ber 1986
de heilige pries­ter­wij­ding ont­ving.
Zo kwam het dat ik hem
nog op het semi­na­rie Rolduc heb mee­ge­maakt,
hij als stu­dent, als se­mi­na­rist,
ik als staflid en docent.
Hij was kan­di­daat-nota­ris geweest,
had heel wat jaren
een ap­par­te­ment in Scheve­ningen bewoond
en had toen de grote stap gemaakt
om als een­vou­dig se­mi­na­rist
tussen alle jon­ge­ren
een vast om­schre­ven, gere­geld pro­gram­ma te volgen,
waar hij een een­vou­dig leven moest lei­den,
zon­der positie, zon­der bij­zon­dere eer of wat dan ook.
Toch lag dáár niet de aarzeling bij hem
om naar het semi­na­rie te gaan.
Het was eer­der de vraag:
Ben ik zo’n uit­ver­kie­zing wel waar­dig?
Kees Stam werd ge­ken­merkt
door een diepe geest van nede­rig­heid,
waardoor hij zich op deze leef­tijd nog
heel goed wist te schikken
in het een­vou­dig semi­na­rieleven.

Bij een jubileum heb ik pastoor Stam
eens toe­ge­spro­ken met de woor­den
uit de hymne van het brevier:
“O, stam het heeft de Heer behaagd,
dat gij zijn heilig lichaam draagt”.
In de hymne gaat het over de stam van het kruis,
dat gewone, een­vou­dige hout
dat de aller­hoog­ste, de Ver­los­ser mocht dragen.
Maar het gold ook voor pastoor Stam,
die in zijn inner­lijke eenvoud
door de Heer was uitgekozen
om zijn heilig lichaam te dragen.
Dat deed pastoor Stam
wanneer hij met veel liefde
de kern van zijn pries­ter­schap beleefde
als hij de heilige Mis opdroeg,
en dat gold ook voor hem­zelf
omdat hij met heel zijn wezen pries­ter,
een alter Christus - een andere Christus - was.
Pastoor Stam was pries­ter
met hart en ziel.

Voor vele mensen was hij
een gees­te­lijk leidsman en biecht­va­der;
voor vele mensen was hij
een her­der die bij zijn schapen was,
hen troostte als zij verdriet had­den
en ook hun vreug­den deelde.
Voor velen was hij
hun lijn naar God
die werd gevoed door de ver­kon­di­ging,
de catechese en door de ver­kon­di­ging.
Voor velen was hij zo een goede her­der,
die ook in tij­den van bedrei­ging en moei­lijk­he­den
zijn kudde beschermde
en voor de pa­ro­chie opkwam.
Hoewel pastoor Stam
dus een zeer be­schei­den karakter had,
geen grote eisen stelde,
zich eer­der zachtjes terug­trok
dan de strijd aan te gaan
en zich niet gauw liet verlei­den
tot harde of onge­nu­an­ceerde uit­spra­ken,
toch zou hij nooit wijken
als het ging om de waar­heid en de zuiver­heid
van het geloof.
Dan werd dat zachte lam een leeuw.

Ik heb pastoor Stam na zijn pries­ter­wij­ding
mee­ge­maakt in Schoon­hoven
waar ik pastoor werd in de buurt­paro­chie,
en daarna hier in Charlois
in de HH. Michael en Clemens,
terug op de plaats
waar hij zijn pas­to­raal jaar had gedaan.
Van beide plaatsen heb ik wel iets mee­ge­kre­gen
over zijn pas­to­rale werk­zaam­heid.
In Schoon­hoven waren de mensen blij met hem
en dat was in Charlois niet anders.
Toen ik eenmaal rector van het semi­na­rie was,
kwamen kin­de­ren uit Charlois
meedoen met het kin­der­kamp
dat de se­mi­na­risten orga­ni­seer­den.
Het was op die kampen
de grootste groep kin­de­ren uit één pa­ro­chie,
dankzij het werk van de pastoor en Hennie Wester­veld.

In het evan­ge­lie roept Jezus ons op
om waak­zaam te zijn en klaar te staan
wanneer Hij komt.
Dat gold zeker voor pastoor Stam,
die klaar stond wanneer de Heer hem zou halen.
De laatste jaren waren niet ge­mak­ke­lijk geweest,
maar het lij­den dat hem overkwam
heeft hij zeker opgedragen
voor de Kerk en voor de mensen
die aan zijn her­der­lijke zorgen waren toe­ver­trouwd.
En daarom mogen we ook denken
aan de parabel die Jezus ver­telt
van de dienaren die talenten krijgen toe­ver­trouwd
en daar­mee moeten gaan werken.
Ie­der­een krijgt iets in die parabel,
de één meer, de ander min­der,
maar ieder die zich heeft ingezet wordt beloond
en krijgt dezelfde waar­de­rende woor­den te horen:
“Uitstekend, goede en trouwe die­naar,
ga binnen in de vreugde van de Heer”.
Ik ben ervan overtuigd
dat ook pastoor Stam
deze woor­den nu heeft mogen horen
na alles wat hij als pries­ter
voor de gelo­vi­gen
én voor de mensen die wat ver­der af staan
met zoveel liefde heeft gedaan.
Ja, spreek nu ook tot hem, Heer, deze woor­den,
want hij was waak­zaam en stond klaar;
laat hem binnen­gaan in het hemels paradijs
en geef dat het leven van pastoor Stam
in onze tijd mensen mag in­spi­re­ren,
jon­ge­ren vooral,
om een­zelfde weg te gaan
en pries­ter te wor­den,
maar dan wel graag
zoals pastoor Stam:
zon­der angst om iets achter te laten
en Jezus te volgen,
met hart en ziel,
in geloof en liefde­volle dienst­baar­heid.

Pastoor Stam, beste Kees, rust in vrede!
AMEN