Beschikbaarheid en bindingsangst....
“Hier ben ik” (2e zondag door het jaar B)
De tweede zondag door het jaar heb ik in Vogelenzang gevierd. De viering werd opgeluisterd door het koor Cantilene en de Maria Ten Hemelopneming-kerk - die ik heel wat jaren niet meer had gezien - ziet er tiptop uit. In de lezingen hoorden we over de roeping van Samuël en van de apostelen. Hieronder volgt de homilie die ik bij deze gelegenheid heb gehouden.
Homilie
“Hier ben ik”
De woorden die we de jonge Samuël
in de eerste lezing horen spreken
en die het thema zijn van deze heilige Mis,
worden precies zo gezegd
door de wijdeling
bij een diaken- of priesterwijding:
“Ja, hier ben ik”.
Het is het uiteindelijke antwoord
op een roeping,
zoals we die in de eerste lezing
en in het evangelie tegenkomen:
Samuël en de eerste leerlingen
worden geroepen door de Heer.
Maar het gaat natuurlijk niet alleen
om een roeping om priester te worden
of in het klooster te gaan,
Leven met een doel...
hoe mooi en belangrijk die roepingen ook zijn.
Het is zeker waar dat wij allemaal een roeping hebben,
dat God met het leven van ieder van ons een bedoeling heeft,
ook dat is heel belangrijk om ons te realiseren:
niemand van ons leeft voor niets,
ieder van ons heeft een doel,
ons leven heeft een betekenis,
zelfs als wij denken
dat we in een fase van ons leven gekomen zijn
dat dit doel wel bereikt is en die betekenis er niet meer is.
Het leven is niet zomaar....
De grote betekenis die het leven en sterven van Jezus
voor ieder van ons heeft gehad,
werd door de mensen om Hem heen niet gezien,
mensen liepen meewarig het hoofd schuddend
aan Zijn kruis voorbij.
Als je in een dip zit, zie je die roeping niet zo zeer,
maar dat betekent niet dat die er niet is!
Maar het gaat vandaag in de lezingen om meer
dan alleen die roeping.
Hier gaat het uiteindelijk om beschikbaarheid
Beschikbaar zijn...
Als die priesterstudent bij zijn wijding
die woorden uitspreekt:
“Ja, hier ben ik”,
dan zegt hij in feite:
“Ik ben bereid, ik ben beschikbaar,
neem mijn leven maar, Heer,
stuur mij maar waar U mij wilt,
ik wil niet meer mijn eigen weg gaan
en mijn eigen plannen verwezenlijken,
maar ik wil gaan waar U mij zendt”.
Deze beschikbaarheid is iets heel moois,
maar die is natuurlijk niet alleen iets van priesters.
Het hoort bij de roeping van iedere mens.
Als we gehoor hebben gegeven aan onze innerlijke stem,
aan die stem die ons zegt: “Dit voelt goed,
dit is waardevol, dat is mijn weg,
die keuze moet ik maken”
en als we dan inderdaad
een keuze hebben gemaakt,
dan hebben we iets heel moois gedaan:
als we kiezen,
geven we onszelf.
Durf je te binden
In onze samenleving is het voor veel mensen moeilijk
om keuzes te maken, je ergens vast mee te verbinden:
politieke partijen, kerken, de fanfare, koren, een toneelvereniging
hebben er allemaal last van:
mensen willen zich niet binden.
Ook in relaties is dat een gegeven,
het aantal kerkelijke huwelijken bijvoorbeeld
is heel erg gedaald.
En toch is het zo dat we allemaal wel de ervaring hebben:
juist doordat je je ergens aan verbindt,
hoor je ergens bij,
juist doordat je je aan iemand verbindt,
hoor je bij die persoon in voor- en tegenspoed;
juist doordat je bij een gemeenschap hoort
word je door die gemeenschap gedragen.
Natuurlijk kan daar ook weleens iets anders lopen of zelfs fout gaan,
maar zonder gemeenschap zijn we alleen
en we zijn als mensen toch echt sociale wezens,
we zijn voor elkaar geschapen.
Ik sprak iemand die op een bridgeclub zat
en haar man had verloren.
De bridgeclub was voor haar een grote steun,
niet alleen vanwege de bridge-avonden
maar ook omdat ze zoveel hartelijkheid
van de leden van de club had ervaren.
En zo is het:
je ergens aan geven, je ergens mee verbinden,
dat is - als het goed is - op zijn tijd mogen ontvangen.
Maar dat vraagt ook weleens een offer:
het offer van de beschikbaarheid,
van er zijn voor een ander
en uiteindelijk voor de Ander, voor God.
Aan ieder antwoord op een roeping,
aan iedere beschikbaarheid,
ja aan alles waar we ons echt voor geven,
zit altijd ook een minpuntje,
iets dat je moeite kost,
wat niet zo gemakkelijk is.
Wie trouwt en een gezin krijgt, bijvoorbeeld,
krijgt natuurlijk zorgen.
Deze week vroeg iemand met een zoon
die aan de drugs is en ADHD heeft
me nog om gebed.
Zo zal iedere ouder zorgen en problemen kennen,
iedereen die zich ergens aan verbindt,
krijgt daarmee ook iets van de last te dragen.
Wie zich niet bindt heeft geen zorgen?
Het lijkt erop dat je zorgen vermijdt,
problemen uit de weg gaat
als je je niet bindt
en lekker je eigen zin kunt doen.
Maar zo is het niet!
De mens die vrij blijft, blijft alleen,
uiteindelijk is hij er alleen voor zichzelf.
De liefde maakt ons rijker,
we worden gelukkig als we onszelf geven,
als we beschikbaar zijn voor een roeping,
open en bereid om te doen en te zijn,
zoals de Heer dat van ons vraagt.
Beschikbaar zijn is open staan...
Beschikbaar zijn betekent ook
dat we ons willen laten raken
door de nood van anderen,
dat we hen willen helpen en bijstaan,
waar wij kunnen:
“Ja, hier ben ik”.
Ook dan betekent dit antwoord
dat we een verbinding aangaan,
dat andere mensen op ons mogen rekenen.
Goed overwegen en de stap zetten....
“Hier ben ik”.
De kleine Samuël sprak deze woorden,
de apostelen gaven hier uiting aan
door alles achter te laten en Jezus te volgen,
nadat ze eerst bij Hem gebleven waren
en Hem beter hadden leren kennen,
zodat zij toch wel wisten wat zij deden.
Het was een overwogen stap, zeker,
dat horen we vandaag in het evangelie,
maar ook een sprong in het diepe,
want zij gaven zichzelf, hun leven en alles
om zich voorgoed
met Jezus te verbinden.
Laten wij dit antwoord van beschikbaarheid
proberen te geven waar wij kunnen:
“Hier ben ik”.
Niemand hoeft te doen
wat hij of zij eigenlijk niet kan,
maar het is en blijft altijd iets moois
als we dit antwoord kunnen geven
en er voor anderen kunnen zijn,
niet afhouden, ons niet afsluiten,
maar beschikbaar zijn
met open handen en een open hart.
Amen.
