José Manuel Tercero Simòn 25 jaar priester

studieprefect priesteropleiding

Op vrij­dag­avond 17 april vierde dr. José Manuel Tercero Simòn in het Re­demp­to­ris Mater semi­na­rie in Nieuwe Niedorp dat hij 25 jaar gele­den in Rome tot pries­ter was gewijd. 22 jaar daar­van heeft hij in Neder­land door­ge­bracht waar­van vele jaren als vice-rector van het Re­demp­to­ris Mater semi­na­rie en Studieprefect van het Theo­lo­gisch Instituut St. Wil­li­brord, de pries­ter­oplei­ding van het bisdom Haar­lem-Am­ster­dam.

De fees­te­lij­ke avond begon met een Eucha­ris­tie­vie­ring in het semi­na­rie van Nieuwe Niedorp, waarbij een flink aantal pries­ters con­ce­le­breer­den. De Neo­ca­te­chu­me­nale Ge­meen­schappen waaraan de jubila­ris als pries­ter verbon­den is, waren aanwe­zig, alsmede ver­te­gen­woor­digers van enkele andere ge­meen­schappen en mede­wer­kers die vaak al vele jaren met hem hebben samen­ge­werkt. Onder de con­cele­branten veel pries­ters die uit Re­demp­to­ris Mater zijn voortge­ko­men.Na de Eucha­ris­tie­vie­ring was er een maal­tijd die heer­lijk was voor­be­reid door de zusters, de dames die in Nieuwe Niedorp meehelpen in de huis­hou­ding.

Tijdens de Mis heb ik de homilie gehou­den naar aan­lei­ding van het evan­ge­lie van de dag over de broodvermenig­vul­diging in het Johannes evan­ge­lie, dat een bij­zon­der theo­lo­gische inslag heeft en ver­wijst naar het Paas­mys­te­rie en de Eucha­ris­tie, zoals Johannes onder meer aangeeft door de ver­wij­zing naar het naderende Paas­feest van de Joden, het opslaan van de ogen en het zien van een grote menigte, de menigte waarvoor Jezus is gestorven. De nadruk ligt op het han­de­len van Jezus, de bijdrage van de apos­te­len blijft heel beperkt en wat ingebracht wordt zijn slechts enkele gerstebro­den, het voedsel van de armen.

Met ons is het niet anders: onze eigen krachten zijn beperkt, wij hebben weinig in te brengen, maar de Heer zelf is in ons aanwe­zig en dat geldt op een bij­zon­dere wijze voor een pries­ter, die niet voor niets een 'alter Christus', een 'andere Christus' wordt genoemd. We moeten ons dan ook niet laten ont­moe­di­gen. Zoals dat bij Jezus ging: aan het begin van dit evan­ge­lie is er een grote menigte die Hem volgt van­wege de tekenen. Aan het begin is er dus een zich-getrokken-voelen en het is goed dat wij­zelf ook dingen doen waardoor mensen zich getrokken voelen. Maar dan komt de ver­die­ping en komen ook de eisen van het evan­ge­lie aan bod: bij Jezus was het zo dat velen Hem toen verlieten. Aan het einde van dit hoofd­stuk zal Jezus zijn leer­lin­gen vragen of ook zij Hem willen verlaten...

We moeten ons niet van de wijs laten brengen of triest wor­den, wanneer we moeten merken dat mensen weg­gaan. Als wij harte­lijk en open blijven, ook al moeten we de eisen van het evan­ge­lie brengen, zullen mensen de vrij­heid hou­den om terug te komen. We bid­den dan ook dat er veel zegen mag rusten op ons aller inzet en heel bij­zon­der op het werk van deze pries­ter.