Retraite en vakantie...

De tijd voor vakanties is intussen wel aangebroken en ik wens ie­der­een een goede en veilige reis toe en hoop dat de vakantie ie­der­een gees­te­lijk doet uitrusten en nieuwe krachten geeft. Ook ik ga er even tussenuit voor retraite en vakantie (tot 14 au­gus­tus).

Maan­dag 27 juli begint mijn retraite die ik dit jaar zal hou­den in Chateauneuf de Galaure, de plaats waar Marthe Robin geleefd heeft en gestorven is. Deze vrouw kreeg de in­spi­ra­tie om samen met een pries­ter George Finet ge­meen­schappen te stichten, met als doel retraites te geven in retraite­hui­zen die Foyer de Charité wor­den genoemd. Ook in Neder­land, in Thorn, is een derge­lijke Foyer de charité. Marthe Robin kreeg op zes­tien­ja­rige leef­tijd chro­nische hersenvliesonste­king waardoor zij gelei­de­lijk verland raakte en haar gezichts­ver­mo­gen verloor. Ieder vrij­dag doorleefde zij het lij­den van Christus in haar halfduistere kamertje. In 1981 is zij gestorven. Vorig jaar verklaarde paus Fran­cis­cus haar deug­den heldhaf­tig, een stap in het zalig­ver­kla­rings­pro­ces.

Na de retraite heb ik twee dagen over voor een kleine pelgrimage naar La Salette, waar ik wellicht later nog iets meer over zal ver­tellen.

Daarna begint de pries­ter­va­kan­tie die jaar­lijks wordt geor­ga­ni­seerd vanuit De Tilten­berg. Met een groep pries­ters - iedere pries­ter kan daaraan meedoen - gaan we negen dagen naar Paray-Le-Monial. Dat is een bede­vaart­plaats ter ere van het heilig Hart van Jezus en van de heilige Margareta Maria Alacoque die daar haar visoenen van het heilig Hart kreeg. Na­tuur­lijk is dat een goede voor­be­rei­ding op het aanstaande jaar van de barm­har­tig­heid. Daarom wordt hiernaast nog maar eens het boekje afge­beeld van de Jezuiet Ottavio de Bertolis dat vorig jaar al door De Tilten­berg is uitge­ge­ven. De barm­har­tig­heid van Jezus' Hart is een typische devotie van de JezuIeten. Toch zijn deze dagen geen bede­vaart of retraite maar echt vakantie en zullen we vanuit dit stadje ook allerlei uitstapjes maken. Maar de ge­za­men­lijke Missen vieren we zo in ieder geval op een bij­zon­dere plaats!