Marthe Robin en MH17

‘Zij heeft voor Nederland gebeden en geleden’

Mijn retraite was een bij­zon­dere erva­ring waarbij ik ook alle betrok­ke­nen bij de vliegramp met de MH17 heb her­dacht.

op zon­dag 2 au­gus­tus ein­digde mijn jaar­lijkse retraite die ik dit jaar heb gedaan in Chateauneuf de Galaure waar Marthe Robin heeft geleefd. Deze Franse vrouw heeft het grootste deel van haar leven ziek op bed door­ge­bracht. Toch zijn door haar in­spi­ra­tie en lei­ding over de hele wereld ge­meen­schappen gevormd van vrouwen en mannen die hun leven aan God geven en overal in de wereld retraite­hui­zen lei­den die Foyer de Charite wor­den genoemd. In een familie-geest wor­den de retraitanten ont­van­gen en begeleid.

In Chateauneuf woont ook de zieke, door hoge ouderdom verzwakte pater Gerard van Hooren, die Marthe Robin nog goed heeft gekend. Hij verzekerde me met nadruk dat Marthe een bij­zon­dere band had met Neder­land en dat zij heeft gebe­den en gele­den Voorde Kerk in ons land.

De stille retraite werd geleid door een pries­ter van de Emmanuel bewe­ging, pere Paul Dollie, die als thema het Marcus’-evan­ge­lie had geno­men. Er werd een stevig pro­gram­ma van de bijna 100 deel­ne­mers gevraagd, maar het was dui­de­lijk dat hij allen - ook mij - veel heeft mee kunnen geven.

Van de retraite maakte ook een kruis­weg deel uit die vanuit het hei­lig­dom van het retraitehuis ging naar het huis waar Marthe heeft geleefd, zo’n klein half uur lopen. Die kruis­weg ging door grote vel­den met zonne­bloemen en het is dusgeen won­der dat ik toen bij­zon­der moest denken aan en heb gebe­den voor de slacht­of­fers van de ramp met de MH 17, nu een jaar gele­den, en alle fami­lie­le­den en vrien­den die hen nog zo verschrikke­lijk missen. De zonne­bloemen zijn intussen toteen soort natio­naal symbool gewor­den voor alle slacht­of­fers. Na­tuur­lijk moest ik daarbij ook denken aan en bid­den voor de Hilversumse pastoor Jules Dresme die zich zeer voor alle nabe­staan­den inzet. Dat is emo­tio­neel een zware taak. Naar hen allen gingen mijn gedachten en gebe­den en ik hoop dat Marthe Robin die zelf zoveel gele­den heeft voor hen allen in de hemel wil bid­den...