Katholieke Jongerengemeenschap in Haarlem feestelijk geopend

Lifeteen en Josephhuis bij kerk in de Jansstraat

Zondag 18 ok­to­ber is het Josephhuis geopend, een katho­lie­ke jon­ge­ren­gemeen­schap, gehuisvest in het grote pastorie­gebouw naast de St. Joseph­kerk in de Jans­straat in Haar­lem. Na een fees­te­lij­ke H. Mis, opge­luis­terd door de Living Tree band van Life Teen, werd het gebouw inge­ze­gend in aanwe­zig­heid van de nieuwe bewoners. Ook bestond het tiener­project Life Teen tien jaar en eerde de pa­ro­chie haar vrij­wil­li­gers.

Het grote huis naast de neo­classi­cis­tische Sint Jospeh­kerk is na maan­den van ver­bou­wing bijna klaar. Hier en daar moeten nog dingen wor­den afge­werkt en enkele nieuwe ramen moeten nog wor­den geplaatst, maar de jon­ge­ren­gemeen­schap kan van start gaan. Het kerk­bestuur van de Sint Joseph­kerk met haar voor­zit­ter en pastoor kan. dr. A. Hendriks heeft zich hier van harte sterk voor gemaakt en vice­voor­zitter G. Vorstman sprak dan ook bij gelegen­heid van de ope­ning een harte­lijke felici­ta­tie uit waarin hij zijn vreugde over dit re­sul­taat uitte. Marius en Anne­mieke van der Knaap gaan als gezin de ge­meen­schap be­ge­lei­den die uit acht jon­ge­ren zal bestaan. Daar­mee is de ge­meen­schap op dit moment volle­dige, al is er later nog een kleine uitbrei­ding moge­lijk. In het Jospehuis vindt tevens kin­der­op­vang plaats, waar Anne­mieke borg voor staat.

Pre­sen­ta­tie Josephhuis in de tent

Voor de kerk waren tenten opgezet om de talrijke kerk­bezoekers na de Mis droog te hou­den tij­dens een kort pro­gram­ma waarin de ge­meen­schap werd gepresen­teerd. Daarna ben ik door het Josephhuis gegaan om de kamers met hun respectie­ve­lijke bewoners te zegenen.

Aan het einde van de drukbe­zochte Mis werd een tientje van de rozen­krans gebe­den door tien kin­de­ren voor kin­de­ren we­reld­wijd die lij­den onder ver­vol­ging en oorlog. De intentie is dat tenminste één miljoen kin­de­ren we­reld­wijd hieraan meedoen. Daar­mee geeft de pa­ro­chie gevolg aan een ini­tia­tief van Kerk in Nood.

Van harte wensen we de ge­meen­schap, Life Teen en heel de pa­ro­chie een gezegende toe­komst toe.

Homilie

Broe­ders en zusters,
Het is een vreug­de­volle dag.

Josephuis

Niet alleen omdat het zon­dag is
en wij hier als gedoopten zijn samenge­ko­men
om te vieren dat wij verlost zijn
en God onze Vader
ons als Zijn kin­de­ren heeft aan­ge­no­men,
maar na­tuur­lijk ook
en vandaag heel bij­zon­der
omdat de katho­lie­ke jon­ge­ren­ge­meen­schap
van start gaat
en we vandaag het St. Joseph-huis
mogen inwij­den.

Life Teen

En we willen vandaag ook met vreugde gedenken
dat Lifeteen tien jaar bestaat.
Lifeteen is ont­moe­ting
met God en met elkaar,
je maakt er niet alleen vrien­den,
je leert er Jezus Christus kennen,
de grootste vriend van ons allemaal,
die zich in de Eucha­ris­tie aan ons geeft.

Vrij­wil­li­gers

Tenslotte wil ik ook alle vrij­wil­li­gers niet vergeten
die zich inzetten voor deze kerk
en deze pa­ro­chie.
Dankzij de inzet van al die vrij­wil­li­gers
kan de kerk een levende ge­meen­schap zijn.
Dank U wel!

Jon­ge­ren zijn de toe­komst van de Kerk

Na­tuur­lijk is dit een heel bij­zon­dere dag
voor Marius en Anne­mieke van der Knaap
en de jon­ge­ren die naast de kerk komen wonen
en er een ge­meen­schap gaan vormen,
maar ook voor de pastoor,
die zich terecht verheugt,
en voor ons allen.
Jullie, Jon­ge­ren, zijn de toe­komst van de Kerk
We hebben jullie nodig,
jullie geloof, jullie in­spi­ra­tie, jullie idealen,
brengen het en­thou­sias­me en het vuur
dat de kerk aan­trek­ke­lijk maakt.
Ik hoop van harte en wens het jullie toe
dat jullie een mooie ge­meen­schap zullen vormen
van jon­ge­ren die elkaar opbouwen,
elkaar steunen en sterk maken,
die elkaar sti­mu­leren om stevig te staan
en te durven gaan
voor Jezus Christus.

Hoe hou­den we de relatie goed?

Hoe gaan jullie dat voor elkaar krijgen?
Hoe zullen jullie dat vol­hou­den?
Hoe voorkom je ruzie en onenig­heid?
Dat is na­tuur­lijk niet alleen een vraag
voor jullie, de jon­ge­ren die deze ge­meen­schap gaan vormen.
Met die vraag heeft ie­der­een te maken
die getrouwd is, een relatie heeft,
in een gezin leeft of in een klooster
of het met zijn buren moet zien uit te hou­den.

Slagen we erin
een ge­meen­schap, een huwe­lijk, of welk samen­zijn ook
goed en mooi te hou­den?
Dat hangt na­tuur­lijk heel erg af
van Gods hulp
en van de in­stel­ling
van de mensen die erbij betrokken zijn.
Waar ie­der­een van goede wil is,
moet er een weg te vin­den zijn.

Heel ver­schil­lende mensen

We hebben toevallig vandaag
een prach­tig evan­ge­lie
voor jonge mensen
die een ge­meen­schap beginnen
en dus eigen­lijk ook voor alle mensen
die weleens problemen hebben
in intermen­se­lijke relaties,
wij allen, dus.
Het gaat over de leer­lin­gen van Jezus
die samen met Jezus, hun Meester en Heer,
door het Joodse land trokken.
Er zaten heel ver­schil­lende personen bij die leer­lin­gen,
zelfs onder de twaalf apos­te­len
waren er grote verschillen:
er was er een bij - Simon -
die met geweld de Romeinse bezetter had bestre­den
en een ander - Matteüs - had juist als tolle­naar
voor die bezetter gewerkt;
Petrus was erbij die al getrouwd was geweest
en ver­schil­lende apos­te­len
had­den een eigen visserij­bedrijf gehad;
anderen waren heel jong, zoals Johannes
en dan was er de mol:
er was een verra­der bij...
Judas Iskariot.
Onder de wij­dere kring van de leer­lin­gen
die met Jezus mee­trok­ken
waren rijken en armen,
mensen uit de stad
en mensen van het plat­te­land.
Kortom, een grote variëteit!
En al die heel ver­schil­lende mensen
vorm­den één groep,
een ge­meen­schap rond Jezus,
die dag in dag uit met elkaar optrokken.
Een enkeling was stil en standvas­tig,
zoals Johannes,
die trouw bleef tot onder het kruis.
Som­mi­gen waren gewend alles zelf te beslissen
en hun eigen gang te gaan,
anderen had­den een nogal eer­zuch­tig karakter,
weer anderen waren tame­lijk laf, zoals Petrus,
die waai­den met alle win­den mee;
dus die groep van de leer­lin­gen
bestond uit bijna allemaal mensen
waar je je vre­se­lijk aan kon ergeren.

Haantjes

En soms waren het echt haantjes,
dat zien we in het evan­ge­lie vandaag:
twee apos­te­len komen naar Jezus
om stiekem, achter de andere leer­lin­gen om,
voor zich­zelf de beste plaatsen te reserveren
in de glorie van de Heer.
Daarbij dachten die twee toen nog zeker
aan een soort aards ko­nink­rijk van God,
waarin zij dus zelf wel graag onderko­ning wil­den zijn,
één aan Zijn rechter-, één aan Zijn linker­hand..

Ikke, Ikke...

Het is heel herken­baar, heel men­se­lijk
en tege­lijk een bron van veel ellende:
iemand probeert voor zich­zelf de beste plaats,
de beste tijd, de beste voor­waar­den te krijgen,
zon­der reke­ning te hou­den met een ander.
Dat gebeurt vaak in heel kleine dingen,
zoals bij de vraag wie er op de com­puter mag
of onder de douche,
maar het gaat er uit­ein­delijk niet om
of het groot is of klein,
het gaat om de mentali­teit.
Wie steeds het beste naar zich­zelf probeert te trekken,
alleen zich­zelf het beste gunt,
maakt een relatie kapot.
Jezus zegt er vandaag heel simpel over:
Als je wer­ke­lijk groot wilt zijn,
de eerste wilt zijn,
als je wilt winnen,
moet je verdragen,
moet je verliezer
en die­naar van allen kunnen zijn,
zoals Jezus die de allergrootste was
de die­naar van ons werd
en kwam om Zijn leven voor ons allen te geven.

Negatieve spiraal

Als U weleens kijkt naar de ‘Rijdende rechter’
of het ‘Familie­di­ner’
zien we vaak mensen
die zich helemaal hebben vastgebeten in hun gelijk:
Die heeft toen dat en dat gedaan of gezegd
en dat heeft voor die ander de deur dicht gedaan.
Daarna be­gon­nen de hate­lijke acties
zich op te stapelen,
het werd een negatieve spiraal
met als enig gevolg
dat de ver­wij­de­ring alleen maar groter werd.
Eigen­lijk is iedere actie van de één
dan een verzet en een tegenzet
tegen wat de ander heeft gedaan.

Hoe is Jezus in relaties?

Jezus zelf ver­wijst in Zijn ant­woord aan de leer­lin­gen
naar het doopsel
dat hij zal onder­gaan
en de beker
die Hij zal drinken;
daar­mee bedoelt Hij
het lij­den dat Hem te wachten staat.

Het lij­den van Jezus is voor ons
hierin een teken:
Jezus moest lij­den
onder het kwaad dat Hem was aan­ge­daan:
de zon­den van heel de mens­heid,
het verraad en de verlooche­ning van Zijn leer­lin­gen,
de bespot­ting, geseling, het dragen van het kruis
en Zijn dood.
Hij werd niet kwaad,
Hij slin­gerde geen bliksems,
Hij zette het Zijn vijan­den niet betaald,
maar vroeg de Vader voor hen ver­ge­ving
en offerde Zijn leven met liefde voor hen.
Hij beant­woordde kwaad met goed.

Hoe stichten we ge­meen­schap?

Niet ie­der­een die het laatste woord heeft,
heeft daar­mee ook gelijk

En voor ieder die in ge­meen­schap leeft,
voor iedere mens die met anderen samenleeft
is het offer van Jezus een voor­beeld
van iets over hebben voor een ander,
van liefde en verdraag­zaam­heid.
De negatieve spiraal werd doorbroken
door Degene die het kwaad beant­woordde met goed.

Dat de Heer het ons mag geven
om negatieve spiralen te kunnen door­bre­ken,
om goed en verdraag­zaam te kunnen zijn,
egoïsme te kunnen beant­woor­den
met harte­lijke liefde,
ons gelijk te kunnen laten varen,
een lelijk woord in te kunnen slikken,
reke­ning te hou­den met anderen
en de minste te zijn.
Laat de liefde onze drijfveer zijn;
zo stichten we ge­meen­schap.

Van harte wens ik Lifeteen
en de nieuwe ge­meen­schap van het Josephhuis
vele mooie, goede jaren
en Gods zegen toe!
Amen.