Negen eeuwen parochie in Alkmaar
Slachtoffers Nice, Turkije en MH17 herdacht
Op zondag 17 juli werd in de Laurentiuskerk in het centrum van Alkmaar 900 jaar parochie gevierd met een pontificale Mis. Het was op 16 juli 1116 dat Alkmaar een eigen parochie werd. De kerk was heel feestelijk versierd, de koren van Oudorp en Alkmaar hebben een mooie meerstemmige Mis gezongen, de kerk was bijna geheel gevuld en er was een tiental priesters gekomen om het feest mee te vieren, waaronder natuurlijk de parochiepriesters, pastoor Franklin Brigitha en kapelaan Diego Pildain. Ook deken Eduard Moltzer en Abt Gerard Mathijsen waren aanwezig. Vader Abt van Egmond sprak een inleidend woord vanwege de historische banden: Alkmaar viel parochieel onder de Abt van Egmond en die was er dus in 1116 ook al bij geweest.
Foto's van de viering op: www.matthiaslaurentius.nl.
Tijdens de Eucharistieviering werden niet alleen de slachtoffers van Nice en Turkije herdacht, maar ook werd gebeden voor de slachtoffers van de MH 17 ramp in de Oekraïne nu twee jaar geleden, die deze zondag met een speciale plechtigheid worden herdacht in Hilversum en Vijfhuizen.
Deze zondag werd de patroonheilige van Alkmaar, de heilige Laurentius, gevierd. Zijn feestdag is eigenlijk op 10 augustus, maar het patroonsfeest kan naar de zondag worden verschoven en vanwege de vakantie tijd en de viering van 900 jaar parochie, is Laurentius' feest op deze dag gevierd. Tijdens de Mis heb ik de volgende homilie gehouden
Homilie
Nice en Turkijke en...
We vieren een feest vandaag, zeker,
een heel bijzondere dag
maar ik wil toch ook even stil staan
bij de vele slachtoffers
van de aanslag in Nice
en de doden die in Turkije zijn gevallen.
Het zijn overal meestal
de onschuldige mensen
die de rekening betalen,
mensen die nergens iets mee te maken hebben,
niet met het regeringsbeleid van Erdogan
en niet met IS of de frustratie van Mohamed Bouhlel.
Tegelijk mogen we niet vergeten
dat er alleen al in deze julimaand
tot nu toe wereldwijd
bijna honderd terroristische aanslagen
hebben plaats gevonden!
Over de meeste aanslagen horen we nauwelijks iets.
Laten we bidden voor de slachtoffers,
hun familieleden en vrienden
en om rust, vrede en verzoening
voor heel de wereld
en voor de gewonde mensheid.
Negen eeuwen
Het is vandaag een bijzondere dag:
we vieren dat het gisteren 900 jaar geleden was
dat Alkmaar een zelfstandige parochie werd.
Dat werd negen eeuwen geleden
groots gevierd
in aanwezigheid van de Graaf van Holland
en tal van notabelen.
Het is bij die gelegenheid ook
dat de heilige Laurentius
voor het eerst als patroon van Alkmaar
en van de parochie werd genoemd.
We vieren vandaag dus
een belangrijk moment
in de geschiedenis van Alkmaar
en van katholiek christendom hier.
Egmondse abdij
Eigenlijk gaat de geschiedenis
van ons geloof in deze stad
nog veel verder terug:
al zo’n 1300 jaar geleden
moet hier een kapel hebben gestaan,
die toen afhing
van de parochie Heiloo,
één van de vijf moederkerken,
die eerst onder de abdij van Echternach vielen,
waar Sint Willibrord had geleefd
en later door de graven van Holland
aan de abt van Egmond
waren toevertrouwd.
Ik ben dan ook bijzonder verheugd
dat de huidige Abt van Egmond,
Vader Abt Mathijsen
bij deze viering kan zijn.
Heiligen en boeven....
We kijken vandaag terug
op een lange, rijke en bewogen geschiedenis,
vele eeuwen lang
hebben mensen In Alkmaar
God gediend
en hun geloof beleefd,
soms hebben zij hun eigen belangen nagestreefd,
en werden zij geleid door minder mooie
menselijke emoties.
Zo werd Alkmaar een stad
van heiligen en helden,
van boeven en alles er tussen in,
zoals dat wel geldt voor elke stad.
Bloedwonder, martelaren, Everardus
Alkmaar werd de stad
van het heilig Bloedwonder
dat in 1429 plaatsvond,
Alkmaar werd de stad van de martelaren,
de zes Franciscanen die in 1572 stierven;
op hen werd door wrede martelingen
grote druk uitgeoefend
om hun geloof op te geven.
Als ze hadden gezegd
niet meer te geloven
in de heilige communie,
waren ze vrij geweest.
Maar zij hebben stand gehouden
en stierven op 25 juni en 24 november
van dat jaar.
En Alkmaar werd de stad
van Everardus Witte,
het heilig bruurke, die later in Megen
als Franciscaan heeft geleefd.
Nog steeds denken veel mensen
terug aan zijn leven
en zoeken bij hem
voorspraak en geestelijke steun.
Op en neer
Het is op en neer gegaan,
die geschiedenis van de parochie:
soms was er alleen maar
een kleine kapel
of een paar kleine schuilkerken,
in een andere tijd
waren er weer talrijke kloosters
en zorginstellingen vanuit de kerk,
waardoor kerk en geloof
beeldbepalend waren in de stad.
Franciscanen en Dominicanen
hebben hun stempel gedrukt
op het kerk-zijn hier.
Zeker, we zijn terug gegaan,
kleiner geworden
de kerk is minder invloedrijk
en we hebben nu vaak moeite
om de jongeren te bereiken;
veel zorginstellingen en scholen
zijn verdwenen
of niet meer met de katholieke kerk verbonden.
Wat is mijn doel?
Toch zullen geloof en kerk niet verdwijnen,
toch zijn er ook nu veel mensen
die zoekende zijn
naar de zin van hun leven,
die op een dag tot de ontdekking komen
dat welvaart en een druk programma
hun leven niet kunnen vervullen
en uiteindelijk
komen we allemaal wel
voor de vraag te staan:
Waar leef ik voor,
waar doe ik het voor,
waarom besta ik,
waarom ben ik hier,
of is er geen zin,
is alles uiteindelijk zinloos?
Wat is mijn doel?
Perspectief: wat is je horizon?
En dat hangt allemaal ook samen met de vraag:
of er toekomst is;
is het afgelopen bij mijn dood
of is er meer?
Het antwoord op die vraag
bepaalt de horizon
waarmee wij leven.
En uiteindelijk, als we dat perspectief
van het geloof in Gods liefde
in ons hart mee dragen,
wordt eigenlijk alles anders.
Goed, we blijven allemaal
zwakke mensen
met fouten en gebreken,
maar het geloof geeft ons
een uitzicht en een fundament..
Laurentius de Patroon
We zien het aan het leven
van de heilige Laurentius,
die sinds al die eeuwen al
de patroon van Alkmaar is.
Laurentius was een diaken in Rome,
in de tijd van de vervolgingen.
De diakens waren meestal belast
met de zorg voor de financiën
en in het bijzonder met de zorg voor de armen.
Laurentius werd opgepakt door de Magistraat
en moest de schatten van de kerk tonen.
Hij verzamelde toen op een plein
de armen van de stad:
“Dit zijn de schatten van de kerk”!
Daarna werd hij gemarteld
en op een rooster boven de brandstapel gelegd,
geroosterd op het vuur
Hij wordt daarom weleens voor de grap
de patroon van de barbecue genoemd.
Maar zelf bleef hij nog vuriger:
Hij stierf met vertrouwen
in Christus de Heer van het leven
en met een vast geloof
in het leven hierna.
Dat perspectief gaf richting aan zijn leven.
Steunpilaren
De kerk wordt kleiner,
maar zij gaat door.
Ook nu zijn er in de kerk en in deze parochie
vele vrijwilligers actief.
Ik wil hen op deze bijzondere dag
graag hartelijk danken.
Zonder jullie gaat het niet.
De vrijwilligers zijn de steunpilaren
van het kerkelijk leven.
En het is ook iets heel moois
wat jullie doen:
jullie geven tijd, jullie krachten
en jullie hebben je hart erin gelegd.
God zal het je lonen!
Iedere keer als we iets geven
zonder er iets voor terug te krijgen
in de vorm van geld of een aardse beloning,
geven we eigenlijk onszelf.
Je doet het niet omdat het moet,
je doet het niet voor geld,
je doet het niet om er zelf beter van te worden.
Je doet het om iets moois te geven,
iets waardevols te betekenen,
iets bij te dragen.
Het is niet voor onszelf.
En als geloof en liefde erbij komen,
doen we het niet
vanuit een werelds perspectief,
maar met een bredere horizon.
Vroeger zeiden ze dan:
“God zal het u lonen”.
En dat herhaal ik graag vandaag!
Graankorrel
Jezus zegt vandaag
dat de graankorrel veel vrucht draagt
als die in de aarde valt en sterft.
Dat is een beeld
voor ons leven.
Wie geeft wat hij heeft
is waard dat hij leeft.
Ons leven wordt mooi en waardevol
doordat we geven in liefde,
met het vertrouwen
dat dat van blijvende waarde is,
omdat we zo een mooi spoor achterlaten
en dat we gelukkig zullen worden,
hier en in het hiernamaals.
Dat is het perspectief
dat Jezus ons heeft voor-geleefd
en dat door Laurentius is nagevolgd.
Dat perspectief
moeten we blijven uitdragen.
het is zo nodig,
juist in onze tijd.
Zo bouwen we
aan een betere wereld
dan die wereld van angst en terreur,
die steeds op ons afkomt.
Blijf geschiedenis schrijven!
Ik wens deze parochie met die rijke geschiedenis
daarom van harte
een goed toekomst toe:
blijf geschiedenis schrijven!
Dat Katholiek Alkmaar
een gemeenschap mag blijven
en steeds meer worden
van levend geloof en actieve inzet,
gedragen door de liefde van God.
Amen.
