Arsacal
button
button
button
button


Zondagsplicht: er staat geen agent bij!

St. Urbanuskerk Duivendrecht viert feest

Overweging Preek - gepubliceerd: zondag, 9 september 2018 - 1040 woorden
Altaarruimte van de Sint Urbanuskerk
Altaarruimte van de Sint Urbanuskerk
Het mariabeeld dat werd meegedragen in de processie
Het mariabeeld dat werd meegedragen in de processie

Zondag 9 sep­tem­ber werd in Dui­ven­drecht het 160 jarig bestaan van de kerk gevierd met een fees­te­lij­ke pontificale Eucha­ris­tie­vie­ring en een sacra­ments­pro­ces­sie. In de preek stond ik ook even stil bij de zon­dagsplicht.

De foto's onderaan de pagina zijn van Leobard Hinfe­laar.

Bij de heilige Mis waarbij diaken Theo van Stiphout assis­teerde en de paters SVD con­ce­le­breer­den, was ook de nieuwe burge­mees­ter van Ouderamstel, mw. Joyce Langenacker en haar echt­ge­noot aanwe­zig alsmede vele gelo­vi­gen, waar­on­der een flink aantal kin­de­ren die zich aan het einde van de vie­ring nog even lieten horen met een eigen lied. Aan­slui­tend aan de plech­tig­heid vond de pro­ces­sie door de straten van de pa­ro­chie plaats met het heilig Sacra­ment dat beur­telings door mij en pater Vincent Wang werd gedragen en met een Maria-beeld, want de dag ervoor was Maria's geboorte her­dacht ( 8 sep­tem­ber). Daarbij werd gebe­den en gezongen. Onderweg werd even een rustpauze ingelast om de dra­gers van het zware maria-beeld gelegen­heid te geven even bij te komen van de in­span­ningen. Aan het einde van de pro­ces­sie heb ik de zegen met het Sacra­ment gegeven en ie­der­een bedankt voor de organi­sa­tie van dit mooie gebeuren. Gelukkig was het weer op dat moment uits­te­kend met een mooi zonnetje, waardoor het feest na afloop kon wor­den voort­ge­zet in de tuin van de pastorie met hapjes en drankjes.

Tijdens de Eucha­ris­tie­vie­ring heb ik de volgende homilie gehou­den

 

Homilie

Ga open!

Effeta!
Dat betekent: Ga open.
Die woor­den van Jezus
uit het evan­ge­lie van vandaag,
waarbij hij de oren en de tong
van de doofstomme man aanraakte
zijn ook tegen ons ooit gezegd
en ze zijn op een bepaalde manier
ook over ons leven uit­ge­spro­ken,
maar ik denk dat de meesten van ons
zich dat toen niet erg bewust waren,
want dat was bij het doopsel!
Na het doopsel raakt de pries­ter of diaken
de mond en de oren van de dopeling aan
in de Effeta-ritus
en zegt daarbij:
Ik wens je toe
dat je spoe­dig
Gods woord mag kunnen verstaan
en je geloof zult belij­den.
Effeta! Ga open!

Dit is uw thuis!

Dit is eigen­lijk wel een mooi evan­ge­lie
op deze dag dat we mogen vieren
dat de Sint Urbanus­kerk
160 jaar bestaat.
Het gaat na­tuur­lijk niet alleen
om dit mooie gebouw,
het gaat daar zelfs niet aller­eerst over,
het gaat erom
dat wij hier samen mogen komen
in het huis van de Heer
als familie van God onze Vader,
als broers en zussen van Jezus Christus.
Wij komen hier
om samen kerk te zijn,
om de Heer te ont­moe­ten
en nieuwe kracht en in­spi­ra­tie op te doen
voor onze taak in een wereld
die zo anders denkt en leeft,
in een kerk die uit mensen bestaat
van wie de zwak­heid en zonde
zo dui­de­lijk naar voren komen.
Ja, we zijn hier thuis,
dit is ons huis, dit is uw thuis!

Wat voor een vader?

We zijn hier als kin­de­ren
van één vader;
maar niet een vader
die ons in de steek gelaten heeft,
niet één die niets meer van ons wil weten,
maar een vader
die er altijd voor ons is,
bij wie je altijd welkom bent,
die van je houdt
en offers voor ons heeft gebracht.
Om die harte­lijke hou­ding
van God onze Vader
tot uitdruk­king te brengen,
staan de deuren van deze kerk open,
wor­den we uit­ge­no­digd om hier naar binnen te lopen,
om naar de woor­den van die goede Vader te luis­te­ren
en aan te zitten aan de maal­tijd van de Heer.

Zondagsplicht

We spreken soms van ‘zon­dagsplicht’:
op zon­dag moet je naar de kerk
want dat is de dag van de Heer.
Maar het is niet een ‘moeten’
dat ons wordt 'opgelegd';
er staat geen politie-agent bij.
Het is veel meer een inner­lijk ‘moeten’:
We willen dat niet overslaan
want we zijn blij en dank­baar
om de vreugde die het geloof ons geeft,
we willen God danken voor het offer
dat Jezus voor ons heeft gebracht aan het kruis,
voor de verlos­sing, het geluk en eeuwig leven
dat Hij ons in het vooruit­zicht stelt,
voor de keren dat Hij ons leven
heeft aan­geraakt.
In dit mooie huis
woont een vader die er voor al Zijn kin­de­ren wil zijn.

Met Gods hulp...

Kom hier dus maar naar binnen,
spreek in het gebed, in de stilte van je hart
tot die Vader in de hemel,
zing Zijn lof met vuur en en­thou­sias­me,
belijd en getuig
dat Hij het fun­dament en de bron van ons leven is!
En soms hoor je Zijn ant­woord
in de stilte van je hart
of door een weg die Hij wijst.
Maar we weten ook
dat we soms door iets heen moeten gaan.
Het lij­den, het verdriet in ons leven
is er niet voor niets.
We wor­den mede daardoor gevormd.
Laten we hier ook bid­den
om de kracht, de genade
om die moei­lijke periodes in ons leven
met Gods hulp
goed op te kunnen pakken.

Effeta!

Effeta! Ga open!
Dat we Gods woord mogen verstaan
en ons geloof zullen kunnen belij­den,
dat ons hart open mag zijn voor Gods lei­ding
en we Zijn woor­den mogen kunnen doen..

Doofstomme

Jezus geneest vandaag dus een doofstomme,
iemand die niet kan horen
en niet goed kan spreken.
Uit ons­zelf zijn we zo allemaal.
Want wie kan verstaan en begrijpen
wat er gebeurt in de wereld, in de kerk, in ons eigen leven?
Dat kunnen we niet uit ons­zelf,
dat moet van Boven komen,
Gods hulp is daarvoor nodig.
Wat Jezus doet bij deze man,
doet aan de schep­ping denken.
De man wordt opnieuw geschapen
en zo is het ook met ons.
Wij hebben het nodig
dat God een nieuw begin met ons maakt,
ons her­schept.

Niet over praten!

Aan het einde van dit evan­ge­lie
mogen de mensen
niet ver­der ver­tellen wat Jezus gedaan heeft.
Ze luis­te­ren er niet naar,
maar dat is wél wat jezus vraagt.
Waarom?
Waarom mogen ze
daar niet van getuigen?
Jezus had nog niet gele­den,
Hij was nog niet gestorven
en Hij was nog niet uit de doden opgestaan.
Het mocht geen goedkoop succes­ver­haal zijn
wat de mensen zou­den door ver­tellen,
het moest door de erva­ring van het kruis heen­gaan.
En zo is het ook met ons:
Door wat we meemaken,
ook door de kruisen die we hebben gedragen en dragen,
wor­den we gevormd.
Als we die weg met de Heer gaan,
wordt ons geloof sterker en dieper en meer doorleefd.

Moge God dat
aan ons allen geven
en moge deze Sint Urbanus­kerk voor ons
een plaats van thuis komen en ont­moe­ting zijn
met de hemelse Vader.
Amen.


Fotoserie

Klik op een foto voor een uitvergroting.
Terug