Arsacal
button
button
button
button


De vrouwen in lijdens- en paas-verhaal

Een gezegend Paastriduüm!

Overweging Bezinning - gepubliceerd: woensdag, 17 april 2019 - 901 woorden
Maria met de gestorven Jezus
Maria met de gestorven Jezus
De vrouwen in lijdens- en paas-verhaal
De kapel van De Tiltenberg in Goede Week-stemming
De kapel van De Tiltenberg in Goede Week-stemming

Van harte wens ik U allen een gezegend Paas­tri­duüm, de dagen van het lij­den, sterven en verrijzen van de Heer. Vrouwen en mannen zijn de Heer nabij in deze dagen, Maria is één van hen. En over het alge­meen doen de vrouwen het beter dan de mannen...

Vrouwen in het evan­ge­lie

De rol van vrouwen in het evan­ge­lie is heel on­der­schei­den. Er zijn vrouwen die Jezus volgen na genezen te zijn door Hem, zoals Maria Magdalena; er zijn rijke vrouwen die uit eigen mid­de­len Zorgen voor Jezus en de twaalf apos­te­len op hun tocht (Lc. 8, 1 -3) Er zijn vrouwen die Jezus bedienen en ont­van­gen als hun gast zoals Martha (Jo. 12; Lc. 10) en de schoon­moe­der van Simon Petrus; er zijn vrouwen die Jezus be­schou­wen, naar Hem luis­te­ren en Hem zalven, zoals Maria ( Jo. 12,3; Mt. 26,6 - 13; Mc.14, 3 - 9); er zijn de vrouwen die naar het graf gingen en de vrouwen die klagend en wenend Jezus be­ge­lei­den op zijn kruis­weg (Lc. 22, 26); er staan vrouwen naast het kruis van Jezus (Jo. 19, 25 - 27) en er is boven-al Onze Lieve Vrouw, Maria die met over­tui­ging haar “fiat” ge­spro­ken heeft om de Moeder van onze Heer te wor­den, zij die was uit­ver­ko­ren boven alle schepselen.

Beuzel­praat?

Vrouwen wor­den in het evan­ge­lie niet altijd erg hoog aan­ge­sla­gen door de mannen. Zij wor­den beschouwd als niet zo betrouw­baar, een­vou­dig en van min­der belang. Als de vrouwen die van het graf van Jezus terug­ko­men bij­voor­beeld, de bood­schap van Zijn ver­rij­ze­nis over­bren­gen, vin­den de apos­te­len hun verhaal maar onzin, beuzel­praat, vrouwen­praat en zij geloofde hen niet, zoals St. Lucas in zijn evan­ge­lie zegt ( 24, 9 - 11); en de leer­lin­gen op weg naar Emmaus zeggen tot de vreem­de­ling in hun mid­den: “Enkele vrouwen uit ons mid­den hebben ons in de war gebracht” (Lc. 24,22). Dat klinkt nogal neer­bui­gend.

Wijzen naar een ander of wijzen naar jezelf?

Maar om eer­lijk te zijn: er is helemaal geen reden en niets waars in wat ze zeggen. Ze zou­den daar­en­te­gen beter zich­zelf zo be­oor­deeld hebben, want zij had­den niet veel betrouw­baar­heid laten zien in tij­den dat dat juist zo nodig was geweest: in de hof van Olijven en tij­dens de kruis­weg. Terwijl de vrouwen er waren, waren zij bevangen door schrik en angst.

Dis in de ogen van de mensen, van de mannen, wor­den de vrouwen gezien als zwak en klein, als kin­de­ren; maar in wer­ke­lijk­heid tonen ze geloof, hoop en liefde en inner­lijke kracht. En zij weten en bid­den samen met Maria:

“Mijn geest verheugt zich in God mijn red­der, want Hij heeft op zijn een­vou­dige, kleine dienst­maagd neergezien” (Lc. 1,47)

Herboren wor­den

Het is goed en van het grootste belang, dat wij­zelf en iedere man en vrouw ons dat eigen maken in ons doen en laten: het gees­te­lijk kind­schap.

In het evan­ge­lie van Johannes vin­den we het gesprek van Jezus met Nicodemus, een van de Joodse lei­ders, een man van groot gewicht, maar zo vol angst, dat hij Jezus alleen ’s nachts durft te ont­moe­ten. Hij volgde Jezus niet open­lijk en bij Zijn begrafenis had hij een mengsel nodig van mirre en aloë van meer dan hon­derd pond - wat een gewel­dige hoeveel­heid is - om Zijn geweten te kalmeren. Hij was geacht en werd als be­lang­rijk gezien, maar in feite was hij een lafaard.

In dit gesprek met Nicodemus spreekt Jezus over opnieuw geboren wor­den van omhoog, van geboren wor­den uit de Geest, als een klein kind, dat alles heeft ont­van­gen en ont­vangt van Zijn ouders, zelfs zijn leven ont­vangt hij door hen. Wat Jezus aan deze be­lang­rijke Nicodemus wil mee­ge­ven is dit:

Als je aan jezelf wordt over­ge­la­ten zul je sterven, ben je ster­ven­de, ben je verloren. Maar God heeft de wereld liefgehad en Hij heeft jou liefgehad en Zijn Zoon gezon­den. Daarom kun je gered wor­den; Gods Zoon is de reden dat je eeuwig leven in vol­heid en geluk zult bezitten.

Vertrouw op Hem als een kind, als een vrouw

Vertrouw en steun dus niet op jezelf en op je eigen positie, je krachten, je intel­li­gentie, je capaci­teiten, maar ver­trouw op Hem, helemaal, als een vrouw, als een kind op zijn Vader. Wandel in het licht.

Ja, de vrouwen in het evan­ge­lie ver­te­gen­woor­digen op een speciale wijze het con­tem­pla­tieve ele­ment in de Kerk, omdat zij - ook al zijn hun taken, is hun rol onderling heel ver­schil­lend - een ding gemeen hebben: zij zijn wer­ke­lijk nederig, zij ver­trouwen volle­dig op Jezus, onze Heer en onze Ver­los­ser, hun wezen is ge­con­cen­treerd op Hem, wat zij ook doen: of zij Hem dienen als hun gast, be­schou­wen en con­tem­ple­ren, Hem zalven, wenen over wat Hem treft of gewoon bij Hem zijn.

Dat is wat de be­lang­rijke Nicodemus moet leren, dat is ook waar wij om mogen vragen als een genade: dat we inder­daad meer en meer ons echt klein en nederig mogen voelen en in alles op God mogen ver­trouwen, dat we van Hem alles mogen ver­wach­ten, want dat is een nood­za­ke­lijke voor­waarde voor ieder echt chris­te­lijk leven.

Elkaar aanvullend  

Niet wij zijn de makers van het leven, maar Hij is de gever van alle wer­ke­lijke leven en van alles dat goed is.

Er zijn ver­schil­lende roe­pingen en bedie­ningen in de Kerk. Die mogen we niet zien als hoger en lager, maar als elkaar aanvullend, ieder vanuit zijn eigen zen­ding. Maar aan niemand wordt de moge­lijk­heid en de roe­ping ont­hou­den zich­zelf helemaal aan Christus te geven.

Terug