Allerzielen: de dood is voor iedereen gelijk

maar het perspectief verschilt...

Aller­zie­len is de dag waarop we al onze overle­den dier­ba­ren gedenken en voor hen bid­den. Velen brengen een bezoekje aan de begraaf­plaats en komen naar de kerk voor de vie­ring van de Eucha­ris­tie. Veel kerken zijn open en hebben op deze dag een extra Mis nu zo weinig mensen aan de vie­rin­gen kunnen deel­ne­men. En we kunnen per­soon­lijk bid­den, een kaarsje ops­te­ken, deel­ne­men aan de vie­rin­gen die wor­den uitgezon­den via ka­the­draal tv of de live-stream van de pa­ro­chie...

In de morgen van Aller­zie­len was ik in de ka­the­draal voor een heilige Mis. Hier­on­der vindt U de over­we­ging. De vie­ring in de ka­the­draal kunt U nog volgen op Ka­the­draal TV.

De volle aflaat van Aller­zie­len is dit jaar uit­ge­breid tot de gehele maand no­vem­ber, van­wege de pandemie-situatie.

Dit is een dag die ons met gevoelens van gemis, maar ook van dank­baar­heid en weemoed kunnen vervullen.

Homilie

Door een poort...

We kijken om...

Dit is een dag waarop onze gedachten
als van­zelf terug gaan in de tijd.
Hoe meer onze aardse levens­reis gevor­derd is,
des te meer hebben we om op terug te zien,
maar ook ont­val­len ons steeds meer mensen.
Dit is een dag om aan hen te denken,
te danken voor de goede in­spi­ra­tie en het voor­beeld
dat zij ons gegeven hebben,
maar soms ook pijn rond die overle­den persoon
te ver­werken en God aan te bie­den
en voor al die over­le­de­nen te bid­den.

Voor oud en jong...

Voor een jon­gere kan de dood iets onwer­ke­lijks zijn,
totdat de dood ook het pad van die jon­gere kruist;
want ook jonge mensen kunnen over­lij­den,
ziekte, een ongeluk, het kan ie­der­een treffen,
al veroor­zaakt de dood van een jon­gere
na­tuur­lijk meer ont­zet­ting en onbegrip
dan de dood van een oudere persoon,
die zijn leven mis­schien wel als voltooid be­schouw­de
en had gebe­den dat God hem of haar zou halen.
Jong en oud, het per­spec­tief is de dood,
maar voor wie in Jezus geloven
is die dood slechts een poort
waardoor we binnen­gaan
in een andere, mooiere wer­ke­lijk­heid,
waar geen pijn meer zal zijn
en geen verdriet;
daar zijn alle tranen afgewist.
Onze God is een God van het Leven.

De dood is voor ie­der­een gelijk,
rijk of arm, jong of oud.
We kunnen dat besef ver­drin­gen,
er liever niet aan denken
of we kunnen het aan­ne­men
en in geloof en met ver­trouwen
onze ster­fe­lijk­heid aan­vaar­den.

Een plan met onze dood

De Heer heeft een plan
met ons leven en met onze dood;
hij heeft ons op deze aarde geplaatst
met een zen­ding, een taak.
Die taak kan van alles zijn,
zelfs lij­den kan daar bij horen,
niet omdat God graag wil dat wij lij­den,
maar omdat het lij­den
een eigen bete­ke­nis en vrucht­baar­heid heeft,
zeker wanneer het geleefd wordt
in ver­bon­den­heid met het lij­den van Jezus.

Hoe we sterven

Ook de manier waarop we sterven,
heeft een bete­ke­nis.
Soms kunnen we die bete­ke­nis dui­de­lijk ervaren,
bij­voor­beeld als het afscheid heel mooi is geweest
en mis­schien zelfs in­spi­re­rend,
bij­voor­beeld door de woor­den
die de ster­ven­de sprak.
Maar ook als het niet zo mooi was:
het heen­gaan van een mens
geeft ons iets mee
en het is onze taak
om dat goed op te pakken,
er iets uit mee te nemen.
Deze erva­ringen wor­den niet voor niets
aan ons gegeven.

Over de grens van de dood heen...

Deze dag van Aller­zie­len
doet ons stil­staan
bij ster­fe­lijk­heid en ver­gan­ke­lijk­heid
en bij al die dier­ba­re mensen
die ons al hebben verlaten
en maakt ons meer bewust
dat onze band met hen is ge­ble­ven
over de grens van de dood heen,
ook al ervaren wij die dood
als een on­her­roe­pe­lijke schei­ding.

Vagevuur

We wor­den ons die band bewuster
door de uit­no­di­ging van de Kerk
om de over­le­de­nen te gedenken
en voor hen te bid­den.
Ons gebed voor de zielen in het vagevuur
doet ons die ver­bon­den­heid beseffen.
Die zielen, die mensen
wor­den door onze gebe­den geholpen.
Wij onder­steunen de zuive­ring
die zij onder­gaan
om zon­der gehecht­heid aan kwaad en zonde
de hemel binnen te kunnen gaan.

Het vagevuur is niet een vuur,
al is dat vaak het beeld geweest
dat men erbij had;
de offi­cië­le naam is Purgatorium,
wat loute­ring of zuive­ring betekent
en dat drukt de kern heel goed uit:
we wor­den er gezuiverd, gelouterd,
van gehecht­he­den en min­pun­ten
door de liefde­volle kracht van Gods genade,
onder­steund door de gebe­den en offers
die wij op aarde voor hen brengen.

Ik wens U allen een goede, zin­volle
Aller­zie­len­dag!