Arsacal
button
button
button
button


Waarom dit afscheid niet zo droevig is

Hemelvaartsdag (B)

Overweging Preek - gepubliceerd: donderdag, 13 mei 2021 - 730 woorden
De Hemelvaart van Christus - schilderij door Giovanni Domenico Tiepolo
De Hemelvaart van Christus - schilderij door Giovanni Domenico Tiepolo
Waarom dit afscheid niet zo droevig is
de koepel van de kathedraal
de koepel van de kathedraal

Op hemel­vaarts­dag gedenken en vieren we dat Jezus afscheid neemt van Zijn leer­lin­gen en naar de hemel opstijgt. Toch is dit geen droevig feest. Waarom?

De Heer zal wederkeren, klinkt door in de li­tur­gie en de hemel­vaart is een teken van vol­tooi­ing van de zen­ding van Jezus op deze aarde.

In de ka­the­draal vier­den we dit hoog­feest met mooie zang en weer meer mensen dan tot voor kort.

Homilie

Kijk naar de hemel, maar dat niet alleen

Hoog gebouwd

Over het alge­meen zijn kerken
hoog gebouwd
en dat geldt zeker
voor onze ka­the­draal,
die bovendien een prach­tige,
hoog oprijzende koepel heeft
die ons doet denken aan de hemel,
het hemelse Jeru­za­lem.

Die hoogte van onze kerken
wil ons eraan laten denken
dat ons leven nu al
met de hemel verbon­den is.

Beklemmend

Als ons iets zwaars en moei­lijks treft,
of iemand ons lelijk behandelt
kunnen we ons op­ge­slo­ten voelen
in die zwaarte van ons bestaan.
Soms lijkt het dan of er niets anders is
dan wat ons benauwt,
dat er enkel de moei­lijk­he­den zijn.

Op nogal wat mensen
heeft deze Corona-tijd
zo’n effect gehad;
er zijn veel mensen
die het er psy­chi­sch zwaar door hebben,
die zich benauwd en op­ge­slo­ten
hebben gevoeld.
We denken aan hen.
Hope­lijk zal het nu spoe­dig anders zijn.

Weids­heid

Als u dan deze kerk binnen­komt
stapt U ineens in een wijde, grootse ruimte
die ons eraan herinnert:
er is meer dan ons
soms moei­lijk te dragen,
klein-men­se­lijke aardse bestaan.
Ik mag staan in de ruimte,
in een weids­heid
die de problemen overstijgt
en op mijn leven staat als het ware
een koepel,
een ruimte die opstijgt naar de hemel,
ik ben in alles verbon­den met God,
zelfs al is het soms moei­lijk.

Nabije majes­teit

En in de kerk vieren en ervaren we
dat die God
wel onein­dig boven mij verheven is
maar mij tege­lijker­tijd ook heel nabij.
Na­tuur­lijk is God
groter dan deze kerk,
maar we ervaren toch
als we hier binnen gaan
iets van de groot­heid en majes­teit van God
en van de bestem­ming en het doel van ons leven,
van het ver­trouwen
dat het niet is afgelopen
bij de aardse dood.
En tege­lijk laat God hier in de kerk
Zijn nabij­heid zien
en die van Zijn Zoon Jezus Christus,
die tot ons spreekt door Zijn woord
en die wij mogen ont­van­gen
in de heilige communie.
God is groter
en Hij is bij mij...

God is groter...

Dat is allemaal ook een uit­no­di­ging
om te ver­trouwen,
om over te geven
wat we niet kunnen ver­an­de­ren,
om het in Gods han­den te leggen.
Ga in die ruimte staan en ervaar:
ook al moet ik er soms alleen op uit,
komt er van alles op mij af,
komt er veel op mij neer:
God is groter dan mijn zorgen,
ik ben in Hem geborgen.

Een afscheid zon­der tranen

We vieren vandaag de hemel­vaart van Jezus.
We hoor­den het evan­ge­lie voorlezen
en dat was het slot van de blijde bood­schap
volgens Marcus.
Dat is een soort korte samen­vat­ting
van hoe het ver­der zou gaan
met de apos­te­len en de gelo­vi­gen,
na het aardse leven van Jezus.
Ze zien hier dat Hij
ten hemel opgeno­men wordt.
Een afscheid is vaak iets droevigs
maar hier is dat voor de leer­lin­gen
niet een reden om verdrie­tig
bij de pakken neer te zitten, nee!
Ze beseffen juist
door de hemel­vaart van Jezus
dat hemel en aarde voor­taan verbon­den zijn,
dat hun namen
in de hemel opge­te­kend staan;
de leer­lin­gen zullen dat ervaren
zodra ze zich in gaan zetten
voor de ver­kon­di­ging
van het rijk van God.
Ze zullen onder­vin­den
dat ze daar niet alleen in staan
maar dat de Heer met hen mee­werkt
en kracht geeft aan hun woor­den.

Kijk naar de hemel

En zo is het ook met ons.
Kijk naar de hemel, bij alles wat je doet
of met andere woor­den:
laat alles wat je doet
vergezeld gaan van gebed.
En ver­trouw.
Dat is onze basis.
Dan zal het niet uit jezelf voort­ko­men
maar gedragen wor­den door de kracht
die God je geeft.
Wie ver­trouwt op de hemel
krijgt meer kracht,
wordt geholpen
om over dingen heen te stappen
die anders lelijke struikelblokken kunnen zijn
op onze levensweg;
waarbij we soms merken:
dit kwam niet uit mij­zelf,
dit kreeg ik inge­ge­ven.

Maar blijf ook niet alleen naar de hemel kijken,
want die hemel is voor ons
een bron van kracht
om aan het werk te kunnen gaan,
iets bij te dragen,
geïnspireerd te wor­den.
Bid en ga dan aan de gang,
bid en werk!

Kijk naar de hemel en bid,
maar ga dan aan de gang,
ga je weg
in ver­trouwen
op God.

Terug