Arsacal
button
button
button
button


Hulde aan allen die werken in de zorg

Bij de onttrekking aan de eredienst van de kapel van St. Jacob in den Hout

Overweging Preek - gepubliceerd: vrijdag, 24 februari 2023 - 948 woorden

Zater­dag 25 februari was de ontrek­king aan de ere­dienst van de kapel van sint Jacob in den Hout (wegens sloop van het zorg­cen­trum); zoals bij de inwij­ding bijna 57 jaar gele­den, was ook nu de burge­mees­ter aanwe­zig. Een goede gelegen­heid om eer te brengen aan alle zorg­me­de­werkers en stil te staan bij het belang van hun werk en dat van de gees­te­lij­ke ver­zor­ging.

Katho­lie­ke iden­ti­teit

Ds. O. Ruff, hoofd van de dienst Gees­te­lij­ke ver­zor­ging, hield voor de Mis een toe­spraak met een begroe­ting van be­stuurs­le­den en andere aanwe­zigen. Hij zag terug op de ge­schie­de­nis van dit huis dat bijna 57 jaar heeft bestaan. Ik ben hem dank­baar voor zijn inzet voor de katho­lie­ke iden­ti­teit en voor de gees­te­lij­ke ver­zor­ging.

Aanwe­zigen

Ook leden van de Raad van bestuur en de Raad van toe­zicht waren aanwe­zig, op de foto in het mid­den tussen burge­mees­ter Jos Wienen en de bis­schop, mw. Irma Krieg, ver­der onder meer dhr. Eduard van Bockel van de Raad van Bestuur, locatiemana­ger M. Olst­hoorn en rechts ds. O. Ruff. Door familie-omstan­dig­he­den kon diaken Eric Wiss niet aanwe­zig zijn, wel was de nieuw aan­ge­stelde in de gees­te­lij­ke ver­zor­ging, Henk van Hamers­veld, bij de vie­ring aanwe­zig. Samen met br. Leo Pauw, se­cre­ta­ris en ceremonia­ris van mgr. Zwart­kruis en mgr. Bomers en vele jaren verbon­den aan het huis en de kapel voor de vie­rin­gen, assis­teerde hij. Erik Jan Eradus bespeelde, zoals hij dat vele jaren heeft gedaan, het orgel en zong met twee heren voor­tref­fe­lijk Gre­go­ri­aans.

Decreet

Aan het einde van de Eucha­ris­tie­vie­ring werd het decreet van de onttrek­king aan de ere­dienst overhan­digd (zie foto) en het heilig Sacra­ment en de Paaskaars uit de kapel weg gedragen. Een hofd­stuk is gesloten, moge zich een mooi, nieuw hoofd­stuk openen...
Na afloop was er nog een gezellige ont­moe­ting.

ZORG, DAAR GAAT HET OM!

ONTTREKKING AAN DE EREDIENST KAPEL VAN SINT JACOB IN DEN HOUT 

De inwij­ding

Ruim 56 jaar, bijna 57 jaar gele­den is deze kapel ingewijd
door bis­schop Zwart­kruis.
Zijn ge­pen­sio­neerde vica­ris-generaal
mgr. Cosmas Van Trigt
kwam hier wonen.
Na hem hebben vele andere pries­ters,
diaken en pas­to­raal werkers
voor de vie­rin­gen gezorgd.

Katho­lie­ke iden­ti­teit

Ik wil graag ook allen bij­zon­der noemen
die zich voor de katho­lie­ke iden­ti­teit van dit huis hebben ingezet.
Die katho­lie­ke iden­ti­teit maakt niet alleen
dat het hier voor veel mensen
een ver­trouwde plaats is geweest,
maar die heeft ook aan iedere bewoner
die dat wilde of er voor open stond
uit­zicht, hoop, ge­meen­schap en ver­die­ping ge­schon­ken.

De sfeer van het huis

Het is de sfeer die in een huis heerst
waardoor mensen zich thuis en gelukkig voelen,
een sfeer met per­soon­lijke aan­dacht en liefde,
met aan­dacht voor het geloof en de levens­vra­gen
van mensen die aan het laatste stukje
van hun aardse leven bezig zijn
en van hun familie.

Ruimte voor levens­vra­gen

Hoe basaal, een­vou­dig die levens­vra­gen
in de context van een zorg­cen­trum
ook aan de orde komen,
de ruimte ervoor is heel mooi en be­lang­rijk!
Ik hoop dat de gees­te­lij­ke zorg
daarom de aan­dacht mag (blijven) krijgen
die zij verdient.

Mijn moe­der was de laatste jaren demen­te­rend
maar ze kon het “Tantum ergo”
nog zó mee­zingen.
Ik heb het - ook bij groepen mensen -
weleens ge­pro­beerd
met Maria­lied­jes, dat ging perfect!

Dank voor de zorg!

We zijn dank­baar voor de inzet
van de gees­te­lij­ke ver­zor­ging,
zoals we vandaag ook met dank­baar­heid willen denken
aan de be­stuurs­le­den in al die jaren
en al degenen die zich hier
met liefde voor de zorg hebben ingezet.
Het zijn niet alleen “de han­den aan het bed”,
het is ook het "hart voor de mensen".
Ik heb mensen vaker weer zin en vreugde
in het leven zien krijgen
toen ze hun huis moesten verlaten
- moei­lijke stap -
en naar een zorg­cen­trum moesten.
Hoe kwam dat?
Door de harte­lijke zorg
en de mensen om hen heen
in het huis waar zij terecht kwamen.

Aan alle ver­zorgen­den daarom:
Dank jullie wel!
Jullie zijn de steunpilaren
van een mens­waar­dige samen­le­ving.

Meer waar­de­ring!

De zorg zou in onze samen­le­ving
nog veel meer waar­de­ring mogen krijgen.
Na­tuur­lijk, de mensen die zorg ont­van­gen
zijn vaak dank­baar
en dat geldt ook voor de familie en kennissen
die meemaken met hoeveel liefde
de zorg gegeven wordt.
Maar in de samen­le­ving als geheel,
blijft die waar­de­ring achter.
Toch is juist dít de kern
waar het in een samen­le­ving om gaat:
de vraag of we
een liefde­volle, zorgsame samen­le­ving zijn.

Barm­har­tige Samari­taan

Zorg­zaam­heid, liefde­volle zorg...

De parabel van de barm­har­tige Samari­taan
is ons allen bekend.
Het waren niet de voor de hand liggende mensen
zoals een Joodse pries­ter of leviet
die de zorg voor de gewonde en uitgeplun­derde man
langs de kant van de weg
op zich namen,
nee, het was een Samari­taan,
iemand die behoorde tot een volk
waar­mee de Joden in vijand­schap leef­den;
die Samari­taan was iemand
met het hart op de goede plaats.
Ik sluit zeker niet uit
dat de anderen die langs kwamen
hun redenen had­den om niet te helpen,
zoals dat ons ook kan over­ko­men
en zoals het in onze maat­schap­pij vaak gebeurt:
nu even niet, geen tijd, geen mid­de­len,
het past nu niet, het kan nu niet.
Maar die ene man deed precies
wat nodig was,
wat zijn goede hart hem ingaf,
hij rede­neerde niet,
maar deed wat hij moest doen,
hij maakte zich­zelf tot naaste.
Daar gaat het om:
maak jezelf van voorbij­gan­ger tot naaste.

Naar een andere plaats

De Samari­taan nam de gewonde man mee naar een her­berg
waar ver­der voor ‘m werd gezorgd.

Dat is herken­baar voor de situatie
waarin we ons bevin­den:
Dit huis wordt gesloten,
de kapel aan de ere­dienst ont­trok­ken
en de mensen zijn gebracht
naar andere plaatsen waar voor hen wordt gezorgd.
We hopen en bid­den dat zij zich daar goed zullen voelen
en we vragen vandaag Gods bij­zon­dere zegen
voor allen die voor zieken zorgen
en voor ouderen en de mensen
die hulp behoeven
en we bid­den om een samen­le­ving
waar aan­dacht en ruimte voor hen is.


Fotoserie

Klik op een foto voor een uitvergroting.
Terug