Vijftig jaar 'Dienen in blijdschap'
50 jaar gemengd zingen in Bovenkarspel
Zondag 23 april was het feest in Bovenkarspel. In de Sint Martinusparochie, onderdeel van het Samenwerkingsverband Westfriesland Zuid Oost, werd het vijftig jarig bestaan van het gemengd koor gevierd, met een enorm koor van zangers uit de hele regio.
Het gemengd koor heet "dienend in blijdschap" naar de voorganger van dit koor, het herenkoor, waar een van de jubilarissen nog lid van was geweest. Dit koorlid, Cor, was maar liefst 70 jaar lid en nog steeds flink en met een goede zangstem! Een ander lid, Tiny, werd helaas tijdens de viering niet goed. Gelukkig was het waarschijnlijk niet ernstig, maar ze kon net het moment niet meemaken dat zij gehuldigd zou worden voor vijftig jaar lidmaatschap van het koor.
Kapelaan Peter Piets concelebreerde, diaken Wim Zürlohe assisteerde. Vanuit de parochie werd een mooi dankwoord gesproken door de voorzitter van de parochieraad waarmee ook de jubilarissen werden gehuldigd.
Van harte proficiat, Gemengd Koord, blijf dienen in blijdschap!
HIJ GAAT MET JE MEE
DERDE ZONDAG VAN PASEN A
(50 jarig bestaan Gemengd Koor “Dienend in blijdschap”, Bovenkarspel).
Proficiat!
Allereerst mijn zeer hartelijke felicitaties
aan het Gemengd Kerkkoor “Dienend in blijdschap”,
want vijftig jaar geleden
werd door dirigent Piet Grooteman
en pastoor de Groot
het initiatief genomen
om een gemengd koor op te richten.
De naam van het mannenkoor
dat toen al zeker honderd jaar bestond,
werd behouden:
Servientes in laetitia,
dienend in blijdschap.
Mannenbastion
Ik heb in een korte geschiedenis van het koor gelezen
dat de dames niet zonder slag of stoot
hun plaats veroverden.
“Het mannenbastion was onwrikbaar”
las ik daar.
Maar het is gelukkig allemaal goed gekomen
en jullie geven een mooie bijdrage
aan de eredienst in deze kerk.
Proficiat!
In een dip?
Ik denk dat we allemaal
onze “ups” and ”downs” kennen.
Soms zien we het allemaal niet zo zitten
en als je in een dip zit,
kom je meestal niet
tot de beste gedachten en besluiten.
Ander perspectief
Zo was het ook met de Emmaüsgangers,
over wie we in het evangelie hoorden.
Die twee leerlingen van Jezus
die naar Emmaüs gingen,
spraken met elkaar
en het was geen opwekkend gesprek.
Het ging over het lijden en sterven
van Jezus, hun vriend.
Een derde komt erbij
- ze herkennen Hem niet -
maar die mengt zich in het gesprek
en geeft een ander perspectief.
En aan het einde van het evangelie
zijn de leerlingen zover
dat ze de onbekende in hun midden
herkennen in het breken van het Brood:
het is de Heer.
Op weg
Mensen zijn op weg
we zijn allemaal op weg:
de levensreis, onze levensweg,
over hoogtepunten en door dalen.
Deze twee leerlingen zijn eigenlijk niet op de goede weg.
Ze gaan weg van Jeruzalem,
maar daar hadden ze juist moeten zijn,
bij de andere leerlingen van Jezus
die daar bij elkaar zijn.
Dan hadden ze kunnen horen
dat Jezus was verrezen.
Teleurgesteld
Het is een duistere weg die de Emmausgangers gaan.
Ze zijn teleurgesteld, diep bedroefd.
Ze zien het allemaal niet zitten.
Juist als je het allemaal niet ziet zitten,
denk je al gauw
dat God je in de steek gelaten heeft
of dat je het allemaal niet goed doet.
En Jezus?
Maar zo is het niet.
Kijk maar naar die Emmausgangers:
Jezus zou hebben kunnen denken:
die zitten op de verkeerde weg;
of: zij denken en spreken te menselijk,
ze zijn alleen maar gevangen in hun eigen gedachten.
Hij had kunnen denken:
als ze zo zijn,
nou dan laat ik ze maar.
Dan zou Jezus doen zoals wij mensen vaak doen
dat we van buiten af oordelen,
zonder de mensen over wie we oordelen
echt te hebben begrepen,
zonder hen te hebben verstaan in hun nood en verdriet.
Zo doet Jezus niet!
Hij gaat juist naar die Emmausgangers toe
en loopt zelfs met hen mee,
de verkeerde kant uit!
Hij is bij hen en spreekt tot hun hart.
Begrijpend
Niet dat Jezus met hen meepraat.
Hij zegt niet:
je hebt gelijk met zo somber te wezen;
je hebt gelijk dat je wegloopt.
Dat zegt Jezus niet.
Maar Hij begrijpt hen.
Hij luistert naar hen,
Hij is bij hen.
En zo is het eigenlijk nog steeds.
De Emmaüsgangers
denken dat God hen in de steek gelaten heeft.
Daarom gaan zij deze weg.
Gaat het niet vaak zo bij mensen:
wij zien God niet,
soms is het duister, "het wordt al avond",
maar de Heer loopt naast ons,
ook op onze weg.
Alleen: wij herkennen Hem vaak niet,
omdat onze blijk wordt verduisterd
door teleurgestelde verwachtingen,
door eigen plannen,
door verdriet.
Een luisterend oor
We hebben het dan allemaal weleens nodig
dat er iemand is
die met je meegaat,
tot je hart spreekt,
een vriend voor je is.
Vaak hebben we iemand nodig
die bij ons is,
die luistert, ons begrijpt en dan pas spreekt,
zodat we weer moed krijgen
en Jezus, Gods hand kunnen herkennen in ons leven.
Zo'n vfriend kunnen wij allen voor anderen zijn!
De Heer voor jou
Hier in de kerk breken we het Brood,
we vieren de Eucharistie,
waarin Jezus zich geeft aan ieder van ons.
Als je de heilige communie ontvangt,
het lichaam van Christus,
wens ik je toe
dat het ook een teken voor je mag zijn
dat de Heer met je meetrekt,
dat Hij er voor je is
en tot je hart wil spreken.
Hem herkennen
Veel mensen doen
zoals eens die leerlingen deden:
ze gaan weg, zien het niet meer zitten.
Toch laat God ons niet in de steek,
laten we hopen en bidden
dat onze ogen en onze harten open gaan
en ook wij Hem steeds weer zullen herkennen
op onze levensweg.
