Na de WJD: roepingen viering van de Neocatechumenale Weg

Maan­dag­mid­dag en in de vroege avond was de roe­pingen-ont­moe­ting van de Neo­ca­te­chu­me­nale Weg. Dat is een ware belevenis.

Er waren zo’n 80.000 jon­ge­ren van de Neo­ca­te­chu­me­nale Weg geko­men voor deze vie­ring met Kiko Arguello, stichter van de Weg, en met pater Mario Pezzi en Maria Asunción, die het centrale team vormen. Er waren ook enkele tien­tal­len kar­di­na­len en bis­schop­pen geko­men, op uit­no­di­ging van de Neo­ca­te­chu­me­nale Weg, onder wie de kar­di­naal patriarch Clemente van Lissabon die voor­ging in de vie­ring. Ook kar­di­naal Hollerich was er, evenals kar­di­naal Rouco Varela om er enkele te noemen. Uit Neder­land was ik er met Mgr De Jong.

De taxichauffeur die ons naar de ont­moe­ting bracht vond het de dag van zijn leven, toen hij onder politie­be­ge­lei­ding dwars door allerlei afzet­tingen naar de VIP toegang van het terrein mocht rij­den. Het was inder­daad een bij­zon­dere belevenis. Onderweg ontmoetten we pastoor Alvaro Rodriguez Lucque met jon­ge­ren uit Cordoba.

Kiko Arguello is 84 en in de Covid­pe­rio­de oud gewor­den, maar toen hij begon te spreken en te zingen was het vuur volop aanwe­zig. Zowel hij als Asunción en pater Mario spraken over de hui­dige tijd en het belang van de nieuwe evangeli­sa­tie en van roe­pingen voor het pries­ter­schap en het gewijde (klooster) leven. Pater Mario ver­telde over over de ene keer dat Kiko een bij­zon­dere erva­ring had gehad, een gees­te­lijk-intellectueel visioen van Maria die opriep tot de nieuwe evangeli­sa­tie. Het gebeuren stond aan het begin van de roe­ping van Kiko. Pater Mario plaatste dit in de lijn van de vele Mariaver­schij­ningen van de laatste twee eeuwen, die allemaal de nood uitdrukken van gebed, boete en beke­ring. Ook de kar­di­naal patriarch hield een toe­spraak, dat was de eigen­lijke homilie.

Daarna wer­den de jon­ge­ren naar voren ge­roe­pen die de erva­ring had­den dat zij ge­roe­pen waren om hun leven aan God te geven in het pries­ter­schap of het God gewijde leven. Uit­druk­ke­lijk werd daarbij ook de andere roe­ping genoemd binnen de weg, die van missie­ge­zin en leken mis­sio­na­ris. Eerst wer­den de jongens gevraagd die roe­ping voel­den. Twee­dui­zend kwamen er naar voren en deze kregen een zegen van de Patriarch van Lissabon. Ik vond het wel een vraag of het voor jongens moge­lijk was om tij­dig naar voren te komen, want het veld was zo groot... Daarna wer­den de meisjes uit­ge­no­digd die een klooster roe­ping ervoeren. Zo'n 1500 kwamen er naar voren en ook zij kregen de zegen van de Patriarch. Vooral bij de meisjes kon ik zien dat velen geëmo­tio­neerd waren.

Het was een bij­zon­dere ont­moe­ting. Na afloop daar­van hebben we met de deel­ne­mers uit Neder­land en Duits­land - zo'n vijf­hon­derd, waar­van hon­derd uit Neder­land en bijna veer­tig uit ons bisdom - in een mooi restaurant gegeten. Het was de fees­te­lij­ke afslui­ting van een mooie en zeer goed geor­ga­ni­seerde WJD. Volgens Mgr. De Jong, die veel erva­ring heeft (het was zijn twaalfde WJD) was dit de best geor­ga­ni­seerde WJD ever!