Hollen of stilstaan? Gaan we te snel of zijn we te passief?

Maria ging met spoed.... Tenhemelopneming van Maria

Voor veel mensen is het las­tig de balans te vin­den tussen actief zijn en jezelf niet voorbij lopen. Ook Maria was best wel actief. Het evan­ge­lie zegt dat zij na de bood­schap van de engel "met spoed" naar haar nicht Elizabeth ging. Hoe vind je die balans?

Van Jezus wordt wel gezegd dat Hij actief was in de con­tem­pla­tie (contemplativus in actione). Maar wat betekent dat? We ston­den stil bij de balans tussen actie en con­tem­pla­tie in de homilie van deze dag (zie onder).

Mis en pro­ces­sie in Heiloo

Op het Hoog­feest van Maria's ten­hemel­op­ne­ming vier­den we met vele mensen om 11.00 uur de fees­te­lij­ke Eucha­ris­tie­vie­ring in de grote bede­vaart­ka­pel van het hei­lig­dom van O.l. Vrouw ter Nood. Aan­slui­tend was er een pro­ces­sie door het bede­vaarts­park. Ver­schil­lende pries­ters con­ce­le­breer­den bij de heilige Mis, waar­on­der na­tuur­lijk de rector van het hei­lig­dom.

Donateurs

Na de Mis en de pro­ces­sie waren vrij­wil­li­gers al weer bezig een zen­ding gereed te maken in ver­band met een actie voor het semi­na­rie. We hopen met hulp van de schen­kingen van vele goede gevers de kosten van de pries­ter­oplei­ding goed te kunnen blijven dragen. Ik hoop dat velen mee willen doen en donateur willen wor­den. Onze pries­ter­stu­denten verdienen het!

Ka­the­draal

’s Avonds was de heilige Mis in de ka­the­draal, fees­te­lijk ver­zorgd en gezongen door een - nu nog - gelegen­heids­koor, dat deze avond "debu­teerde" onder lei­ding van Michelle Mallin­ger. Het koor zong heel goed en het is een mooie oplos­sing voor de vakantie­tijd als het ka­the­drale koor er niet is. Heel fijn! Voor herhaling vat­baar!

Drama

in Heiloo stond ik eerst even stil bij een drama dat vorige week naar buiten is geko­men (zie hier­on­der, het begin van de homilie): het ziet er naar uit dat er in de nabij­heid van het hei­lig­dom een levensdelict heeft plaats gevon­den. Dat heeft ook de pers gehaald.

Homilie

ACTIEF OF PASSIEF? HOLLEN OF STILSTAAN?

MARIA TENHEMELOPNEMING

Slacht­of­fer

Velen van U zullen het akelige nieuws
hebben gelezen of gehoord
dat er moge­lijk iemand is omgebracht
in de nabij­heid van dit hei­lig­dom.
We zijn er erg van geschrokken
ook omdat veel mede­wer­kers en vrij­wil­li­gers
de ver­dachte hier hebben mee­ge­maakt.
We wachten af wat er uit de rechts­zaak komt,
maar op het feest van O.L. Vrouw van Smarten,
15 sep­tem­ber,
zullen we in een speciale oecu­me­nische gebeds­vie­ring
stil staan bij en bid­den voor alle mensen
die slacht­of­fer gewor­den zijn van mis­drij­ven.

Helaas was ik zelf in die dagen
dat dit bericht naar buiten kwam,
niet in staat om hier te zijn
en de mede­wer­kers te steunen.
Toen dit in de krant stond
was ik in Fatima en Lissabon
voor de WJD, de Wereld­jon­ge­ren­da­gen.

De WJD

Die WJD was een mooie erva­ring:
an­der­half miljoen jon­ge­ren uit de hele wereld
waren samen geko­men om met onze paus
het geloof te vieren
en het thema van die dagen
was precies het begin van het evan­ge­lie
dat we zojuist hebben gehoord:
“Maria stond op en reisde met spoed
naar het bergland, naar een stad in Juda” .

Moet dat wel, zo gehaast?

In die woor­den komt
een heel actieve Maria naar voren:
na de bood­schap van de engel
dat zij moe­der zal wor­den,
springt Maria op en gaat met spoed naar Juda.

Maar is dat ook vaak niet een vraag:
wanneer moet je actief zijn
en wanneer juist wat rust nemen?
Moet je overal maar achteraan gaan?
En is onze maat­schap­pij
juist niet vaak veel te druk,
altijd maar bezig,
altijd aan het werk,
zodat er eigen­lijk nergens tijd voor is?

Laten we daarom vandaag
maar eens even ver­der kijken
naar het leven van Maria,
zij is tenslotte de eerste
en meest voor­beel­dige gelo­vi­ge.
Welke weg kan zij ons wijzen?

Dus, fijn dat U hier bent
om dit grote feest, dit hoog­feest
van Maria’s ten­hemel­op­ne­ming
mee te vieren.

Ook over ons

Dit feest gaat over Maria
en het gaat over ons.
We vieren Maria’s ten­hemel­op­ne­ming
- zij is met lichaam en ziel in de hemel opgeno­men -
en dat gaat ook over onze bestem­ming:
wij­zelf zijn bestemd
om eens aan het einde der tij­den
bij de hand geno­men te wor­den,
op te staan
en met ziel en een her­schapen lichaam
de hemel binnen te gaan, zoals Maria.
Dat is wat we in de ge­loofs­be­lij­de­nis zeggen
als we het hebben over de ver­rij­ze­nis van het lichaam.

Hoe ziet de hemel eruit?

Hoe we het ons allemaal precies moeten voor­stel­len?
Dat is nog niet zo ge­mak­ke­lijk.
Wij denken altijd in plaats en tijd,
maar in de hemel is er geen plaats en tijd,
daar is de eeuwig­heid!
Ons voor­stel­lings­ver­mo­gen schiet dus tekort,
wij kennen de hemel niet,
we weten niet hoe het zal zijn,
maar we kennen Maria
en die was de eerste
om de vol­heid van het geluk te ervaren.
Nee, het zal niet zijn als alle beel­den
die we mis­schien
als kind al voorgescho­teld hebben gekregen
van een feest­zaal met lange tafels
of een fraai paleis
of rijst van gou­den bordjes met gou­den lepeltjes,
dat zijn allemaal men­se­lijke beel­den,
aardse voor­stel­lingen.

Wat Paulus zegt

De apostel Paulus schreef het al:
“Wat geen oog heeft gezien
en geen oor heeft gehoord,
wat in geen mensenhart is op­ge­ko­men,
dat is wat God heeft bereid
voor hen die Hem lief­heb­ben” (1 Kor. 2,9).
Ja, het zal dus echt een verras­sing zijn,
we kunnen het ons nu nog niet voor­stel­len
hoe het zal zijn,
maar God zal er alles in allen zijn,
we zullen Hem zien van aange­zicht tot aange­zicht
en we zullen er verenigd zijn
met onze dier­ba­ren.

De groot­heid van God

We vieren de maagd Maria dus vandaag
als de eerste van de gelo­vi­gen,
degene die ons is voor­ge­gaan.
Uit­ein­de­lijk is er iets aan haar gebeurd,
dat zij uit zich­zelf niet had gekund:
zij werd door God de Vader ten hemel opgeno­men,
Jezus haar Zoon
heeft haar bij de hand geno­men
en tot voor de Aller­hoog­ste geleid,
om het in men­se­lijke woor­den uit te drukken.
De ten­hemel­op­ne­ming werd dus
aan Maria gegeven, ge­schon­ken,
zoals alle be­lang­rijk­ste dingen in haar leven
haar gegeven zijn.
Haar roe­ping in het leven kwam van de Heer,
het kind in haar schoot was van de heilige Geest.
Maria was zich dat heel goed bewust.
Niet voor niets bezingt zij in haar lofzang, het Mag­ni­fi­cat,
de groot­heid van God
die met welwillende liefde op haar heeft neergezien.

Actief en con­tem­pla­tief

Tege­lijk was Maria dus heel actief,
zij ondernam meteen en zon­der aarzelen
de lange en bezwaar­lijke reis naar Juda,
zij aarzelde niet en zij treuzelde niet,
zij ging met spoed om de vreugde te delen
en zo maakte zij ook anderen blij,
ook Elizabeth raakte vervuld van de Geest
en het kind sprong op van vreugde.
Maria was dus heel actief
en tege­lijk zag zij overal
God, haar red­der, haar hemelse Vader
aan het werk,
Zij herkende de hand van God in alles,
daardoor kon zij zich over­ge­ven,
ook als het moei­lijk was,
denk aan de stal, denk aan de vlucht naar Egypte,
denk aan het kruis..

En wij?
Wanneer moeten we rennen?
Wanneer moeten we stil­staan?
Wanneer actief, wanneer passief zijn?

Eerst de geschenken

Wat we van Maria mogen leren is
om eerst de cadeautjes te zien,
wat God ons heeft gegeven,
hoe Hij met ons bezig is.
De dank­baar­heid en de vreugde daarover,
laat dat de grond­toon van ons leven zijn!
Eerst komt wat God je geeft,
dan wat jezelf doet.
Ons leven is altijd: mee­werken met de genade,
niet andersom.
We moeten ons­zelf niet voorbij rennen
en ook niet zo snel gaan
dat we niet meer ont­van­gend kunnen leven.
De gaven, alles wat we hebben gekregen,
dat is het be­lang­rijk­ste!
Die zullen ons ook kracht geven
om door moei­lijke momenten en tij­den heen te komen,
zoals dat ook bij Maria was.
Dus, leef eerst van de gaven, van wat je gegeven is.

Niet stil zitten!

Maar we zijn niet ge­roe­pen om stil te zitten!
Doe als Maria die naar Elisabeth ging.
Probeer goed te doen
en deel de vreugde,
de vreugde van het evan­ge­lie,
de vreugde om wat God je heeft gedaan,
Maria ging ons daarin voor!