Tel ik wel mee?

20e zondag door het jaar A - tijdens de priestervakantie

Zondag 20 au­gus­tus was ik tij­dens de pries­ter­va­kan­tie in de kerk van Santa Maria Assunta in Salussola waar don Lodovico De Bernardi ons had uit­ge­no­digd voor de heilige Mis, de ont­hul­ling en inze­ge­ning van een gerestaureerde schil­dering uit de 17^e of 18^e eeuw en de maal­tijd. In de mid­dag bezochten we de ge­meen­schap van Bose.

Beknopte cate­chis­mus

Een van de pries­ters, pastoor Hans Vernooij, bood me aan het eind van de maal­tijd een nieuwe publi­ca­tie aan van zijn hand: de Beknopte cate­chis­mus. Het boekje legt in 75 pagina's het katho­lie­ke geloof uit en geeft de voor­naam­ste gebe­den en een handlei­ding voor het sacra­ment van de biecht. Het heeft een aanbeveling van mgr. Everhard de Jong en is geschikt voor wie in korte trekken het katho­lie­ke geloof wil leren kennen (zie foto hiernaast)).

Bose

De ge­meen­schap van Bose, gesticht door Enzo Bianchi heeft een moei­lijke tijd doorgemaakt omdat zij span­ningen kende rond de stichter en diens op­vol­ger als prior van de ge­meen­schap. Met deze samen­vat­ting doe ik de situatie waar­schijn­lijk geen (volle­dig) recht. De hoop is dat nu de rust is terug gekeerd. De stichter heeft zich met enkele monniken elders geves­tigd en de ge­meen­schap zal een nieuw statuut krijgen. Omdat die een oecu­me­nische ge­meen­schap is, waar ook enkele pro­tes­tan­ten en orthodoxen deel van uitmaken (de overgrote meer­der­heid is Ita­li­aans, maar er zijn ook enkele monniken uit Spanje, Portugal, Frank­rijk en Zwitserland) was Bose tot nu toe een vereni­ging van gelo­vi­gen, maar er is nu toch een meer ges­truc­tu­reeerde weg gezocht en de ge­meen­schap wordt een rechtens zelf­stan­dig klooster (monasterium sui iuris) onder de bis­schop van Biella. De niet-katho­lie­ke leden zou­den volgens de prior gelijke rechten krijgen in de ge­meen­schap en dus ook actief en passief kies­recht. Dit is een uitzon­der­lijke en nieuwe stap binnen de kerk en ik ben dan ook benieuwd hoe dit feite­lijk uit­ge­werkt zal zijn in de Con­sti­tu­ties van de ge­meen­schap. De foto hiernaast toont de kapel vlak voor de vespers.

Ont­hul­ling

De Eucha­ris­tie­vie­ring in Salussola was zeer harte­lijk en mooi. Er waren ver­te­gen­woor­digers van de bur­ger­lijke over­heid aanwe­zig en van monu­menten­zorg. Aan het einde van de Mis mocht ik in een zij­ka­pel de gerestaureerde schil­dering onthullen. Na de Mis was er een fees­te­lij­ke lunch waarvoor twee vrij­wil­li­gers, die volgens mij topkoks zijn, hun uiterste best had­den gedaan. Hier­on­der staan ver­schil­lende foto's van de Mis en de ont­hul­ling van de schil­dering, met de restaurateur erbij.

Bij de bis­schop van Biella

De dag ervoor had­den we de bis­schop van Biella bezocht, die ons het bis­schopshu8s en de ka­the­draal liet zien. Een van de bij­zon­dere fresco's daar is er een van de "Christus van de zon­dag" , een afbeel­ding die aan de buiten­kant van de kerk was aan­ge­bracht van Christus met allerlei werktuigen eromheen, als een aanma­ning aan de mensen dat je op de dag des Heren alle werk moet laten liggen en naar de Eucha­ris­tie moet komen. Een foto van het kunst­werk is hierbij gevoegd. De ont­moe­ting met de bis­schop was allerharte­lijkst. De groeps­foto is in de doop­ka­pel.

Santuario di Oropa

De pries­ters logeren in het hei­lig­dom van Oropa, een bede­vaart­plaats die terug gaat op Eusebius van Vercelli, met een zwarte Madonna (zie de muur­schil­dering over de gechie­denis). De bede­vaart­plaats is groot en in­druk­wek­kend en er is ruime logeer­gele­gen­heid. Enkele foto's van het hei­lig­dom vindt u hier­on­der. Die foto's tonen niet het hele complex, onder andere is hier niet de nieuwe basiliek te zien waar de foto's (onder) van de schil­deringen van de be­lang­rijk­ste dogma's en eigen­schappen van Maria zijn gemaakt.

Eerder bezochten we onder meer de Sacra di San Michele, een bij­zon­dere plaats met een kerk en abdij op een rots en het symbool van Piemonte, de noord-west regio van Italië. Nu is er een vesti­ging van de Rosminianen, een comgregatie gesticht door Rosmini, die onder paus Bene­dic­tus XVI gerehabili­teerd en zalig­ver­kla­ring is. Lid van de reli­gi­euze Con­gre­ga­tie is een van de twee enige Azerbeidzjaanse pries­ters, die ons rondleidde. Ook daar­van hier­on­der enkele foto's.

Hier­on­der de homilie die ik in Salussola heb gehou­den.

Omelia

Ho davvero un valore io?

Cosa pensi di te stesso? Cosa devi fare quando sei in un periodo difficile?

Il Vangelo di oggi ci invita all'umiltà e alla perseveranza, perché queste sono le caratte­ristiche della donna di Canaan, che abbiamo incontrato la.

Pubblicità

Quando guardiamo la pubblicità, vediamo persone di successo, prospere, sane e radiose. E se nella pubblicità ci vengono presentati dei problemi, questi vengono rapi­damente risolti acquistando un determinato prodotto. Ma sappiamo tutti che la vita non è così!

E ci sono anche molte persone che ci mostrano il lato più bello di sé. Ci sono persone che hanno un'alta consi­derazione di sé e sono orgogliose.

Non è così

Ma in realtà sappiamo tutti che questo può essere solo l'esterno. Siamo tutti esseri umani con i nostri lati negativi, le nostre debolezze, la nostra tristezza e il nostro dolore. Siamo tutti esseri umani normali in questo senso, tutti! In effetti, questo fa parte dell'esistenza della nostra umanità decaduta, la nostra vita non è più una realtà paradisiaca.

Sei amato?

Ma in tutti noi, da qualche parte nascosta, può esserci anche la domanda: ho davvero un valore io? Conto almeno? Chi sono io come piccola persona di fronte ai grandi problemi del mondo? Sono amato? C'è qualcuno che mi ama davvero?

La donna Cananea

La donna cananea del Vangelo ha un grande bisogno. L'angoscia non riguarda lei stessa, ma sua figlia che è tor­mentata dal demonio. Ma lei stessa sente questa angoscia, in quanto madre amore­vole di quella figlia. Qui vediamo l'amore che rende bello il mondo e allo stesso tempo ci fa soffrire. Nessuno può amare senza soffrire, l'amore comporta sempre anche un sacrificio, perché il vero amore non c’è solo per i giorni di sole; ma è quel sacrificio che rende preziosa e bella la nostra vita.

Questa madre Cananea va da Gesù e lo prega di aiutarla, esatta­mente come faremmo noi per amore. Ma la Cananea viene respinta e sembra che non sia abbastanza brava per ottenere un miracolo. Lei non fa parte del popolo eletto.

Sei degno di amore?

È una situazione in cui ci troviamo anche noi quando pensiamo di non essere abbastanza bravi, di non contare, di non essere degni di amore. La tentazione è quella di scoraggiarsi e di lasciar per­dere. Ma questa donna non lo fa. Ella va avanti con umiltà e con tutte le sue forze, con fede e fiducia; non si lascia dissua­dere o scoraggiare.

Scoraggia­mento

Questo è l'invito che oggi il Vangelo rivolge anche a noi: non pensate di non essere abbastanza bravi, di non contare, di non essere degni di amore! Non dovete pensare che i doni del Signore non siano per voi. I doni del Signore sono per gli umili. L’ unica condizione per ricevere i doni del Signore è l’ umiltà. Chi è orgoglioso è troppo pieno di se stesso per poter ricevere i doni del Signore. Con mani vuote ed il cuore aperto si può; tutti possono. Lo scoraggia­mento è una tentazione! Questa donna cananea è stata messa alla prova, come ogni tipo di prova può capitare anche a tutti noi. Vi lasciate scoraggiare? No, continuate ad andare avanti, con insistenza, con fiducia, come la donna Cananea. I doni del Signore sono per gli umili, per quelli che hanno fede e fiducia. Ma la ris­posta non viene subito, abbiamo bisogno pure di crescere nella virtù di pazienza... fate come la donna Cananea, non scoraggiatevi mai!