Arsacal
button
button
button
button


Eerste liturgisch feest zalige Alvaro del Portillo

In O.L. Vrouwekerk in Amsterdam

Overweging Preek - gepubliceerd: dinsdag, 12 mei 2015 - 982 woorden
O.L. Vrouwekerk met portret van de Zalige �lvaro del Portillo
O.L. Vrouwekerk met portret van de Zalige �lvaro del Portillo

Op 27 sep­tem­ber van het afgelopen jaar werd mgr. Álvaro del Portillo zalig verklaard in Madrid; zijn feest­dag werd vast­ge­steld op 12 mei en het was dus nu de eerste keer dat die werd gevierd. Álvaro del Portillo was de op­vol­ger van de heilige Jozefmaria Escrivá aan het hoofd van het Opus Dei en hij was als nauwe mede­wer­ker steeds diens steun en toeverlaat geweest. Op deze dag mocht ik in de O.L. Vrouwe­kerk aan de Keizers­gracht in Am­ster­dam de heilige Mis vieren ter ere van de zalige, in con­ce­le­bra­tie met de regio­naal vica­ris, mgr. dr. Chr. v.d. Ploeg en de rector van de kerk dr. R. Ojeda. Daarbij heb ik de volgende homilie gehou­den.

Homilie

Broe­ders en zusters,
Het is met grote vreugde
dat wij vandaag voor de eerste keer
na diens zalig­ver­kla­ring
de li­tur­gische feest­dag
van de zalige Alvaro del Portillo
mogen vieren,
die in 1975 ge­roe­pen werd
om de stichter van het Opus Dei,
de heilige Jozefmaria op te volgen,
die de eerste prelaat werd
toen het Opus Dei een personele prelatuur werd
en in 1991 door de heilige paus Johannes Paulus II
tot bis­schop werd gewijd .

Eerste communie

Zijn li­tur­gische feest­dag is niet geplaatst
op 23 maart, de dag van zijn over­lij­den,
zoals voor heiligen gebruike­lijk is;
ook niet op 11 maart, zijn geboorte­dag.
Beide zijn dagen
die meestal in de veer­tig­da­gen­tijd vallen.
De feest­dag van de zalige Àlvaro
wordt gevierd
op de dag van diens eerste heilige communie
en dat past wel heel bij­zon­der mooi.

De nede­rig­heid van Jezus

Want het leven van Àlvaro del Portillo
werd ge­ken­merkt
door een bij­zon­dere liefde
voor de verborgen Jezus,
voor Jezus die zacht­moe­dig is
en nederig van hart,
voor Jezus die niet geko­men is
om gediend te wor­den
maar om te dienen,
voor Jezus die zich­zelf
uit liefde aan ons geeft.
Die Heer van hemel en aarde,
van wie de zalige Àlvaro zozeer verlangde
dat Hij zou heersen en regeren
- “Regnare Christum volumus”,
we willen dat Christus regeert,
dat was zijn wapen­spreuk -,
die Heer die boven ons allen staat,
die ons alles heeft ge­schon­ken
en die recht heeft op alle eer en heer­lijk­heid,
op alle eerbied en dank­baar­heid,
die mocht hij
sinds zijn pries­ter­wij­ding in 1944
iedere dag opnieuw
onder de gedaante van het Brood
in zijn han­den nemen en tonen:
de Heer die de nederige die­naar van ons allen werd,
degene die Zijn leven voor ons geeft:
Mijn lichaam voor U gegeven,
Mijn bloed voor U vergoten.

In die gesteltenis


Heel vaak heeft Àlvaro del Portillo
deze woor­den herhaald,
zoals hij ook tal­loze malen
de bekende Eucha­ris­ti­sche hymne heeft gebe­den,
die we zo vaak zingen
voor het uit­ge­stelde heilig Sacra­ment:
“Adoro te devote, latens Deitas”,
“Ik aanbid U eerbie­dig, verborgen Godheid”.
Het is deze gesteltenis van Jezus,
zacht­moe­dig en nederig,
die hij zich bij­zon­der eigen wilde maken,
en die hij zich daad­wer­ke­lijk
bij­zon­der eigen heeft gemaakt.
Hij was zich er zeer van bewust
hoe­zeer de nede­rig­heid van Jezus
tot het uiterste toe,
de hoogmoed van de erfzonde doorbreekt
en dat dus de nede­rig­heid
aan de wor­tel ligt
van alle andere deug­den.
Er bestaat geen deugd zon­der nede­rig­heid.
Zich­zelf geven in eenvoud,
zon­der op te willen vallen,
zon­der dingen naar zich­zelf toe te willen trekken,
zon­der erken­ning,
zijn zoals Jezus in de aller­hei­ligste Eucha­ris­tie,
dat de Eucha­ris­ti­sche Jezus
in hem zou mogen leven
dat was het gees­te­lijk verlangen
van don Àlvaro
waar­van we dus kunnen zeggen
dat dit in zekere zin een bron vindt
in de dag van zijn eerste heilige communie.

We hoor­den zijn verlangen terug in het evan­ge­lie
dat we vandaag hebben gehoord:
“Ik ben de goede her­der.
De goede her­der geeft zijn leven voor zijn schapen”.
Hoezeer verlangde hij
zich deze woor­den, deze gesteltenis
eigen te maken!

Uitwer­king in zijn leven

Dit maakte bij­voor­beeld
dat hij ver­trouwen en rust uit­straalde
en een inner­lijke vrede,
dat hij zich dienst­baar opstelde
naar de stichter, naar de paus,
maar ook naar de gelo­vi­gen, zijn mensen
met wie hij graag in per­soon­lijk contact was,
dat hij niet gehecht was
aan zijn eigen ideeën,
maar open stond voor andere meningen,
ook jon­gere mensen uitno­digde
om hun visie naar voren te brengen.
Dit zijn allemaal kleine tekens
dat het voor hem niet om hem­zelf ging,
om zijn eigen aanzien of positie
maar om het nederig zich geven met Jezus.

Wij ook!

Daar zijn wij eigen­lijk allemaal toe ge­roe­pen
en ik denk dat de zalige Àlvaro del Portillo
ons allen deze deugd van nederige dienst­baar­heid
- gevoed door de Eucha­ris­tie -
kan leren
en daarin voor ons een bij­zon­dere voor­spraak kan zijn.
Het over­komt ons allemaal weleens
dat we ons gekwetst voelen en bescha­digd,
dat we niet erkend wor­den
en men aan ons voorbij gaat.
De zalige Àlvaro del Portillo
kan ons helpen om te zeggen:
“Niet ons, Heer, niet ons,
maar Uw Naam komt de eer toe”
en om met de Eucha­ris­ti­sche Jezus
de verborgen­heid lief te hebben.

Dienaar van de Kerk

Onze zalige heeft een bij­zon­dere bijdrage geleverd
aan de zen­ding van de Kerk.
Hij heeft voor de paus en de Kerk
vele be­lang­rijke opdrachten vervuld.
Zo heeft hij een cruciale rol vervuld
op het tweede Vati­caans concilie.
Meestal wordt dan met name zijn bijdrage
aan het decreet over het pries­ter­schap,
Presbyterorum Ordinis vermeld.
Die tekst van het Concilie
gaat vooral terug op een synthese
die hij als se­cre­ta­ris van de voor­be­rei­dende com­mis­sie
heeft gemaakt.
Maar Àlvaro del Portillo was
in de voor­be­rei­dings­pe­rio­de van het concilie
ook de voor­zit­ter van een com­mis­sie
over de rol van de leken.
In die com­mis­sie
zijn enkele van de centrale ideeën uit­ge­werkt
die later in Lumen Gentium,
de Con­sti­tu­tie over de Kerk van het concilie,
zijn terecht geko­men,
zoals de roe­ping van alle gelo­vi­gen
- ook van de leken -
om heilig te wor­den
en zuurdesem te zijn
en van binnen uit
aan de heili­ging van de wereld bij te dragen.

Dat is ons aller opdracht:
een­vou­dig goed voor te gaan,
in trouw ons­zelf te geven,
verborgen vaak,
zoals Christus in de Eucha­ris­tie,
zuurdesem te zijn,
heilig te willen wor­den.

Moge de zalige Àlvaro del Portillo
ons daarbij een voor­spraak zijn.
AMEN.

Terug