Licht en duisternis: de menselijke factor

Dagmis in de kathedraal

Van harte wens ik ie­der­een een zalig kerst­mis! Op eerste kerst­dag wer­den in de ka­the­draal en in de kerken van de regio ver­schil­lende extra Missen gevierd om toch zoveel moge­lijk mensen de gelegen­heid te geven een kerst­vie­ring bij te wonen nu het maximum kerk­be­zoekers tot vijf­tig is beperkt.

De hoog­mis die ik daar heb mogen vieren is nog te volgen via ka­the­draal tv:

Heilige Mis - Zater­dag 25 de­cem­ber - Hoog­feest van Kerst­mis - YouTube

Hier­on­der vindt U de teksten van de homilie en de voor­beden van deze dag

Licht en duisternis

homilie

Lichtjes

Onze straten zijn volop verlicht
en dat is mooi in deze donkere dagen:
die ver­lich­ting geeft sfeer en gezellig­heid
en zeker in onze moei­lijke tijd
hebben we daar wel behoefte aan.
Die mooie versie­ring
is als goede muziek:
onze stem­ming wordt daardoor
vaak een stuk po­si­tie­ver;
het veran­dert niet echt iets,
maar het helpt ons
om anders naar de dingen te kijken.
Dat geldt trouwens
voor allerlei nieuwe en mooie erva­ringen:
ze door­bre­ken onze sleur,
het gewone patroon
en zeker als dat gewone doen
niet zo fijn en gezellig is
- zoals nu in de Corona-tijd -
hebben we daar wel behoefte aan.

Hij doorbrak ons patroon

Ook God heeft dat gedaan:
Hij heeft onze sleur doorbroken,
gaf ons een nieuwe erva­ring
in de geboorte van Jezus,
Zijn Zoon, onze Heer.
Maar Hij heeft meer gedaan,
het blijft niet bij een mooie erva­ring
die ons weer oppept;
de mooie erva­ring van kerst­mis
mondt uit in het lij­den van Jezus,
Zijn dood en ver­rij­ze­nis.
Daardoor heeft Hij voor ons de hemel geopend.
Dat is niet iets voor even,
maar voor altijd, voor eeuwig:
Je mag hier al Gods liefde in je hart ont­van­gen
en na dit leven zie je Hem
van aange­zicht tot aange­zicht.
Je bent als mens een won­der
en door God bemind.

Dat horen we op deze ochtend
in het evan­ge­lie dat gelezen is:
het licht schijnt in de duisternis;
het ware Licht
dat elke mens verlicht,
kwam in de wereld.
Hij gaf ons het vermogen
om kin­de­ren van God te wor­den.

Nacht­mis en Dagmis

Vannacht is in de nacht­mis
het bekende verhaal gelezen
van Maria en Jozef op weg naar Beth­le­hem,
waar geen plaats was in de her­berg,
zodat het kind in een stal geboren werd
en gelegd werd in een kribbe,
een voe­derbak voor dieren.

Deze ochtend hoor­den we het begin
van het evan­ge­lie van Johannes,
apostel en leer­ling die als jonge man
het leven van Jezus had mee­ge­maakt.
Hij mijmert over de diepere zin,
over de bete­ke­nis van deze geboorte.
Hij ziet die dus als een licht
dat in het duister schijnt.

Een sprankje hoop?

Veel is onzeker en donker
en er is zoveel kwaad,
dat is de duisternis.
Maar in dat duister
is wat licht,
dat sprankje hoop.
Dát moeten we ont­dek­ken:
wat is de zin?
Is er een ant­woord op onze vragen?

In de puree

Dat onze wereld best vaak duister is,
dat ervaren we allemaal.
Mis­schien dachten we een paar jaar gele­den
dat we veilig waren
in ons rijke Neder­land,
goed beschermd tegen alles wat mis kan gaan;
maar Corona heeft ons ermee gecon­fron­teerd
dat al die zeker­he­den zo zeker niet zijn.
En er is na­tuur­lijk niet alleen Corona...
De meeste mensen op deze aardbol
zaten al lan­ger in de puree.

Waarom?

Nu vragen heel veel mensen zich af
hoe dit allemaal kan
waarom er zo weinig ten goede veran­derd is
als Jezus toch vrede kwam brengen.
Waarom is de wereld zo vol van Corona,
van oorlog en geweld,
van natuur­rampen en wat al niet,
als Jezus toch kwam om ons vrede te brengen?

Johannes geeft dit ant­woord:
“Het licht schijnt in de duisternis,
maar de duisternis nam het niet aan”.
De vrede kwam wel in de wereld als een licht,
maar daar bleef het bij,
de duisternis nam het niet aan.

Welke duisternis?

Wat is dat dan voor duisternis?
Dat is de men­se­lijke factor.
Johannes zegt:
“De wereld erkende Hem niet.
Hij kwam in het zijne,
maar de zijnen aanvaard­den Hem niet”.
Mensen wor­den verleid
om aan zich­zelf te denken
en dan verliezen ze
de samenhang en het geheel uit het oog;
uit­ein­delijk bena­de­len ze daardoor ook zich­zelf.

Dit is een soort uit­no­di­ging
om je niet af te sluiten,
Jezus aan te nemen
en in Zijn licht te leven

De men­se­lijke factor

We zijn inmiddels er wel mee ver­trouwd
dat klimaat­ver­an­de­ring bij­voor­beeld
geen onbe­grij­pe­lijk en on­ver­wacht iets is,
dat ons alleen maar over­komt. Nee!
De problemen wor­den door mensen opge­roe­pen.
De mensen in Afrika en Latijns Amerika
zijn arm gelaten en hun grond­stof­fen zijn uitge­put;
zij kappen bomen en wij produceren plastics
en zoveel bergen afval
dat het klimaat wordt veran­derd
en het milieu ver­vuild.
Dat is de men­se­lijke factor
die op zoveel terreinen door­slag­ge­vend is.
Het gaat uit­ein­delijk om iets
wat mensen teweeg brengen,
bij gebrek aan verant­woor­de­lijk han­de­len
en door de armen niet bij te staan.
We moeten keuzes maken, goede keuzes;
laten we kiezen voor het licht,
voor een in­spi­ra­tie die ons ver­der brengt
dan het kijken naar eigen belangen.

Gave en opgave

De bood­schap van Jezus
schijnt als een licht in de duisternis;
Hij roept ons op tot liefde en zorg voor elkaar,
tot eerbied voor God en Zijn gebo­den,
tot leven met een besef
dat alles ons is toe­ver­trouwd;
heel de schep­ping en ons leven
is een geschenk
en er is een opdracht mee verbon­den.
Laat licht schijnen
in de duisternis,
zet je in voor een betere wereld.

Wat kunnen wij doen?
Laten we de goede woor­den spreken,
de goede dingen doen;
dit Kind kwam licht brengen,
nodigde uit om voor anderen te leven
en voor God,
een bood­schap die mis­schien nu
be­lang­rijker is dan ooit.

Laten we ons inzetten voor een wereld
waarin God kan wonen,
waar geloof, hoop en liefde is,
waarin we omzien naar God,
naar de schep­ping en naar elkaar.

GEBED VAN DE GELOVIGEN - VOORBEDE

Laten we bid­den dat het Licht dat deze nacht ver­sche­nen is, Jezus Christus de Heer, de duisternis van deze wereld en alle mensen zal verlichten.

Zorg voor de schep­ping

1. Laten we bid­den om een goede zorg voor de schep­ping, voor milieu en klimaat. Laat ons bid­den.

2. Laten we bid­den dat de inzet van onze paus Fran­cis­cus voor de vrede, voor het klimaat en de broe­der­schap van alle mensen goede vruchten zal dragen. Laat ons bid­den

Betere ver­de­ling van de wel­vaart

3. Bidden we dat de wel­vaart eer­lijker ver­deeld zal wor­den; dat de mensen in arme lan­den zich mogen kunnen ont­wik­ke­len en hun toevlucht niet elders hoeven te zoeken; dat er zo een stap wordt gezet naar stabili­teit, vei­lig­heid en vrede in de wereld. Laat ons bid­den.

In­spi­ra­tie

4. Laten we bid­den dat het licht van Christus, het Kind van Beth­le­hem, aan vele mensen uit­zicht en in­spi­ra­tie zal geven en een aanzet om goede keuzes te maken. Laat ons bid­den.

Omzien naar anderen

5. Laten we ook bid­den dat we aan­dacht zullen hebben voor de mensen om ons heen, voor ouderen en alleenstaan­den, maar ook voor jon­ge­ren die het door de “Lock down” extra moei­lijk hebben. Bidden we voor de mensen die op Kerst­mis moeten werken en voor allen die door de maat­regelen ge­dwon­gen thuis zitten. Dat het kerst­feest allen warmte mag geven, vrede en vreugde en inner­lijke kracht. Laat ons bid­den

Voor onze dier­ba­ren

6. En bid­den we voor ons­zelf, voor de intenties van al onze dier­ba­ren en voor de intenties van de pa­ro­chie:

- pa­ro­chie-intenties -

Laat ons bid­den

B. Hemelse Vader, in deze nacht zijn hemel en aarde verbon­den door de geboorte van Jezus die ons laat zien dat wij allen broe­ders en zusters zijn. Wil ons helpen ge­meen­schap te beleven en ge­meen­schap te zoeken, met U en met elkaar: ver­bon­den­heid, vrede en liefde, door Christus onze Heer