Pastoor-deken van Alkmaar geïnstalleerd

Zater­dag­avond 22 maart is kanun­nik Marcelo Salao Rocha geïnstalleerd als pastoor-deken van Alkmaar met Bergen en Schoorl en tevens tot admini­strator van de pa­ro­chies Bron van Levend water en Limmen. De fees­te­lij­ke vie­ring met zang van het koor Laudamus, vond plaats in de St. Lau­ren­tius­kerk in Oudorp.

Wie waren er?

Kape­laan Antonio Tocco con­ce­le­breerde, pastoor Jan-Jaap van Peperstraten was elders nodig voor de heilige Mis; ook de pries­ters Igno Osterhaus en Nico Mantje en diaken Eugene Brussee kon­den er niet bij zijn. Maar er waren veel gelo­vi­gen geko­men uit de ver­schil­lende lokaties die de pastoor-deken harte­lijk welkom heetten. Aan het einde van de Mis waren er ook andere pries­ters uit het dekenaat om de nieuwe deken te fe­li­ci­te­ren.

In­stal­la­tie

Die is trouwens al een aantal maan­den in de pa­ro­chie, maar de offi­cië­le in­stal­la­tie, waarbij een nieuwe pastoor de rechten en plichten verkrijgt, kon nu pas plaats vin­den. Vice-voor­zit­ter van het pa­ro­chie­bestuur, de heer Jan Nagengast, las de benoe­mings­brie­ven voor, waarna de pastoor de ambtseed aflegde en sym­bo­li­sch, door het overhan­digen van een sleu­tel, in het bezit werd gesteld van zijn ambt. Met een harte­lijk applaus werd dit bekrach­tigd.

Van harte wensen we pastoor-deken Marcelo Salao Rocha alle zegen toe voor zijn taken!

HET GEDULD VAN GOD

(De homilie is voor een groot deel dezelfde als die van de zon­dag­och­tend, bijd e in­stal­la­tie in Medem­blik)

DERDE ZONDAG IN DE VEERTIGDAGENTIJD C

De taken van de nieuwe pastoor

Vanavond zijn we bijeen voor een bij­zon­der gebeuren:
de in­stal­la­tie van Marcelo Salao Rocha
tot deken van het dekenaat Alkmaar
en tot pastoor van de St. Dominicus­paro­chie te Alkmaar
en van het samen­wer­kings­ver­band
van Bergen-Schoorl en Zuid-Schermer.
Tevens is pastoor-deken Marcelo admini­strator
van de pa­ro­chie Bron van Levend Water
van Heiloo, Egmond en Akersloot
en de H. Cornelius­paro­chie te Limmen.

Samen

Dat is bij elkaar een hele taak,
waarin hij gelukkig wordt bijgestaan
door de pries­ters en diaken.
Maar het is zeker dat hij dit niet alleen kan.
Ik hoop dat U hem met Uw harte­lijke mede­wer­king
wilt onder­steunen
en hem ook wil gedenken in Uw gebed,
dat de kracht van de heilige Geest
hem hierin zal be­ge­lei­den en sterken
en dat hij ook vreugde zal kunnen beleven
in de taak en grote verant­woor­de­lijk­heid
die hij draagt
en waarvoor ik hem zeer dank­baar ben.

Vertrouwen

We hebben zijn bekwaam­he­den gezien,
zijn pas­to­rale en bestuur­lijke kwali­teiten,
als pastoor, als pries­ter en christen
en ik heb er dan ook alle ver­trouwen in
dat hij met Uw hulp en mede­wer­king
een goede pastoor en deken zal kunnen zijn.
Graag bid ook ik de Heer
om zijn zegen voor Marcelo!

Ongedul­dig

Geduld hebben met anderen
is in onze samen­le­ving niet van­zelf­spre­kend.
We hebben allemaal wel eens te maken
met een bumper klever in het ver­keer
of met andere tekenen van ongeduld.
En wachten in een rij voor een loket
dat zijn we ook niet meer zo gewend.
Alles moet snel en meteen...

Geduld met je puber

En toch is het geduld een heel be­lang­rijk iets.
Ik weet van ouders bij­voor­beeld
die heel veel geduld had­den met hun puber
in de moei­lijke jaren van opstan­dig­heid en strijd.
Ze bleven liefde­vol en gedul­dig uitleggen,
ook al was de puber erg recalcitrant.
En die puber, eenmaal volwassen gewor­den,
was zijn ouders er later dank­baar voor.
We weten dat we vaak
veel geduld moeten hebben,
willen we iets moois met iemand kunnen bereiken.

De nieuwe mede­wer­ker

Als u een nieuwe kracht moet be­ge­lei­den
op het werk bij­voor­beeld,
dan heeft u heel veel geduld nodig
omdat die nieuwe werknemer
de zaken nog niet kent en begrijpt
en alles nog moet leren.
Het geduld waar­mee u die persoon begeleidt
is dan uitermate waarde­vol.

Moei­lijk, dat geduld!

Per­soon­lijk vind ik dat geduld
best wel heel moei­lijk
en ik bezon­dig me er zeker vaker aan
ongedul­dig te zijn.
Maar eigen­lijk moeten we allemaal leren
van het geduld van God zelf:
God is gedul­dig.
Het geduld van God
is onder­deel van Zijn barm­har­tig­heid en liefde.

De vijgen­boom

Deze zon­dag horen we in het evan­ge­lie
over het geduld van God.
Mensen zeggen,
zoals de eige­naar van de vijgen­boom:
hakt die boom toch om,
die geeft geen vruchten, al drie jaar niet,
maar de wijn­gaar­denier,
beeld van God zelf, is gedul­dig.
“Nee”, zegt hij, “Laten we wachten, nog een jaar.
Mis­schien dat het dit jaar beter zal gaan;
laten we de grond omspitten en mest erop brengen,
dan zullen we zien”.

Kansen geven

Dat is in feite de hou­ding
die wij mensen ook moeten aan­ne­men
in heel veel gevallen:
geef het nog een kans.
Niet te snel oor­de­len,
niet te snel iemand af­schrij­ven.
Geef die persoon nog een kans,
een nieuwe kans helpt hem of haar
om te groeien;
zet je in om die ander te laten groeien.

Je leven omspitten en bemesten

De Vasten­tijd is bij uitstek de periode
waarin wij Gods geduld mogen over­we­gen en beleven.
God heeft geduld met ons.
We brengen ons in deze periode
meer onze eigen tekort­ko­mingen en fouten te binnen.
We spitten de grond om,
we denken na over ons leven;
En we zoeken naar nieuwe gees­te­lij­ke impulsen,
dat is als de mest die we moeten aan­bren­gen.
Want wij willen graag altijd wel
dat alles goed gaat
en we zeggen ook vaak dat dat zo is,
maar als we in ons­zelf keren
en heel eer­lijk zijn,
moeten we zeggen
dat wij maar zwakke mensen zijn
met onze fouten en gebreken.

Paus Fran­cis­cus

Ook paus Fran­cis­cus heeft dat gezegd
over zijn eigen leven.
Pas gele­den is zijn boek ”Hoop” ver­sche­nen
waarin hij terug­blikt op zijn leven.
Hij heeft het boek ge­pu­bli­ceerd,
nét voordat hij ziek gewor­den is.
Maar in dat boek valt op
dat hij over een hele periode in zijn leven
weinig of niets zegt,
name­lijk de periode dat hij lei­ding gaf
aan de Jezuïeten in Argentinië, als provinciaal.
Hij zegt daarover op een gegeven ogen­blik in het boek:
Ik heb in die periode veel fouten gemaakt.

Erkennen...

En dat is eigen­lijk weer het mooie
dat als je terugkijk op je leven
je ook kunt on­der­schei­den en herkennen
waar je in feite niet zo gewel­dig was
en het niet zo goed hebt gedaan
als je eigen­lijk van jezelf zou willen.
Die erken­ning is iets heel goeds,
als ieder­een dat zo kon doen,
zou de wereld er heel anders uitzien,
omdat mensen dan terug komen op hun fouten.
Die nede­rig­heid is fun­da­men­teel.
De pas overle­den Rob de Nijs
heeft het eens in een inter­view gezegd:
het mooie van ouder wor­den is
dat je tijd hebt om terug te blikken op je leven
en kans hebt ver­ge­ving te vragen,
want het gaat erom een goed mens te zijn.
En het mooie van ouder wor­den is
dat mensen je veel ver­ge­ven.

Geduld met jezelf en met anderen

Zo is het eigen­lijk ook bij ons,
zo zou het tenminste moeten zijn
dat wij zelf geduld hebben
met onze eigen fouten,
zoals God geduld heeft met ons;
en dat wij geduld hebben met de fouten van anderen,
omdat God geduld heeft met hen en met ons.
Hij heeft ons allen lief.
Hij wil alleen maar dat we groeien.

De wereld om ons heen

Als we om ons heen kijken in de wereld
zien we heel veel kwaad
en heel veel vre­se­lijk ver­keerde dingen.
We zien geweld, we zien onrecht
we zien oorlog en allerlei andere verschrikke­lijke zaken.
Vaak vragen we ons af
waarom God niet ingrijpt
en waarom Hij dit allemaal zo laat bestaan.
Uit­ein­de­lijk kunnen we het niet begrijpen
omdat wij niet de wereld en de ge­schie­de­nis
en het hart van de mens kunnen peilen en overzien.
En God is te groot voor ons, Hij is een mysterie.
Maar we weten een ding:
dat God dit zo toelaat heeft te maken met zijn geduld.

Het geduld van God

Hij wil ons mensen tijd en kansen geven
om het beter te doen
om er iets moois van te maken,
om een nieuw begin te maken.
Laten we dat dan ook doen,
laten we proberen een nieuw begin te maken,
laten we ons er voor in te zetten,
 zover wij dat kunnen
om van deze wereld
een iets betere plaats te maken,
laten we werken aan vrede en recht­vaar­dig­heid..
Tot eer van God tot wel­zijn van de mensen.