Zr. Odilia, 100 jaar, werkt nog steeds voor de missie

Waarom vraagt God een kinderoffer aan Abraham?

Zondag 25 februari was ik voor de Eucha­ris­tie­vie­ring en een bezoek aan de zusters van de Voor­zienig­heid (en de andere zusters) in Bosbeek in Heem­ste­de. We vier­den onder meer de hon­derd­ste ver­jaar­dag van zuster Odilia Bosman. De lezingen van de H. Mis waren van de tweede Vasten­zon­dag. Maar waarom toch vraagt God aan Abraham om het offer van zijn zoon?

Honderd jaar

Zuster Odilia mag dan hon­derd jaar gewor­den zijn, zij is hel­der en nog steeds actief. In maart al begint zij kerst­kaarten te maken. dat waren er vorig jaar 500. Zij verkoopt die kaarten ten bate van de missie in Brazilië. Ook maakt zij dekentjes, die gaan naar de kin­de­ren in Roemenië. Het zijn echte lappendekentjes: zr. Odilia breit vier­kante lapjes die aan elkaar wor­den genaaid tot één grotere veel­kleu­rige deken (zie foto hiernaast). Dat is ook haar geheim: het is be­lang­rijk om bezig te blijven.

Na de Mis waarin we voor haar bij­zon­der hebben gebe­den, heb ik haar op haar kamer bezocht met Gees­te­lijk Verzor­ger Henk van Hamers­veld. Voor het feest was een kennis over­ge­ko­men uit Spanje, die zr. Odilia als haar pleeg­doch­ter beschouwt en er was een kaart van de koning. Zo werd haar ver­jaar­dag een heel bij­zon­dere.

Her­in­ne­ringen

De Eucha­ris­tie­vie­ring vier­den we in de kapel van Bosbeek met een eigen koortje en orgel­be­ge­lei­ding. In Bosbeek zijn ver­schil­lende her­in­ne­ringen te vin­den aan de ge­schie­de­nis van de zusters van de Voor­zienig­heid, met name uit het kin­dertehuis dat zij in Am­ster­dam had­den aan de Laurier­gracht: een grote foto van de kapel, een glas in loodraam van Maria, zetel der wijs­heid en een schil­dering gemaakt door Alex Asper­slagh uit dank­baar­heid dat de kin­de­ren en de zusters de oorlog goed waren door­ge­ko­men (zie foto onder). Ook de kruis­weg in de kapel komt uit de Am­ster­damse kapel. Dhr. Bert Löwenthal assis­teerde en dat was voor ie­der­een leuk, omdat zijn vader de huisarts van het huis aan de Laurier­gracht in Am­ster­dam was en er ook een sterke connectie is met Ulft waar ver­schil­lende zusters vandaan komen.

Ont­moe­ting

Na de Eucha­ris­tie­vie­ring was de ont­moe­ting met de zusters en be­stuurs­le­den, waar­on­der de alge­meen overste zr. Riet Hendriksen en de heer Piet Hein Hupsch. Onder de zusters zijn ook twee Au­gus­ti­nessen en een zuster van de Goede Herder en de 22 zusters van de Voor­zienig­heid. Ook pastoor v.d. Plas was erbij. Zuster Yosé orga­ni­seer­de zoals altijd het koffie­drin­ken voor de bewoners en mensen van buiten.

Het was mooi om hier de Eucha­ris­tie te vieren en de zusters te ont­moe­ten!

Homilie

Waarom? Soms is het niet te begrijpen!

TWEEDE ZONDAG VAN DE VEERTIGDAGENTIJD B Bosbeek

Waarom?

Er zijn heel veel dingen die we niet kunnen begrijpen;
ik denk dat we ons allemaal weleens hebben afge­vraagd:
God, waarom laat U dit of dat gebeuren?
Of ook vragen we ons af,
als we bij­voor­beeld horen
over de oorlogen die gaande zijn:
Waarom begaan mensen zulke gruwe­lijk­he­den,
zulke slechte daden?
Hoe kan het dat ze zoiets doen?

Hoe kan God dit vragen?

Zo’n gevoel kan ook in ons opkomen
bij het horen van de eerste lezing van vandaag:
 Abraham krijgt van God de opdracht
om zijn enige zoon te offeren.
Als we dat lezen, vragen we ons af:
Hoe kan God dit vragen?
Hoe kan Hij vragen om een kind
als brandoffer op te dragen?

Na­tuur­lijk hebben we ook gehoord dat God
ver­der op in de lezing
Abraham tegenhoudt en dan zegt
dat hij de jongen met geen vin­ger aan mocht raken,
maar het blijft toch vreemd voor onze oren
dat God eerst wél vroeg om hem te offeren.

Ook voor ons...

Waarom?
Ik denk dus dat we dit zelf ook ervaren:
we hebben veel vragen
over alles wat er gebeurt in de wereld,
wat God allemaal toelaat.
Veel blijft onbe­grij­pe­lijk,
soms is er iets van een ant­woord.

Een gruwel in Gods ogen!

En dat gebeurt hier mis­schien wel
in de eerste lezing over Abraham.
Ik denk dat God daar juist wilde leren
aan Abraham en aan zijn nakomelingen
dat hij geen kin­deroffers wil
en dat die absoluut moeten wor­den verbo­den.
Zo staat het daarna ook herhaal­de­lijk
in het Oude Testa­ment, op ver­schil­lende plaatsen:
je mag geen kin­deroffers brengen,
dat is een gruwel in Gods ogen! (vgl. Dt. 12,32; Ps. 106, 34-38; Jer. 7, 31).
Waarom wilde God die bood­schap brengen?
Wel, het was de gewoonte
van de Kanaänieten en Amalekieten
om hun zonen en dochters
als offer voor hun goden te verbran­den,
bij­voor­beeld aan de afgod Moloch.

Ver­war­ring

Dus Abraham zal het aan de ene kant
geen gekke vraag gevon­den hebben:
Dat deden mensen toen,
kin­deroffers brengen,
ie­der­een deed dat, als het zo uitkwam;
kin­deroffers waren “normaal”
onder de mensen van het land.

Tege­lijk zal het Abraham toch wel
in ver­war­ring hebben gebracht:
God had hem beloofd
dat zijn nageslacht
zo talrijk zou wor­den als de zand­kor­rels
op het strand van de zee
en nu moest hij het kind
waar God zijn belofte aan had verbon­den,
de enige zoon van zijn eigen vrouw,
gaan offeren!
Dat moet een grote be­proe­ving voor Abraham zijn geweest.

Durf je te ver­zet­ten!

En zo lijkt het erop dat die be­proe­ving van Abraham
voor de Heer een moment werd
om iets te leren aan de mensen:
Raak de jongen niet aan, kin­deroffers zijn ver­keerd,
je mag hierin niet mee­gaan
met de praktijken van de mensen,
de volkeren om je heen;
durf je te ver­zet­ten!

Een glimp van de hemel

In het evan­ge­lie wor­den de apos­te­len
Petrus, Jakobus en Johannes
door Jezus mee­ge­no­men op een hoge berg.
Jezus had zijn leer­lin­gen vlak ervoor
ver­teld dat Hij zou moeten lij­den
en dat Hij ter dood zou wor­den gebracht.
Weer zoiets onbe­grij­pe­lijks!
Waarom moet een zo goed mens als Jezus
lij­den en sterven?
Dan gaan ze de berg op
en daar zien de apos­te­len
iets van Gods heer­lijk­heid,
ze zien Jezus stralen en glanzen.
Even zagen ze een glimp van de hemel!

Ook voor ons...

En zo is het ook met ons.
Veel is er wat we niet kunnen begrijpen,
veel is er wat ons pijn doet en verdriet geeft
en we zien veel kwaad in de wereld.

Maar af en toe
krijgen we even een glimp van de hemel.
De apos­te­len kregen dat mooie verge­zicht
toen ze met Jezus waren mee­ge­gaan, de berg op.
Ze moesten er iets voor doen,
klimmen naar die plaats
waar ze zo’n mooie nieuwe erva­ring kon­den krijgen.
Zo is het ook voor ons.
Zoek de Heer,
ga ook gees­te­lijk de berg op,
leef vanuit de in­spi­ra­tie en de kracht
die je dan krijgt
en ga van­daar uit om
met de dingen die we niet kunnen begrijpen,
met pijn en verdriet.

Zr. Odilia - terug­kij­ken op je leven

We hebben vandaag zuster Odilia in ons mid­den,
die deze week haar hon­derd­ste ver­jaar­dag
heeft gevierd.
Ik denk, beste zuster, en U allen:
als we terug kijken over de jaren van ons leven,
zijn er vaak heel veel mooie dingen op te noemen
en er zullen ook wel zaken zijn
waar we mee worstelen, die we niet kunnen begrijpen.
Het is goed als we proberen
alle mooie dingen
naar voren te halen en eraan te denken
en ervoor te bedanken.
Wie heb je mogen zijn,
wat heb je mogen betekenen,
wat heb je kunnen ervaren
in de weg die je bent gegaan?
Zuster Odilia, van harte felici­teer ik U
en wens U Gods zegen toe
om zo met de goede God
Uw levensweg te kunnen gaan!