Zoeken

Zondag 3 maart was ik in de Mariakerk in Heemskerk waar een Eucharistieviering was aan het begin van de Familiezondag, waarvoor de 20 vormelingen van dit jaar bijzonder waren uitgenodigd. Naar aanleiding van het evangelie waarin Jezus met een gesel de kooplieden de tempel uitjaagt, stonden we stil bij boos worden. Wanneer word je boos? En waarom? En is dat goed of slecht?

Op de eerste zondag van de Veertigdagentijd horen we over de bekoringen en beproevingen van Jezus in de woestijn. Die behoren bij het menselijk leven en ook daarin heeft Jezus willen delen. Welke weg wijst Hij ons?

Deze zomer bleek uit berichtgeving rond een rechtszaak die nog loopt dat in de onmiddellijke nabijheid van het heiligdom van O.L. Vrouw ter Nood mogelijk een gruwelijk levensdelict had plaats gevonden. Die gebeurtenis heeft vele mensen geraakt, in het bijzonder medewerkers en vrijwilligers van het Heiligdom die de verdachte daar hebben meegemaakt. We stonden in gebed stil bij deze gebeurtenis in een oecumenische gebedsviering in de Bedevaartkapel.

Zondag 16 juli werden in een feestelijke Eucharistieviering in de kathedraal de nieuwe koorleden geïnstalleerd, terwijl de leerlingen van groep acht die de koorschool gaan verlaten om naar de middelbare school te gaan, hun gouden speld kregen.

Zondag 20 november was ik in de basiliek van de H. Nicolaas in Amsterdam waar de Wereldjongerendag werd gevierd en een jonge man in de kerk werd opgenomen en het heilig vormsel ontving. De prachtige zang van de Capella Nicolai onder leiding van Giles Brightwell droegen bij aan een feestelijke heilige Mis. Het was Christus Koning, maar Christus is Koning in een andere zin dan wat men daar gewoonlijk onder verstaat.

Op de tweede zondag van de veertigdagentijd was ik in het heiligdom van Heiloo, waar mensen in deze moeilijke tijd graag even rust en vrede komen zoeken...

Zondag 14 februari was ik in de Vredeskerk in Amsterdam voor de Eucharistievierng en om na de Mis eventuele vragen te beantwoorden nu de in 2019 ontslagen pastoor Pierre Valkering afgelopen vrijdag uiteindelijk onder dwang en onder protest de ambtswoning heeft verlaten.

In ons menselijk lijden komen allerlei vragen naar voren: waarom wordt me dit aangedaan? En er kunnen allerlei menselijke factoren zijn: veel lijden wordt anderen aangedaan doordat mensen voor zichzelf kiezen, zelf voordeel willen behalen, goed uit een situatie willen komen. Maar dat is nog maar de buitenkant. Die is er ook en die doet pijn. Tegelijk is er een binnenkant. In het lijden kunnen we een zending, een missie beleven. Hoe? Laten we naar Jezus kijken.

Op Palmzondag, 5 april, vierden we de intocht van Jezus in Jeruzalem met de palmwijding en de heilige Eucharistie, zonder toeloop van mensen, maar wel met vier cantores en organist. Ook in Jezus’ tijd was er een virus...

Palmzondag heb ik in Den Helder gevierd in de St. Petrus- en Pauluskerk, die bijna helemaal vol zat met onder meer veel gezinnen met kinderen. Iemand vertelde me dat er vaak zo’n veertig nationaliteiten in de kerk vertegenwoordigd zijn! Hoe dat ook zij, het was mooie viering in een levendige gemeenschap.

Tweemaal wordt Hij tot koning uitgeroepen; tweemaal volksmenigten om Hem heen. Zoveel mensen en toch is Hij alleen: “Mijn God, mijn God, waarom hebt gij mij verlaten?”

Op de eerste kerstdag horen we niet meer van de herders en de wijzen, de engelen en de stal, maar het gaat over strijd tussen licht en duisternis, over de strijd die we allemaal moeten voeren. Misschien zult U denken: moet dat vandaag? Past dat wel bij het kerstfeest?