Zoeken

Op 10 januari vond de Nieuwjaarsreceptie van het Militair Ordinariaat en het bisdom Haarlem-Amsterdam plaats met een Evensong in de Sint Nicolaasbasiliek in Amsterdam en een drukbezochte receptie waarbij het platform ExploreCatholic is gepresenteerd. Hieronder de toespraak die ik bij deze gelegenheid heb gehouden.

Tot de mooie dingen van de kersttijd behoren de acties die zijn georganiseerd waarin het "omzien naar elkaar" tot uiting komt. Er zijn gelukkig veel initiatieven. Ik was bij de kerstmaaltijd van Sant’ Egidio, PCI's brengen een kerstattenties naar mensen die huisgebonden of ouder zijn. Zowel bij de kathedraal als in Heiloo waren er kerstmaaltijden.

De dagmis van Kerstmis in de (bijna) volle kathedraal was opnieuw een feest door de feestelijke zang en liturgie. We stonden stil bij het Kerstevangelie van deze dag: de evangelist Johannes reflecteert in de proloog van zijn evangelie op de betekenis van de menswording en de komst van Jezus Christus. Het licht schijnt soms maar door een kiertje...

Een greep uit mijn agenda.

Ook op eerste Kerstdag was het feestelijk in de kathedraal. Opnieuw was de kathedrale basiliek nagenoeg vol en zong het kathedrale koor. "Ik voelde me even in de hemel", zei een mevrouw me tijdens het kerstwensen na afloop. En zo was het ook. Het evangelie ging over het Licht dat door de geboorte van Jezus in de wereld is verschenen, het begin van het Johannes evangelie. Maar wat geeft ons licht? En hoe kan dat licht in je leven schijnen?

Kerstavond begon voor mij bij Sant’ Egidio in de Mozes en Aäronkerk aan het Waterlooplein waar het kerstfeest was voor de vele vrienden van de Gemeenschap: mensen die dakloos zijn, die arm zijn of zonder papieren, mensen die regelmatig deelnemen aan de activiteiten en vele vrijwilligers.

De zaligsprekingen, wie heeft er niet van gehoord? Toch roepen die wel vragen op. Want waarom worden de armen en de lijdenden zalig genoemd? Die mensen moeten toch juist geholpen worden om hun armoede en lijden achter zich te kunnen laten? We stonden hierbij stil in de homilie van deze zondag.

Op kerstavond was ik eerst bij de maaltijd van het kerstfeest voor de armen van Sant' Egidio in de Mozes en Aäronkerk in Amsterdam en daarna voor de beide nachtmissen met ons kathedrale koor in de kathedraal (zie hieronder de preek). Voor Sant' Egidio was het niet de enige activiteit op die dag: het aantal vrijwilligers dat met Sant' Egidio verbonden is, breidt zich uit en dat is aanleiding om meer te doen...

Kerstavond begon voor mij bij Sant'Egidio in Amsterdam. In de Mozes en Aäronkerk werd de kerstmaaltijd voor de armen gehouden. Volgens de traditie van de gemeenschap van Sant'Egidio vindt die maaltijd plaats in de kerk waarmee in feite tot uitdrukking wordt gebracht dat de dienst aan de armen, eredienst is, dienst aan God.

Woensdagavond 14 november vond in het huis van de gemeenschap van Sant' Egidio naast de Mozes en Aäronkerk aan het Waterlooplein in Amsterdam de presentatie plaats van de Nederlandse uitgave van het boek van de stichter van Sant'Egidio Andrea Riccardi. Oud-minister prof. mr. dr. Ernst Hirsch Ballin, mw. Hilde Kieboom, vicevoorzitter van Sant' Egidio en verantwoordelijke voor de Benelux, en ik gaven een inleiding.

Op zondag 26 november, feest van Christus Koning heb ik de Mis gevierd in de Obrechtkerk (officieel: O.L. Vrouw van de Allerheiligste Rozenkrans) met koor en orkest. Kees de Wijs nam afscheid als organist en voor de H. Mis mocht ik een 95 jarige in de kerk opnemen. Het evangelie was Mt. 25 over die dorstige, hongerige, vreemdeling... die Jezus zelf bleek te zijn.

Op vrijdagmiddag 20 februari werd de jaarlijkse informatiedag voor de PCI’s gehouden (de Parochiële Caritas Instellingen), dit keer in het huis van de gemeenschap van Sant’Egidio bij de Mozes en Aäron aan het Waterlooplein in Amsterdam. De middag is opgezet door de dienst Caritas van het bisdom om verantwoording af te leggen van de activiteiten van de dienst die mede wordt bekostigd vanuit een afdracht van de Caritas-instellingen.

Tweede kerstdag is de dag van de eerste martelaar (protomartyr), de diaken Stefanus die zijn leven voor Christus gaf terwijl hij Hem beleed. Tijdens de heilige Mis in de Onze Lieve Vrouw Hemelvaart in Heemstede, heb ik de volgende homilie gehouden.