Zoeken

Op 14 februari was het Aswoensdag, begin van de Veertigdagentijd. We ontvingen het askruisje oftewel de as werd opgelegd en we stonden stil bij de drie grote "middelen" voor de beleving van de Veertigdagentijd: vasten, gebed en aalmoezen. Maar belangrijker nog is de geest waarin je die drie beleeft.

Op Aswoensdag wordt in de katholieke kerk bijzondere aandacht besteed aan de situatie in de Oekraïne, op verzoek van paus Franciscus die deze vastendag daaraan heeft gewijd. We stonden daarbij stil in de Eucharistieviering in de kathedraal (zie onder), maar we hebben ook aan andere rampgebieden gedacht en natuurlijk aan de vergankelijkheid van het aardse bestaan. Velen waren gekomen om het askruisje te ontvangen en zo de vastentijd in te gaan

Met ingang van vrijdag 25 februari vervallen voor de Rooms-Katholieke Kerk in Nederland de verplichting om anderhalve meter afstand te houden en het mondkapjesadvies bij verplaatsingen door de kerk. De maatregelen voor het uitreiken van de communie worden versoepeld. Tongcommunie is toegestaan.

Op Aswoensdag openden we de Veertigdagentijd met het ontvangen van het Askruisje. Dat ging dit jaar wat anders dan anderen jaren.

Op Aswoensdag vierden we de heilige Mis in de kathedraal met het herenkoor dat overwegend Gregoriaans zong. Die zang geeft een ingetogen sfeer, die bij Aswoensdag past. Het askruisje dat we ontvangen is een teken van een keuze die we maken en een werkelijkheid die we ons realiseren: alles gaat voorbij...

Aswoensdag markeert het begin van de Veertigdagentijd. Het askruisje dat we tijdens de Mis ontvangen wijst ons op de vergankelijkheid van al het aardse. Gebed, vasten en aandacht voor de naaste zijn leidend bij het verleggen van de focus van onszelf weg naar God en de medemens.

Palmzondag heb ik in Den Helder gevierd in de St. Petrus- en Pauluskerk, die bijna helemaal vol zat met onder meer veel gezinnen met kinderen. Iemand vertelde me dat er vaak zo’n veertig nationaliteiten in de kerk vertegenwoordigd zijn! Hoe dat ook zij, het was mooie viering in een levendige gemeenschap.

Op Aswoensdag vierden we de heilige Eucharistie in de kathedraal mooi en ingetogen met zang van het mannenkoor. We zijn de veertigdagentijd binnengegaan met het askruisje, een bijbels gebaar als uitdrukking van het verlangen om boete te doen en een niewe begin te maken. Die weg van boete en bekering zal uit (kunnen) monden in de Paasbiecht, waarna we het grote feest van Christus' verrijzenis op Pasen met vreugde en vrede mogen vieren. Ik wens iedereen een goede veertigdaagse tocht door onze eigen kleine woestijntjes...

Op Aswoensdag gaan we de veertigdagentijd of vastentijd binnen met het ontvangen van het askruisje om de vergankelijkheid van ons aards bestaan in herinnering te roepen. In de kathedraal was op Aswoensdag naast een ochtendmis ook een goed bezochte avondmis die door de Capella Puellarum van de Sint Bavo mooi en ingetogen werd gezongen.

Samen met de leden van het Jongerenplatform vierden we de liturgie van Aswoensdag. Het askruisje herinnerde ons aan de vergankelijkheid van het leven en de lezingen riepen ons op om de veertigdagentijd te beleven met gebed, vasten en aalmoezen, maar niet voor de show, niet voor de uiterlijkheid; het is voor de Heer die niet naar de buitenkant kijkt maar naar de binnenkamer van ons hart.

De veertigdagentijd begint, tijd van vasten, gebed en caritas. Tijd van bezinning, omkeer en een nieuw begin. Het askruisje ontvangen we als een teken dat we beseffen dat we vergankelijke mensen zijn, dat we ons niet groter moeten maken dan we zijn, dat we genadebrood eten...

Op Aswoensdag was ik ’s avonds in de Sint Jan de Doperparochie in Haarlem om de Eucharistie te vieren en het askruisje uit te delen. Het was een goed verzorgde viering met gemengd koor en een bijna volle kerk met mensen van alle leeftijden, van heel jong tot heel oud, veel kinderen ook. En natuurlijk stonden we ook stil bij het bericht over het aftreden van onze paus en we hebben gebeden voor hem en om een goede opvolger.